این وضعیت به دلیل اختلال در عملکرد دریچه های کوچک داخل عروق رخ می دهد. سیاهرگهای بدن خون را از اندامها به قلب باز میگردانند و دریچههای داخل آنها از برگشت خون جلوگیری میکنند.
اگر این دریچه ها به درستی کار نکنند، خون می تواند در سیاهرگ ها جمع شود و باعث تورم و برآمدگی آن ها شود.
رگ های واریسی معمولاً به صورت برجستگی های آبی یا بنفش روی سطح پوست ظاهر می شوند و می توانند با علائمی مانند درد، سنگینی در پاها و گاهی اوقات خارش یا سوزش همراه باشند.
اصطلاح "واریس" از واژه لاتین varix به معنای "پیچ خورده" یا "گره خورده" گرفته شده است.
این نام به ظاهر وریدهای متورم و مارپیچی اشاره دارد که در اثر واریس ایجاد می شوند.
رگ های واریسی در پاها شایع تر است زیرا پاها تحت فشار بیشتری برای پمپاژ خون به قلب هستند، به خصوص زمانی که فرد برای مدت طولانی ایستاده یا نشسته است.
علل دیگری مانند ژنتیک، بارداری، افزایش وزن و افزایش سن نیز در بروز این بیماری نقش دارند.
اگرچه واریس اغلب یک مشکل زیبایی است، اما در موارد شدید می تواند منجر به مشکلات جدی تری مانند زخم های پوستی یا لخته شدن خون شود.
اگرچه عوامل ژنتیکی واریس را غیرقابل پیشگیری میکند، اما تغییرات سبک زندگی و اقدامات ساده میتواند از ایجاد یا بروز آن در افراد مستعد جلوگیری کند.
ورزش منظم مانند پیاده روی یا دوچرخه سواری می تواند با بهبود گردش خون و تقویت عضلات پا، فشار وارده بر سیاهرگ ها را کاهش دهد.
همچنین حفظ وزن مناسب و پرهیز از ایستادن یا نشستن طولانی مدت از دیگر اقداماتی است که به کاهش احتمال ابتلا به واریس کمک می کند.
استفاده از جورابهای فشاری میتواند برای افراد در معرض خطر نیز مفید باشد، زیرا فشاری یکنواخت روی پاها ایجاد میکند و جریان خون را تسهیل میکند.
در صورت وجود رگ های واریسی، لازم است که برای ارزیابی و مدیریت علائم به پزشک مراجعه کنید.
برخی از درمان ها شامل تغییر سبک زندگی، استفاده از جوراب های فشرده و اجتناب از قرار گرفتن در معرض گرمای شدید است.
برای موارد شدیدتر، درمان های پزشکی مانند اسکلروتراپی، لیزر درمانی یا جراحی ساده می تواند موثر باشد.
علائم واریس می تواند از خفیف تا شدید متفاوت باشد و بسته به شدت بیماری می تواند علائم مختلفی را نشان دهد.
برخی از علائم رایج عبارتند از:
رگ های واریسی معمولاً به صورت سیاهرگ های برجسته، پرپیچ و خم، آبی یا بنفش قابل مشاهده در سطح پوست، به ویژه در پاها ظاهر می شوند.
افراد مبتلا اغلب از درد، سنگینی یا خستگی در پاها، به ویژه پس از ایستادن یا نشستن طولانی مدت شکایت دارند.
در موارد شدیدتر، تجمع مایع باعث تورم در پاها و مچ پا می شود که ممکن است در طول روز بدتر شود.
پوست اطراف رگ های واریسی ممکن است خارش یا سوزش داشته باشد که گاهی اوقات نشانه ای از تحریک یا التهاب است.
در موارد پیشرفته، پوست اطراف وریدهای واریسی ممکن است تیرهتر، خشکتر یا زخمهای باز (زخم وریدی) شود.
برخی از بیماران در شب دچار گرفتگی عضلانی در پاها می شوند که می تواند آزاردهنده باشد.
درمان واریس پا بسته به شدت بیماری، علائم و نیازهای بیمار، شامل گزینههای غیرتهاجمی و تهاجمی است.
در اینجا انواع روشهای درمانی آورده شده است:
در ادامه به بررسی روش های غیر تهاجمی می پردازیم.
کاهش وزن و فعالیت بدنی منظم، مانند پیادهروی یا شنا.
اجتناب از ایستادن یا نشستن طولانیمدت.
بالا بردن پاها هنگام استراحت.
جورابهای فشاری به بهبود جریان خون کمک میکنند و از پیشرفت واریس جلوگیری میکنند.
در موارد خاص، پزشک ممکن است داروهایی برای کاهش التهاب یا بهبود عملکرد عروق تجویز کند.
این روش ها موارد زیر را شامل می شود.
تزریق مادهای به داخل رگهای واریسی که باعث بسته شدن و جذب شدن آنها توسط بدن میشود.
استفاده از لیزر برای بستن رگهای واریسی کوچکتر. این روش غیرتهاجمی است و عموماً برای واریسهای سطحی استفاده میشود.
با استفاده از امواج رادیویی یا گرما، رگهای معیوب بسته میشوند.
جراحی کمتهاجمی که در آن رگهای واریسی از طریق برشهای کوچک برداشته میشوند.
جراحی سنتی که در موارد شدیدتر واریس، رگ آسیبدیده کاملاً خارج میشود.
استفاده از چسب مخصوص برای مسدود کردن رگهای معیوب. این روش جدیدتر و کمتهاجمی است.
تزریق مادهای کفمانند به داخل رگ برای بستن آن.
در برخی موارد، از فناوری اولتراسوند برای هدایت دقیق درمان استفاده میشود.
در موارد پیشرفته، ممکن است ترکیبی از روش ها برای کنترل علائم و اصلاح عروق معیوب استفاده شود.
تمام این اقدامات باید تحت نظر متخصص عروق (فلبولوژیست) انجام شود.
انتخاب روش مناسب بستگی به شرایط بیمار، شدت واریس و ترجیح او دارد.
درمان های خانگی می توانند تا حدودی به تسکین علائم واریس کمک کنند، اما نمی توانند واریس را به طور کامل درمان کنند یا از پیشرفت آن جلوگیری کنند.
با این حال، همراه با درمان های پزشکی، برخی از این روش ها می توانند به کاهش درد، تورم و ناراحتی ناشی از واریس کمک کنند.
یکی از ساده ترین و موثرترین درمان های خانگی برای تسکین علائم واریس بالا بردن پاها است.
این کار باعث بهبود گردش خون و کاهش فشار روی رگ ها می شود.
به خصوص هنگام استراحت یا خواب، پاها را باید بالاتر از سطح قلب قرار داد تا خون بهتر به قلب برگردد و تورم و درد کاهش یابد.
تغییر دمای درمان، مانند استفاده از کمپرس سرد و گرم، میتواند به کاهش تورم و تسکین درد رگهای واریسی کمک کند.
کمپرس سرد می تواند التهاب و تورم را کاهش دهد، در حالی که کمپرس گرم به بهبود جریان خون و تسکین درد کمک می کند.
ترکیب این دو روش در طول روز می تواند به تسکین علائم کمک کند.
ماساژ ملایم پا و ورزش های سبک مانند پیاده روی یا شنا می تواند به بهبود جریان خون و کاهش احساس سنگینی و درد در پاها کمک کند.
همچنین انجام ورزش هایی که باعث تقویت عضلات پاها می شود مانند بالا بردن پاها یا پیچاندن مچ پا می تواند در پیشگیری از تشدید واریس موثر باشد.
برخی گیاهان دارویی مانند آلوئه ورا، مریم گلی یا عصاره گل همیشه بهار که به بهبود گردش خون کمک می کنند، ممکن است در تسکین علائم واریس مفید باشند.
همچنین مکمل هایی مانند ویتامین C و ویتامین E که به تقویت دیواره رگ های خونی کمک می کنند، ممکن است از طریق مصرف خوراکی یا موضعی روی پوست تأثیر بگذارند.
به طور کلی روش های مختلفی برای درمان واریس پا وجود دارد که این درمان های خانگی می توانند علائم و شدت واریس را تسکین دهند، اما برای درمان کامل و پیشگیری از پیشرفت بیماری، نیاز به مشاوره پزشکی و درمان توسط متخصص عروق ضروری است و باید به پزشک متخصص در این زمینه و یا کلینیک های تخصصی همچون کلینیک ایران واریس مراجعه کنید و فرایند درمان خود را آغاز کنید.
واریس پا علاوه بر تأثیرات ظاهری، میتواند به عوارض جدیتری همانند درد و تورم منجر شود، بهویژه اگر درمان نشود.
این عوارض معمولاً به دلیل اختلال در جریان خون و افزایش فشار در رگها ایجاد میشوند .
در ادامه به بررسی عوارض رگ های واریسی می پردازیم که در صورت عدم درمان این رگ ها عود می کنند و شرایط درمان برای افراد سخت تر می شود.
افرادی که واریس دارند ممکن است دچار تورم و احساس سنگینی در پاها شوند که با فعالیت یا در پایان روز بدتر میشود.
این علائم میتوانند باعث کاهش کیفیت زندگی شوند و در صورت عدم کنترل، به ناراحتیهای بیشتری منجر شوند.
واریس پیشرفته ممکن است به تغییرات پوستی مانند تیره شدن پوست، خشکی یا خارش منجر شود.
در برخی موارد، زخمهای وریدی یا زخمهای باز در نزدیکی مچ پا ایجاد میشوند که درمان آنها زمانبر است و مستعد عفونت هستند.
یکی از جدیترین عوارض واریس، تشکیل لختههای خونی در رگهای سطحی یا عمیق (ترومبوز ورید عمقی) است.
ترومبوز ورید عمقی (DVT) میتواند خطرناک باشد، زیرا لخته ممکن است به ریه منتقل شده و آمبولی ریوی ایجاد کند.
در این حالت وضعیت فرد تهدیدکننده برای زندگی می شود و فرد باید درمان شود.
برای جلوگیری از این عوارض، تشخیص زودهنگام و مدیریت مناسب واریس ضروری است.
اقدامات پیشگیرانه، درمان پزشکی یا جراحی میتواند از بروز یا پیشرفت این مشکلات جلوگیری کند.
انتهای رپرتاژ آگهی/