به گزارش تابناک ورزشی، روزهای بی‌مدالی کاروان ایران در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس همچنان ادامه دارد. در حالی که ۹ روز از آغاز بزرگترین فستیوال ورزشی دنیا گذشته، هنوز دست ایرانی‌ها به مدال نرسیده است. البته که با توجه به شرایط نه چندان مطلوب ورزش کشور، این موضوع قابل پیش‌بینی بود که نباید در هفته نخست مسابقات، امیدی به رفتن روی سکو داشت.
به استثنای بازی‌های المپیک دوره قبل، یعنی ۲۰۲۰ توکیو که جواد فروغی با یک شگفتی ایران را در رشته تیراندازی، صاحب مدالی تاریخی کرد، کاروان کشورمان در همه ادوار المپیک‌ها در هفته دوم این بازی‌ها مدال‌آوری کرده است. یعنی جایی که ۳ رشته کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو وارد میدان شده‌اند و پای ثابت مدال‌آوری کاروان بوده‌اند. با همه اینها، اگر چه المپین‌های ایرانی در این چند روز، خیلی زود از دور مسابقات حذف شدند، اما در چند مورد نتایجی همه ثبت شد که در جای خود در خور توجه بود. یکی از آنها، عنوان چهارمی تیم ملی شمشیربازی اسلحه سابر بود. تیمی که موفق شد تا مرحله نیمه نهایی صعود کند و برای دقایقی هر چند کوتاه، علاقه‌مندان به ورزش را به کسب نخستین مدال در این رشته امیدوار سازد.
شمشیربازی به حاشیه‌های درونی باخت
شمشیربازان در شرایطی روز خوبی را شروع کردند که در بازی اول‌شان مقابل آمریکا، تیم دوم جهان قرار گرفتند و به رغم این که پنج پله از آنها عقب بودند (رنکینگ هفتم دنیا)، توانستند پیروز شوند و به دور نیمه نهایی صعود کنند. جواز صعود سابریست به فینال المپیک پاریس، پس از برتری مقابل مجارستان، دارنده چندین مدال المپیک و جهان می‌گذشت که متأسفانه با شکست نزدیک مقابل این تیم صادر نشد و در نهایت با باخت مقابل فرانسه، سابر ایران به رتبه چهارم رسید. اعضای تیم ملی شمشیربازی سابر همگی معتقدند، داوری ناعادلانه در ضربات پایانی بازی با مجارها مانع از رسیدن آنها به فینال شد و در نهایت ضعف روانی ناشی از این اتفاق موجب شد تا در دیدار مقابل فرانسه، میزبان بازی‌ها هم نتوانند عملکرد خوبی داشته باشند و اینگونه وداع تلخی با پاریس ۲۰۲۴ داشته باشند.
اما اگر بخواهیم قدری موشکافانه و فنی‌تر به این موضوع نگاه کنیم، باید گفت که داوری نمی‌تواند بهانه خوبی برای مدال نگرفتن این تیم در پاریس باشد. شاید داوری‌ها در خصوص ضربات حساس آخر بچه‌های ایران سخت‌گیرانه اعمال شد، اما چرایی این مورد را باید در جایی دیگری پیدا کرد. همان جایی که این تیم ماه‌ها درگیر حاشیه بود و ماه‌ها بدون مربی تمرین کرد و در مقطعی هم بازیکن سالاری را به اوج خود رساند. فدراسیون شمشیربازی سال گذشته بعد از استعفای امین قربانی در حالی از عقد قرارداد با کریستین بائو، مربی شناخته شده فرانسوی خبر داد که کمتر کسی باور می‌کرد، بائو در این فاصله زمانی اندک مسئولیت تیم ملی ایران را بگیرد. آن هم در شرایطی که دست و پای دستگاه ورزش برای پرداخت دستمزد دلاری به مربیان خارجی کاملاً بسته است.
پنهان‌کاری فدراسیون شمشیربازی در مورد مفاد قرارداد بائو، آنقدر سؤال برانگیز شد که خیلی زود مشخص شد، ماجرای بائو فقط یک شوی رسانه‌ای بوده است. تنها سودی که شمشیربازان در این مدت از حضور بائو بردند، این بودند که مدتی در کمپ او در فرانسه تمرین کردند و در یکی دو مسابقه هم به صورت نصفه و نیمه آنها را کوچ کرد. جنجال بائو هنوز نخوابیده بود که این بار مسئولیت تیم را به مسعود فتوحی، برادر محمد فتوحی، عضو تیم ملی و فامیل علیرضا پورسلمان رئیس فدراسیون دادند تا آشفتگی‌ها بیش از پیش نمایان شود. فردی که آمد تا برای مقطعی هرچند کوتاه برای خود رزومه بسازد. تبعات منفی حضور همشهری رئیس در این تیم به جایی رسید که پورسلمان چاره‌ای ندید جز این که پیمان فخری را به کار برگرداند. مربی کار آزموده‌ای که نسل طلایی را از این رشته ساخت، اما پس از المپیک ۲۰۲۰ توکیو از مسئولیتش کناره‌گیری و به آمریکا مهاجرت کرد.
خروج پیمان فخری از تیم ملی سابر همزمان شد با ورود علیرضا پورسلمان در فدراسیون شمشیربازی. اگرچه پورسلمان با فخری توافق کرده بود که همچنان از حضور و مشاوره‌های او در تیم ملی سابر استفاده کند، مثل زمانی که در بازی‌های آسیایی هانگژو تیم را با ویدیو کال کوچ کرد، اما رفته رفته این همکاری به جدایی منجر شد و فدراسیون با تصمیم‌های یک بام و دو هوایش نشان داد که نمی‌خواهد از فخری استفاده کند.
با همه مخالفت و حواشی اما فخری به تیم برگشت چرا که مسئولان کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش حساب ۵۰ درصدی روی مدال شمشیربازی باز کرده بودند. در واقع باید گفت این لابی مقامات ارشد ورزش کشور بود تا فضا را آماده کرد که او به ایران بیاید. اما کاملاً مشخص بود که با دو ماه تمرین، آن هم برای رویداد بزرگی چون المپیک نمی‌توان خیلی کار شگرفی کرد. هر چند که لقبت آقای خاص شمشیربازی ایران باشد. فخری بعد از کسب عنوان چهارمی المپیک پاریس گفت: «تیم آشفته‌ای را تحویل گرفتم و بیش از این نمی‌توانستم در دو ماه کاری انجام بدهم.»
به هر شکل تیم ملی سابر ایران با حضور در مرحله نیمه نهایی المپیک پاریس در آستانه خلق اتفاقی ماندگار بود، اما به آن نرسید. مطمئناً اگر فدراسیون شمشیربازی با تدبیری بهتری سال المپیک را پشت سر می‌گذاشت و حواشی را مدیریت می‌کرد، الان نتیجه‌ای دیگر برای این رشته رقم خورده بود. هر چند که همین عنوان چهارمی هم در جای خود ارزشمند است.
هانیه رستمیان پشت هیچ بهانه‌ای پنهان نشد
دومین نتیجه قابل قبول دیگری که در هفته اول بازی‌های المپیک پاریس برای کاروان کشورمان به دست آمد، رتبه ششمی هانیه رستمیان در رقابت‌های تیراندازی تپانچه ۲۵ متر بود. اهالی ورزش به خوبی می‌دانند که تیراندازان ایران در شرایط تحریم با چه مشقتی تمرینات‌شان را انجام می‌دهند و کاملاً در محدودیت فشنگ، مهمات و سلاح‌های به روز هستند. انتظار می‌رفت پس از المپیک ۲۰۲۰ توکیو و تاریخ‌سازی جواد فروغی روند این رشته رو به رشد باشد و این مدال تکرار شود، اما تنها دستاورد تیم ۴ نفره تیراندازی ایران در پاریس عنوان ششمی هانیه بود. مدال گرفتن در تیراندازی به دهم امتیاز بسته است. شاید همانطور که خود هانیه رستمیان می‌گوید اگر در فینال ضریب اشتباهاتش پایین بود، الان می‌توانست دومین زن مدال‌آور ورزش ایران در بازی‌های المپیک باشد. رستمیان پس از باخت در المپیک پشت هیچ بهانه‌ای پنهان نشد.
ناکام‌های مدعی و پرحاشیه
قایقرانی و دوومیدانی دیگر رشته‌هایی بودند که در چند روز گذشته رقابت‌های‌شان را در پاریس برگزار کردند. تمامی نمایندگان این رشته از دور مسابقاتشان حذف شدند و نتوانستند رکوردهای خوبی را ثبت کنند. البته که از ابتدا هم پیش‌بینی می‌شد این المپین‌ها صرفاً در حد یک شرکت کننده باشند، اما اظهارات غیرواقعی از سوی این ورزشکاران و مسئولان آنها باعث می‌شود تا بیش از پیش عملکرد ضعیف‌شان زیر ذره‌بین قرار بگیرد و بخواهند پشت بهانه‌های واهی خود را پنهان کنند.
علیرضا سهرابیان رئیس فدراسیون قایقرانی پس پایان رقابت مهسا جاور و زینب نوروزی در شانس مجدد رویینگ دو نفره گفت: «بچه‌ها می‌دانستند با چه کسانی مسابقه می‌دهند و سه قایق اول به نیمه نهایی می‌رود. برنامه‌ریزی داشتند بیشترین فشار را در ۱۰۰۰ متر دوم بگذارند. پاروی چین که مدعی مدال المپیک بود، در رفت و بچه‌های ما ذوق زده شدند و تمرکزشان را یک مقدار از دست دادند. از دختران تشکر می‌کنم با افتخار آمدند و آخر هم نشدند.» قایقرانی با ویدئوی مهسا جاور درباره لباس کاروان ایران حسابی هم حاشیه‌ساز شد.
در مورد فرزانه فصیحی دونده ۱۰۰ متر، انتظار می‌رفت در دومین تجربه حضورش در المپیک و امتیازهایی که در اردوهای خارجی‌اش داشته، حدنصاب قابل توجهی از خود ثبت کند، اما در رده پنجاهم می‌ایستد و می‌گوید: «رقابت فوق‌العاده‌ای داشتم.» نماینده دوومیدانی مردان هم حسن تفتیان بود که او در دوی ۱۰۰ متر دوید و در دور اول حذف شد. بهانه او نیز این است که همیشه با قرعه شوم مواجه می‌شود و در گروه مرگ می‌افتد.
ورزشکاران بدون انتظار
کاروان ورزشی ایران در سه رشته شنا، تیراندازی با کمان و دوچرخه‌سواری جاده هم ایران یک نماینده داشت. هرچند از ابتدا هم انتظاری از این سه ورزشکار، سامیار عبدلی در شنا، مبینا فلاح در تیراندازی با کمان و علی لبیب در دوچرخه‌سواری نمی‌رفت. با این حال نتایج هر دو ورزشکار آبرومندانه بود. فلاح که تا پیش از او هیچ کماندار ایرانی نتوانسته بود در المپیک به پیروزی برسد، در بازی اول خود مقابل حریف ویتنامی پیروز شد و در دور دوم شکست خورد. لبیب هم در دوچرخه‌سواری جاده پس از ۱۶ سال ناکامی دوچرخه‌سواران در به پایان رساندن مسابقه توانست به خط پایان برسد؛ هرچند او با نفر اول ۲۶ دقیقه ۵۹ ثانیه فاصله داشت. سامیار عبدلی هم در شنا بین ۷۹ شناگر ماده ۱۰۰ متر آزاد در رده ۴۸ ایستاد.
تنیس روی میز بازهم ناکام
کاروان ایران در تنیس روی میز، سه نماینده داشت. ندا شهسواری که سومین المپیک خود را تجربه می‌کرد و با سابقه‌ترین المپین ایران در کاروان پاریس بود و برادران عالمیان که نیما همچون شهسواری در همان بازی نخست شکست خورد و ناکام بود. نوشاد هم که توانسته بود در بازی اول خود به پیروزی برسد، در دومین مسابقه با قبول شکست مقابل پینگ‌پنگ‌باز ژاپنی با المپیک پاریس وداع کرد تا تنیس همچنان ناکام باشد.
مهدی الفتی را دریابید
فارغ از هر نتیجه‌ای که در فینال پرش خرک ژیمناستیک المپیک ۲۰۲۴ پاریس رقم بخورد، حضور مهدی الفتی، نماینده ژیمناستیک ایران در بین برترین‌های جهان را نباید از یاد برد. این برای نخستین بار در تاریخ ورزش کشور پس از انقلاب است که ژیمناستیک ایران صاحب سهمیه حضور در بازی‌های المپیک شد. ژیمناستیک نیز جر آن دسته از فدراسیون‌هایی بود که در سال المپیک خیلی با مشکلات و حواشی سؤ مدیریت دست به گریبان بود. در حالی که انتظار نمی‌رفت پس از آن همه اتفاقات بر سر انتخاب رئیس فدراسیون، این رشته به سهمیه برسد، اما در نهایت توسط مهدی الفتی حائز این اتفاق مهم شد و در حرکتی در خور توجه به مرحله فینال پرش خرک هم راه پیدا کرد. کسب مدال احتمالی از سوی الفتی یک اتفاق بسیار ویژه و البته مهم برای ورزش کشور شود.
به هر شکل باید گفت که بازی‌های المپیک برای ایران مثل همیشه با رقابت‌های کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو آغاز می‌شود و همیشه سبد مدالی کاروان کشور را در این آوردگاه پر کرده‌اند. البته که ایران در این دوره برای اولین بار در رشته سنگنوردی هم سهمیه گرفته است و مسابقات آن روز سه‌شنبه برگزار می‌شود. شاید این شانس وجود داشته باشد که رضا علیپور قهرمان عنوان‌دار آسیا و جهان بتواند در پاریس دست به کار ویژه‌ای بزند.
چندتاشون تا حالا از مردم عذرخواهی کردن بابت اینکه نتونستن موفقیتی کسب کنن؟ نه اینکه از اینا انتظاری باشه که مدال بیارن. اون نقدش جداست که به سیستم ورزشه. اما وقتی اینا با هزینه ملت میرن و موفق نمیشن حداقلش اینه عذرخواهی کنن و بگن تلاش کردن اما نشد. اینکه میان میگن خیلی راضی هستم از عملکرد خودم واقعا خیلی رو می خواد 
با کمترین امکانات، بیشترین محدودیت ها، کمترین اردوهای بین المللی،سهمیه المپیک گرفتن، واقعا انتظار بیشتری داری؟ خودت چه گلی به سر ملت زدی که اینقدر از اینا انتظار داری؟ 