هلمسلی، یکی از میلیاردرهای معروف آمریکایی، در سن 87 سالگی قبل از فوت، 12 میلیون دلار را به عنوان ارث برای سگ خود، ترابل، باقی گذاشت. این مقدار ارث برای اطمینان حاصل کردن از ادامه دادن زندگی اشرافی سگ تا انتهای عمر او بود. با این حال، جالب است که این میلیاردر درباره نوههای خود به این اندازه سختگیرانه عمل نکرده است. او دو نوه را از ارث محروم کرده و به جای آن، تنها 5 میلیون دلار را به دو نوه دیگرش ارث برده است، اما با شرطی که حداقل یک بار در سال به قبر پدرشان (نوهها فرزند هلمسلی) سر بزنند. همچنین، وی وصیت کرده که پس از فوت ترابل، جسد او در کنار قبر خودش دفن شود.
آنجل پانتوجا، یک جوان 24 ساله آمریکایی، در وصیتنامهاش این درخواست را داشت که پس از فوتش در مراسم تشییع جنازه خود حاضر باشد. مادر آنجل به مسئولان غسالخانه این درخواست غیرمعمول را داشت که آخرین آرزوی پسرش را برآورده کنند. در نتیجه، آنها تصمیم گرفتند تا جسد آنجل را به شکل مومیایی به تشییع جنازه ببرند تا او بتواند در طول مراسم، ایستاده در کنار تابوت خود قرار بگیرد و مهمانان به وداع با او بپردازند. پس از پایان مراسم تشییع جنازه، جسد آنجل در تابوت قرار گرفته و به خاک سپرده شد.
همسر برات هرگز به شوهرش اجازه مصرف سیگار نمیداد. به عنوان تلافی، او در وصیتنامه خود مقرر کرد که به همسرش 330 هزار پوند تعلق گیرد، با شرط آنکه او هر روز یک نخ سیگار مصرف کند.
ایوا زینک به قدری از زنان نفرت داشت که قبل از فوتش در سال 1930، در وصیتنامهاش تصمیم گرفت که تمام داراییهای خود را به ساخت کتابخانهای اختصاص دهد که در آن هیچ کتابی از نویسندگان، ناشران و مترجمان زن وجود نداشته باشد. او درخواست کرد که تمامی کارکنان مرد باشند و روی در آن عبارت "ورود زنان ممنوع" نوشته شود. با این حال، یکی از دختران زینک مانع از اجرای این وصیت پدرش شد.
رادنبری، خالق مجموعه تلویزیونی «استار ترک»، به اندازهای علاقهمند به داستانهای علمی تخیلی و ماجراجویی فضا نوردی بود که در وصیتنامه خود تصمیم گرفت پس از فوتش، جسدش سوخته شود و خاکسترش به فضا فرستاده شده و در آنجا پراکنده شود. در سال 1997، این آرزوی او به حقیقت پیوست و خاکسترش با استفاده از یک ماهواره اسپانیایی به فضا فرستاده شد و در آنجا پخش شد.
در سال 1841، هنریچ هاین، یک شاعر آلمانی، با اوژنی میرات ازدواج کرد. در وصیتنامهاش، او تصمیم گرفت تمام ثروت و دارایی خود را به همسرش واگذار کند، با شرط آنکه پس از مرگ هاین، او دوباره ازدواج کند. وقتی از هاین پرسیده شد که چرا چنین شرطی قرار داده است، او پاسخ داد:"در این صورت، حداقل یک مرد از مرگ من افسوس خواهد خورد." هنریچ هاین در سال 1856 درگذشت.
دوروتی ادوارد، پیش از درگذشت خود، در وصیتنامه خود اعلام کرد که دستگاه تنظیم کننده ضربان قلب خود را به یک سگ اهدا کنند. پس از درگذشت دوروتی، خانوادهاش وصیت او را رعایت کردند. دستگاه از بدن او خارج شد و به دانشکده دامپزشکی جورجیا منتقل شد تا به یک سگ اهدا شود. آنها همچنین این دستگاه را در بدن سانشاین، یک سگی که از مشکلات قلبی رنج میبرد، جایگزین کردند.