به گزارش تابناک، ایسنا نوشت: رویداد سالانه «روزهای همینگوی» در فلوریدا برگزار شد و طبق معمول با رقابت بیش از ۱۰۰ نفر برای کسب جایزه بیشترین شباهت به این نویسنده مطرح و برنده نوبل ادبیات همراه بود. در نهایت مردی به نام «گریت مارشال» به عنوان برنده نهایی انتخاب شد.
«مارشال» در یازدهمین حضور خود در این مسابقه که شامل دو دور مقدماتی و فینال بود، تقریبا بر ۱۴۰ شرکت‌کننده دیگر پیروز شد. او که تولدش درست یک روز پس از ۲۱ جولای سالگرد تولد همینگوی است، گفت: «این بهترین تولدی است که تا به حال داشته‌ام».
او همچنین بیان کرد: «علاوه بر ظاهر، چندین ویژگی مشترک با همینگوی دارم و هم آثار غیرداستانی و هم داستان‌های کوتاه نوشته‌ام. مثل همینگوی به فضای باز علاقه دارم و عاشق ماهیگیری هستم؛ با این حال، نمی‌توانم با آمار چهار ازدواج نویسنده فقید برابری کنم».
علاوه بر مسابقه و سایر رویدادهای این رویداد سالانه، برای جمع‌آوری کمک‌هزینه تحصیلی برای دانشجویان منطقه کی‌وست نیز اقدام شد و در طول جشنواره نزدیک به ۱۲۵ هزار دلار جمع‌آوری شد.
رویداد «روزهای همینگوی» ادای احترامی است به سبک زندگی پرشور و میراث ادبی این نویسنده برنده جایزه نوبل، که از سال ۱۹۳۱ تا اواخر سال ۱۹۳۹ در منطقه کی‌وست زندگی می‌کرد.
«ارنست میلر همینگوی» نویسنده و روزنامه‌نگار سرشناس آمریکایی و برنده جایزه‌های نوبل ادبیات و پولیتزر، روز بیست‌ویکم جولای ١٨٩٩ در ایلینویز آمریکا و از یک پدر فیزیکدان متولد شد. «پیرمرد و دریا» معروف‌ترین اثر اوست که در سال ١٩٥٢ منتشر شد و با استقبال چشم‌گیری همراه بود. این کتاب جایزه ادبی پولیتزر را در سال ١٩٥٣ برای این نویسنده به‌همراه آورد. یک سال بعد از آن، موفقیت این نویسنده با دریافت نوبل ادبیات کامل شد.
«وداع با اسلحه»، «نسل گمشده»، «خورشید نیز طلوع می‌کند»، «مردان بدون زنان»، «برنده هیچ نمی‌برد» و «زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند» از دیگر کتاب‌های معروف این نویسنده هستند.
خالق «برف‌های کلیمانجارو» در اواخر عمر به دلیل چند حادثه رانندگی، از جراحت و مصدومیت‌های زیادی در بدن خود رنج می‌برد و فشار خون بالا به همراه مشکلات کلیه نیز او را آزار می‌داد. ابتلا به افسردگی موجب شد در سال ١٩٦١ اقدام به خودکشی کند اما موفق نشد. پس از سه هفته روان‌درمانی، همینگوی سرانجام روز دوم جولای ١٩٦١ در خانه‌اش در «آیداهو» به زندگی‌اش پایان داد.
پس از خودکشی همینگوی، بسیاری از داستان‌های او انتشار نیافته باقی‌ماند. «پاریس جشن بیکران» کتاب خاطرات زندگی او در پاریس دهه ۱۹۲۰ در سال ۱۹۶۴ و سه سال بعد از مرگش منتشر شد و رمان‌های «جزیره‌ها در طوفان» و «باغ عدن» نیز به ترتیب در سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۶ عرضه شدند و اثر غیرداستانی «تابستان خطرناک» نیز در سال ۱۹۶۵ برای اولین‌بار در دسترس عموم قرار گرفت.
