اگر تاریخچه بازی های دربی یا شهرآورد استقلال و پرسپولیس، یا همان تاج و شاهین را مرور کنید، در بین داوران به نام محسن زمانی بر می‌خورید.
به گزارش تابناک ورزشی؛ زمانی در ۵۰سالگی با قضاوت بازی پرسپولیس و گرمیو برزیل از قضاوت رسمی فوتبال خداحافظی کرد.
زمانی بعداز مدتی به ریاست کمیته داوران فدراسیون فوتبال ایران هم رسید و در کل خاطرات زیادی از فوتبال و داوری‌ها در ذهن دارد. محمد فنایی کمک داور ایرانی که در فینال جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا بازی ایتالیا و برزیل را پرچم زد ، در دوره زمانی به فیفا معرفی شد.
خاطره محسن زمانی درباره معرفی فنایی و راه یافتن او به بازی فینال را بخوانید.
شما شاگردان زیادی را تربیت کردید. به نظر شما بهترین شاگردی که تربیت کردید، کدام بوده است؟
یکی از آن‌ها محمد فنایی بود. من رییس کمیته داوران ایران بودم که او برای جام جهانی انتخاب شد. ما این موضوع را به شدت پیگیری کردیم. در آن زمان مرحوم نامدار عضو فیفا بود و به او گفتم " جعفر، ما فنایی را می‌خواهیم معرفی کنیم و شما باید او را حمایت کنید" که نامدار هم قبول کرد. ایشان در فیفا از فنایی حمایت کرد. فنایی شانس آورد که همه کمک داوران ۸ تیم برتر داوری خراب کردند و فرصت به او رسید.
حتی در نیمه‌نهایی هم کمک داوران خوب نبود و به مرحوم نامدار گفتم که سعی کن برای بازی آخر اسم فنایی را رد کنی. در آن زمان یک نماینده ایرانی دیگر که اسمش را به خاطر نمی‌آورم، در فیفا داشتیم و این دو فرد قدری فشار آوردند که فنایی به عنوان کمک داور فینال انتخاب شد. فنایی در فینال خیلی خوب پرجم زد اما ایتالیایی‌ها مخالف او بودند. بعد از پایان بازی، فنایی را به سرعت به آلمان انتقال دادیم تا اذیتش نکنند. او سپس به ایران آمد و از او استقبال ویژه‌ای کردیم. مافیای ایتالیا دنبال فنایی بود و آن‌ها مخالف پرچم زدن او در فینال بودند.
خاطره جالبی از مرحوم نامدار یا صالحی دارید؟
جعفر نامدار اولین بار در المپیک مونیخ سوت زد و با هم به صورت تلفنی در تماس بودیم. خدا بیامرز نصیری هم پیگیر احوال او بود. ۲ بازی سبک به او در المپیک دادند و خیلی هم خوب قضاوت کرد و فیفا متوجه شد که داور خوبی است. سپس در ۲ جام جهانی به او قضاوت رسید و خوب هم در این مسابقات سوت زد و بهترین داور آسیا لقب گرفت. او دیگر در سطح دنیا شناخته شده بود.
اگر شناخته شده باشی، نیمه راه را رفته‌ای مگر این که با تو خوب نباشند. در فیفا یک نفری وجود داشت که با فغانی بد بود و اگر او نبود، آن اتفاقات بازی اروگوئه پیش نمی‌آمد.
