این روزها ورزش کشور با مشکلات عدیده‌ای از جمله حضورافراد غیر متخصص و منصوب در دوره حمید سجادی، دست و پنجه نرم می کند.
به گزارش تابناک ورزشی؛ یکی از این معضلات شدید، سرپرست موقت فدراسیون سوارکاری است که حالا بدون توجه به قانون و مسائل اساسنامه ای ورزش کشور، سودای ریاست در سر دارد.
از روزی که سرپرست دوم ، توسط وزیر سه اخطاره برای فدراسیون سوارکاری منصوب شد عده ای از دلسوزان این رشته با توجه به سابقه ی وی ، ابراز نگرانی شدید کردند که قطعا این ره به ترکستان است اما وزیر مستعفی ورزش محکم و استوار بی‌توجه به قانون نه تنها از حمایت بی دریغ خود کم که نکرد بلکه هر روز بیشتر فرد نزدیک به خود را مورد لطف قرار داد. این حمایت و الطاف بی دریغ کار را به جایی رساند که امروز فردی که قرار بود فقط سرپرست موقت باشد تا سکان فدراسیون را به دست اهل فن و افراد متخصص بسپارد، حالا سودای ریاست در سر دارد.
سودای ریاست با حمایت وزیر مستعفی
سرپرست موقت که یکباره با شعار شبانه《 اگر مردم بخواهند می‌آیم! 》صبحگاهان ثبت نام کرد و از هر آنچه که می‌توانست برای چیدمان مجمع به نفع خود استفاده کرد تا با حمایت وزیر سابق، بی رقیب و مطمئن به کرسی ریاست فدراسیون تکیه بزند و در این راستا چندین مورد از تخلفات آیین نامه ای و اساسنامه ای را برای رسیدن به منزل مقصود انجام دهد بی آنکه کسی از او پاسخی بخواهد.
تا اینکه با نارضایتی نمایندگان متعهدِ و متخصص در مجلس، سجادی رفت و سرپرستی نام آشنا و پرسابقه سکان وزارتخانه درهم ریخته ورزش و جوانان را به دست بگیرد تا روزنه های امید دوباره بتابد.
ورود جریان رسانه ای به ماجرا
با تغییر شرایط در وزارتخانه، برخی رسانه های موافق در جهت هزینه زا کردن برکناری سرپرست فدراسیون، موجی راه انداختند و مدیران موقت سوارکاری ایران هم با فرو رفتن در جلد پرسشگر به جای پاسخگو، سعی کردند تا جریان را به نفع خود برگردانند.
برشی از یک گزارش مشکوک و پر ابهام
در این گزارش، نویسنده به نحوی ماهرانه برای پوشاندن چهره حقیقت، به این موضوع از زاویه دید سرپرست موقت فدراسیون نگاه و سعی کرده است که به طور غیرمستقیم با طرح نکاتی به سرپرست وزارت ورزش اینطور القا کند که عدم برگزاری مجمع انتخاباتی در موعد اعلام شده، خطراتی را به دنبال دارد تا بتواند از آب گل آلود ، ماهی درشت و دلخواه خود را بگیرد.
"برگزاری انتخابات یکی از پرحاشیه‌ترین فدراسیون‌ها در دو سال اخیر که وزارت ورزش و جوانان را هم با چالش مواجه کرده، یکی از دغدغه‌های سرپرست جدید برای عبور بی‌دردسر از آن است.
موضوع مربوط به فدراسیون سوارکاری می شود، فدراسیونی که در 20 خرداد سال 1401 دوره قانونی ریاستش به پایان رسید و درست یک روز پس از آن انتخاباتش برگزار شد اما آن انتخابات به قدری عجیب و پُرحاشیه بود که در نهایت منجر به ابطال نتیجه شد. بعد از آن هم با وجود تعیین یک تاریخ جدید برای برگزاری انتخابات و تعیین دو سرپرست، این فدراسیون از بلاتکلیفی مدیریتی خارج نشد تا به امروز که در آستانه تشکیل مجمع قرار گرفته است.
برگزاری انتخابات فدراسیون سوارکاری برای ۷ شهریور پیش بینی شده است. برخلاف انتخابات خرداد سال گذشته، مسعود خلیلی رئیس پیشین فدراسیون یا نماینده دیگر منتسب به فدراسیون قبلی، جزو کاندیداهای این انتخابات نیستند. این مسئله به مذاق برخی خوش نیامده و به همین دلیل آغازگر جریانات زیرپوستی برای لغو انتخابات ۷ شهریور شدند که این روزها با رسیدن به راس وزارت ورزش عیان شده است."
در ادامه این گزارش هدفمند و جهت دار برای تحت تاثیر قراردادن افکار عمومی و سرپرست وزارت ورزش آمده است : یکی از اهالی سوارکاری که اثرگذاری بالایی در مجلس دارد از همین جایگاه برای منتفی کردن انتخابات پیش روی سوارکاری استفاده کرده و به صورت مستقیم و غیرمستقیم پای سرپرست وزارت ورزش را هم به موضوع باز کرده است.
تبعات آسیایی و جهانی لغو احتمالی انتخابات
در این میان برای جانسوزتر کردن ماجرا به حساسیت بازی های آسیایی ، تاثیر روانی بر سوارکاران اعزامی ، مدیریت کیومرث هاشمی و مسائلی این گونه اشاره شده است تا رئیس سابق این فدراسیون را زیر سوال برده و در مقابل به صورت نامحسوس از سرپرست منصوب وزیر مستعفی ورزش یعنی رضا زندی حمایت کنند.
به بیان ساده در این گزارش سعی شده است با صغری و کبری چیدن، تمام اتفاقات تلخ گذشته را به دوره ای منصوب کنند که زندی سرپرست نشده بود و این مساله را با عنوان انتخاباتی کوچک، آزمونی بزرگ برای وزارت ورزش در بوق و کرنا کرده اند.
با این روش قصد دارند که از یک سو رئیس سابق فدراسیون را زیر ذره‌بین سرپرست جدید ببرند و از سوی دیگر کارنامه زندی را پر رنگ و وی را فردی خبره و کاربلد معرفی کنند.
ریاست بدون تخصص با تکیه بر بخت بیشتر سرپرست مستقر
اما آیا کسی که هیچ سابقه ای در این فدراسیون و رشته ورزشی نداشته است می تواند بدون برخی حمایت ها سودای ریاست را در سر داشته باشد؟
البته همیشه ماه پشت ابر نمی‌ماند و با آمدن سرپرست جدید وزارت ورزش، ورق روزگار برگشت و شرایط به نفع سرپرست فدراسیون پیش نرفت. زیرا سرپرست جدید وزارت ورزش، مردی کارکشته و قانونمند است. حال همه نگران ورزش سفارش شده پیامبر اکرم شده اند و آهنگ عدم برگزاری مجمع با این سرپرست و این چیدمان به گوش رسید.
نقشه ای که بر آب شد
سرپرست فدراسیون که پیشاپیش بخت خود را برای رئیس شدن بیشتر می‌دانست ، بی‌توجه به خواسته همگانی با تمام توان، سعی در برگزاری مجمع پر حرف و حدیث با محوریت خود می‌کند تا جایی‌که برخی حتی به خود این قدر جسارت داده‌اند که خیلی ظریف و تلویحی وزارتخانه را تهدید به ورود مجامع جهانی در عرصه انتخابات سوارکاری کردند.
حال آنکه با یک نامه نگاری ساده می‌توان فدراسیون جهانی را از به تعویق افتادن مجمع باخبر نمود بی‌آنکه اتفاقی بیفتد ، حال آنکه چه چیز باعث آن شده که کارمند وزارتخانه ، مقابل خواست احتمالی وزارت ورزش قرار بگیرد که اگر مجمع چیده شده را در تاریخ قید شده برگزار نکنید ممکن است که سازمان های جهانی ورود بکنند و ... ، جای بررسی دارد .
این مقاومت از چشم بزرگان دور نخواهد ماند
البته با توجه به کارنامه کیومرث هاشمی سرپرست وزارش ورزش بعید است که زندی به خواسته خود برسد با این حال پس از انتشار گزارش اخیر پرسش های بسیار زیادی در این خصوص مطرح شده است :
۱_ اگر در نامه ی دیگری خبر به تعویق افتادن مجمع به فدراسیون جهانی اعلام شود چه اتفاقی خواهد افتاد ؟ یقینا هیچ
۲_ سرپرست فدراسیون سوارکاری خود کارمند دولت است آیا این خود مشکل ایجاد نمی کند ؟
۳_ آیا این کارمند دولت (سرپرست فدراسیون) که با حکم وزیر دولت!!! به سرپرستی فدراسیون منصوب شده دخالت دولت در امور فدراسیون ها نیست
۴_ آیا این کارمند دولتِ منصوب وزیر سابق ورزش ، حق جابجایی اعضای مجمع را بدون اجازه مجمع و هیات رئیسه فدراسیون دارد؟ این بی توجهی به اساسنامه مورد تصویب مجمع نبوده و دخالت دولت در امور فدراسیون نیست ؟
۵_ آیا این کارمند دولتِ منصوب شده توسط وزیر دولت، حق نامزدی ریاست فدراسیون را دارد، آیا این دخالت مستقیم دولت در انتخابات فدراسیون نیست ؟
البته این تنها بخشی از پرسش هایی است که وجود دارد و نکات مبهم دیگری نیز مطرح است ؛ به طور مثال چرا باید کارمند دولت منصوب شده توسط دولت ، وزارت ورزش یعنی خود دولت را تهدید به تبعات عدم برگزاری مجمع توسط فدراسیون جهانی کند؟
آیا این حجم از دخالت دولت در امور فدراسیون موجب موضع‌گیری تند و نیز نقض منشور المپیک نمی شود ؟
تمام این پرسش ها را به سادگی می توان پاسخ داد اما آیا همین موضوع، یعنی عدم درک و مطالعه قانون مبنی بر عدم دخالت دولت در امور فدراسیون ها ، نشانه ای از انتخاب اشتباه وزیر سابق ورزش در انتصاب سرپرست فدراسیون سوارکاری نیست؟ از آن گذشته همین مساله ادعای ریاست وی را زیر سوال نمی‌برد؟ آیا کسی که درکل تا همین چندماه پیش، اطلاعات و اشرافی به حوزه کاری اش نداشته، اساسا می‌تواند فرد مناسبی برای هدایت فدراسیون تخصصی سوارکاری باشد؟ آیا این گونه انتخاب ها و انتصاب ها از سویی خیانت در امانت سپرده شده مردم به شمار نمی آید؟
