به گزارش تابناک، آلبرت گونزالس هم یکی از همین خلافکاران است البته در دنیای هکرها. او آن قدر در کار خود مهارت داشت که «هکر بدنام» و «شاه دزد» لقب گرفت.
نابغه‌ی دزد
آلبرت گونزالس یک نابغه‌ی کامپیوتر بود. در دوره‌ی دبیرستان با نمره‌هایی که در درس کامپیوتر می‌گرفت همه را شگفت زده کرده بود و بارها به همین خاطر از او تقدیر شده و جایزه دریافت کرده بود و همین موضوع باعث شد تا به این فکر بیفتد که در رشته‌ی کامپیوتر فعالیت خود را ادامه بدهد. آلبرت در سال ۱۹۸۱ در کوبا به دنیا آمد. اما هنوز خیلی کوچک بود که به همراه خانواده‌اش به آمریکا مهاجرت کردند و در میامی ساکن شدند.
از همان سنین کودکی خانواده‌ی آلبرت متوجه هوش شگفت‌انگیز او در زمینه‌ی تکنولوژی‌های نوین شدند و همین مسئله باعث شد تا زمانی که هشت ساله بود اولین کامپیوترش را برای او بخرند.
در دوران دبیرستان، آلبرت هدایت گروهی از دانش آموزان را بر عهده داشت که به طور افراطی کامپیوتر دوست داشتند، در همان زمان بود که شیطنت‌های کوچک آلبرت آغاز شد طوری که به او لقب «دردسرساز» دادند.
این شیطنت‌ها ضرر مالی به کسی نمی‌رساند اما بسیاری را درگیر می‌کرد. برای مثال تغییر در نام کاربری افراد یا حتی پاک کردن بعضی از اطلاعات‌شان از صفحه‌ی شخصی آن‌ها. این گروه موفق شدند از طریق کامپیوتر کتابخانه‌ی مدرسه، وب سایت رسمی دولت هند را هک کنند و از آن جا پیغام‌هایی درباره‌ی فرهنگ آن‌ها برایشان ارسال کنند، در آن زمان، دولت برای او و همدستانش منع استفاده از کامپیوتر و اینترنت را برای مدت شش ماه صادر کرد و این البته حکم بسیار سبکی برای هکری بود که حتی می‌توانست باعث اختلاف بین دو کشور بشود.
راه اندازی اولین سایت اینترنتی
پس از پایان دبیرستان، آلبرت در سال ۲۰۰۰ به نیویورک رفت و سه ماه در آن‌جا ساکن شد. پس از آن به جزایر قناری و نیوجرسی سفر کرد و در آن زمان بود که با نام‌های مستعاری که برای خود می‌ساخت شروع به هک کردن کامپیوترهای افراد مختلف کرد. در صفحات وب، او با نام «سیگوک»، «سوپانزی» و «جی فورگار» شناخته می‌شد که البته به غیر از این سه نام، نام‌های مستعار دیگری هم داشت که با آن‌ها اقدام به کارهای خلاف و هک کردن اطلاعات دیگران می‌کرد.
در اوایل سال ۲۰۰۰، آلبرت وب سایتی به نام «شدوکرو» راه‌اندازی کرد، سایتی که در سایه‌ی آن جرایم سایبری انجام می‌داد البته بدون این‌که کسی متوجه شود. در این سایت، افراد می‌توانستند بدون پرداخت مالیات و پول اضافه، کارت‌های اعتباری مفقودی خود را ثبت کنند. آن‌ها برای اعلام مفقودی باید تمام اطلاعات شخصی از جمله شماره کارت، رمز، نام صاحب کارت و نام بانک را وارد می‌کردند، همه چیز آن قدر دقیق طراحی شده بود که کمتر کسی می‌توانست به دروغین بودن سایت شک کند.
همچنین در این سایت، اطلاعاتی راجع به جرایم سایبری هم عنوان شده بود که مردم گمان می‌کردند می‌توانند از آن جا اطلاعات جامعی به دست بیاورند، با استفاده از این سایت بسیاری از مردم می‌توانستند حتی قسط‌های خود را پرداخت کرده و بسیاری دیگر از کارهایی را که با کارت‌های اعتباری انجام می‌شود بدون نیاز به مراجعه به سایت بانک مورد نظر انجام دهند. آلبرت در این مدت، همکارانی هم برای خود پیدا کرده بود که با کمک آن‌ها توانست در عرض چند ماه کارت‌های اعتباری یک و نیم میلیون نفر را هک کند.
افراد زیادی در سایت آن‌ها ثبت نام کرده و به طور دائم پرداخت‌های خود را از این طریق انجام می‌دادند، آلبرت گمان می‌کرد توانسته روزنه ای در سیستم کامپیوتری پیدا کند که بدون دردسر برایش پول می‌سازد. او معتقد بود که از توانایی و هوش خود در زمینه‌ی کامپیوتر است که می‌تواند به ثروت برسد، این مرد تبهکار مدت زیادی به این کار ادامه داد و این در حالی بود که سعی می‌کرد مبالغ هنگفتی از حساب‌ها برداشت نکند تا کسی به سایت او مشکوک نشود، با برداشت همین مبالغ اندک او توانست ۱۵ میلیون دلار از این طریق به دست آورد.
بعد از آن، آلبرت تصمیم گرفت خود را بازنشسته کند. او قایقی تفریحی خریده و به دریا رفت تا مدتی در سفری دریایی استراحت کند، اما مسئله این بود که تنها اطلاعات کارت‌های اعتباری نبود که به سرقت رفته بودند، بسیاری از اطلاعات شخصی افراد از جمله اطلاعات پاسپورت، گواهینامه‌ی رانندگی، کارت‌های شناسایی و نام کاربری و رمز عبور ایمیل و حتی اطلاعات بیمه نامه‌های افراد هم به سرقت رفته وپس از جعل در این سایت به فروش رسیده بود.
این همان موضوعی بود که باعث شد بالاخره مسئولان دولتی و پلیس سایبری به سایت او شک کنند. در واقع این سایت تبدیل به یک حراجی برای مدارک جعلی شده بود که بسیاری از خلافکاران حاضر بودند برای خرید آن‌ها مبالغ هنگفتی بپردازند.
اولین دستگیری
در سال ۲۰۰۳ آلبرت به نیویورک بازگشت. او درصدد بود تا بار دیگر کلاهبرداری‌های اینترنتی خود را راه‌اندازی کند که پلیس فدرال با شناسایی یکی از نام‌های مستعار او، «کومباجانی» و رابطه‌اش با سایت «شدوکرو» او را پیدا کرده و دستگیر کردند ولی نکته‌ی جالب ماجرا این بود که او به زندان فرستاده نشد.
دولت آمریکا پس از بررسی‌های دقیق و مطلع شدن از نبوغ آلبرت به این فکر افتاد که چنین نابغه‌ی کامپیوتری نباید به زندان انداخته شود به همین خاطر آن‌ها حقوق ۷۵ هزار دلار در سال به او پیشنهاد دادند تا اطلاعات کامپیوتری‌ای که لازم دارند را در اختیار آن‌ها بگذارد.
پیشنهاد بسیار خوبی بود اما مهم‌تر از آن این بود که آلبرت فکر کرد که می‌تواند کارهای گذشته‌ی خودش را در پوشش کارهای سرویس مخفی و بدون مشکوک شدن آن‌ها انجام دهد. در این زمان نیروهای فدرال، آلبرت را در یک عملیات شرکت دادند که کد نام آن «عملیات فایروال» بود.
کار آلبرت در این بخش، گذاشتن کد امنیتی روی سایت «شدوکرو» بود که همه چیز آن در آن زمان توسط سرویس مخفی اداره می‌شد. آلبرت همان طور که قول داده بود به پلیس کمک کرد طوری که در اکتبر ۲۰۰۴ آن‌ها موفق به دستگیری ۲۸ نفر از اعضای این سایت شدند. پس از آن آلبرت مورد عفو قرار گرفته و آزاد شد. او بار دیگر به میامی بازگشت اما باز هم به فکر افتاد تا سایتی طراحی کند که این بار دولت نتواند به آن دسترسی پیدا کند.
هک کردن کمپانی‌های بزرگ
«یا ثروتمند شو یا بمیر» این شعار و نام عملیات آلبرت بود که به شدت به آن اعتقاد داشت. این بار او موفق شد به سیستم پرداخت مرکزی نفوذ کند، این مرکز مسئول نگهداری تمامی اطلاعات پرداختی از کارت‌های اعتباری شرکت‌های بزرگ و بانک‌های آن‌ها بود.
در این مرکز او می‌توانست اطلاعات میلیون‌ها کارت اعتباری را هک کند بدون این که پلیس سایبری به او مشکوک شود، با این ترفند او موفق شد در مدت ۱۸ ماه ۴۵ میلیون شماره کارت اعتباری و کارت سپرده از کمپانی‌های تی جی ایکس سرقت کند و این در حالی بود که مدت زیادی طول کشید تا کمپانی از این سرقت مطلع شده و پلیس را در جریان بگذارد.
آلبرت و همدستانش در بزرگراه‌های اطراف شهر رانندگی کرده و شبکه‌های مستعد هک شدن را می‌یافتند. شبکه‌های بی سیمی که ضعف امنیتی داشتند، آن‌ها با نفوذ به سرورهای با امنیت پایین، نرم افزارهای مخرب را نصب کرده و اطلاعات لازم را به سرقت می‌بردند، ارتباط‌های رمز نشده، سرورهای نا امن و عدم نصب نرم افزارهای به روز شده، دلایل اصلی‌ای بودند که به آلبرت و باندش اجازه‌ی نفوذ به سیستم را می‌داد.
دستگیری برای بار دوم
در می ۲۰۰۸، آلبرت گونزالس برای بار دوم به جرم هک کردن سایت چند شرکت مشهور و کارت‌های اعتباری متعدد دستگیر شد. او در عرض چند ماه قبل از دستگیری، از طریق هک کردن پنج هزار کارت اعتباری موفق شده بود ۶۰۰ هزار دلار به جیب بزند، این بار هم از شیوه ای که هکر استفاده کرده بود پلیس به آلبرت مشکوک شده و او را در اتاقی در هتل ساحلی میامی پیدا کرده و دستگیر کردند. در زمان دستگیری، او یک و نیم میلیون دلار پول نقد داشت و درام و لپ تاپ او نیز مصادره شدند که ارزش اطلاعات آن‌ها نیز چیزی در حدود یک میلیون دلار بود.
۲۰ سال حبس برای مشهورترین هکر تاریخ
در نهایت با اتهاماتی که به آلبرت وارد شد و جرم هایی که خودش به ارتکاب آن‌ها اعتراف کرد به ۲۰ سال حبس و همچنین پرداخت یک میلیون و ۶۰۰ هزار دلار جریمه محکوم شد. تمامی اموال او نیز مصادره شدند که میلیون‌ها دلار می‌ارزید، البته مدتی بعد آلبرت و وکیلش با مطرح کردن این موضوع که او از کارهای خود بسیار پشیمان است و از سندروم آسپرگر - اعتیاد به رایانه - رنج می‌برد سعی کردند تا از مجازاتش کاسته شود اما دادگاه اعلام کرد که حبسش در ابتدا ۲۵ سال بوده که به خاطر مدتی که با سرویس مخفی همکاری داشته و همچنین اعترافات خودش، پنج سال از آن بخشیده شده و دیگر از مدت آن کاسته نخواهد شد.
ادعای وکیل در حالی بود که روانپزشک زندان پس از بررسی‌های روانشناسانه درباره‌ی او گفت که هیچ بیماری روانی‌ای در کار نیست و آلبرت از هر نظر سالم است. آلبرت در جلسه‌ی محاکمه اش گفت: «من از پدر و مادر خود خجالت می‌کشم و از کارهایی که انجام داده‌ام پشیمانم. امیدوارم من را ببخشند و پس از سپری شدن دوران محکومیت بازهم در کنار آن‌ها جایی داشته باشم.»
تبهکار نابغه پس از دستگیری تمام همدستان خود را هم لو داد که اصلی‌ترین آن‌ها هکر مشهور «استفان وات» بود. آن‌ها نیز با توجه به موقعیت‌هایی که داشتند و جرم هایی که مرتکب شده بودند به پرداخت جریمه‌ی نقدی و حبس از پنج تا ۱۰ سال محکوم شدند.
منبع: سرنخ. دوهفته نامه حوادث و شگفتی‌ها. شنبه۲۱ اسفند ۱۳۹۴.
