کودک‌آزاری در شب چهارشنبه‌سوری/ مسؤولان کشور این عکس‌ها را دیده‌اند؟
«همین یه چهارشنبه‌سوری رو داریم، اونم می‌خوان ازمون بگیرن!» این جمله‌ای است که حداقل در دو دهه اخیر به بهانه‌ای برای حضور در خیابان‌ها و پیاده‌روهایی تبدیل شده که از زمین و آسمان آن خطر می‌بارد.
به گزارش تابناک، بررسی عکس‌هایی که خبرگزاری‌ها از مصدومان آخرین سه‌شنبه ۱۴۰۳ در سراسر کشور منتشر کرده‌اند، گویای این واقعیت تلخ است که تعداد قابل توجهی کودک نیز میان مصدومان بوده‌اند.
براساس آخرین آمار حوادث چهارشنبه‌سوری که از سوی سازمان اورژانس کشور اعلام شده، از ابتدای اسفندماه جاری تاکنون حدود ۴ هزار نفر در سطح کشور مصدوم شدند و ۱۶ تن نیز جان باختند.
چرا ما به اندازه یک جنگ نظامی در تعطیلات نوروزی کشته باقی بگذاریم و در سه‌شنبه پایان سال مجروحان جنگ خیابانی تخت‌های بیمارستان‌ها را اشغال می‌کنند؟
چطور شد که بخشی از جامعه ایران تصمیم گرفت تا هنگام سفر بدون توجه به سرعت ایمن و قانون رانندگی کند و در شب چهارشنبه‌سوری هشدارهای ایمنی را نادیده بگیرد؟
برخی مادر و پدرها با هدف تجربه هیجان یا تلاش برای «زنده نگاه داشتن سنت چهارشنبه‌سوری» فرزندان خود را به کوچه و خیابان بردند. آیا اکنون که آنها درگیر بیمارستان و درمان و تامین دارو هستند و نگرانند آثار سوختگی یا عوارض دیگر روی بدن دلبندشان بماند، همچنان از تصمیم‌شان دفاع می‌کنند؟
در شرایطی که قشر درگیر فقر فرهنگی با پرتاب نارنجک و ترقه سعی در خودنمایی و تخلیه هیجان دارد و هیچ خط قرمزی پیش پای خود نمی‌بیند، آيا منطقی است که کودکان را از خانه خارج کنیم؟
وقتی برخی خانواده‌ها با وجود مالکیت خودروهای گران‌قیمت هنوز فرهنگ استفاده از وسایل‌نقلیه را ندارند و اجازه میدهند تا کودکان از سانروف خارج شوند، چطور می‌توان از آنها توقع داشت که خطرات چهارشنبه‌سوری را درک کنند؟
آسیب‌دیدگی کودکان در چهارشنبه‌سوری هشداری به مسؤولان است. آنها با تصمیمات‌شان کاری کرده‌اند که برخی پدر و مادرها به جای مراقبت از فرزندان‌شان، آنها را در موقعیت‌های خطرناک قرار دهند.
در کشوری که گروهی از مدیران ترجیح میدهند کنترل همه مشکلات و معضلات را به پلیس بسپارند و از نهاد، وزارتخانه یا سازمان خود سلب مسؤولیت می‌کنند تا دوره مدیریت‌شان بدون دردسر بگذرد و سپس بازنشسته شوند، نمی‌توان انتظار داشت که عکس‌های مصدومان چهارشنبه‌سوری روی برخی مسؤولان تاثیری داشته باشد.
کودکان مصدوم چه گناهی کرده‌اند که چنین مادر و پدرهایی دارند؟
تقصیر خردسالان چیست که برخی مسؤولان نمی‌توانند ساده‌ترین اصول بچه‌داری را به والدین یاد بدهند؟
زمانی که درباره افزایش جمعیت صحبت میکنیم، آيا این امر نیازمند آموزش عمومی نیست؟ آيا فقط همین که کودکی به دنیا بیاید و شناسنامه برایش صادر شود، برای مسؤولان کافی است؟ آیا آن نوزاد نباید کودک شود؟ کودک نباید به نوجوانی برسد؟ نوجوان چرا قبل از این که تبدیل به یک جوان شود باید اعضای بدن یا جانش را از دست بدهد؟ آیا یک جوان حق ندارد آن‌قدر زندگی کند تا موهایش سفید شود؟
مسؤولانی که از صبح تا شب مقابل دوربین و درباره تحریم‌ها و قیمت دلار و نفت و ترامپ و پوتین سخنرانی می‌کنند تا تیتر رسانه‌ها شوند، آیا تکلیف‌شان تنها همین است که سخن‌وری کنند؟ پس چه کسی باید نهاد خانواده را آموزش دهد؟
ما سرمان را درون سوراخ قوطی حلب روغن نباتی فرو کرده‌ایم و خوشحالیم که عکس‌های کودکان مصدوم چهارشنبه‌سوری را نمی‌بینیم، چون معتقدیم که تنها صداوسیما و آموزش و پرورش باید پاسخگو باشند.
این در حالی است که صداوسیما دیگر وجود خارجی ندارد. از این سازمان تنها تعدادی ساختمان حوالی پارک‌وی تهران باقی مانده که هر سال چندین هزار میلیارد بودجه می‌گیرد و بر اساس قانون اساسی تنها گروهی خاص قادرند از آن استفاده کنند. با این حال روی آنچه که از آنتن‌های صداوسیما پخش می‌شود، نمی‌توان حساب کرد. اگر غیر از این بود امروز اینستاگرام به گسترده‌ترین رسانه جمعی در ایران تبدیل نشده بود و شهروندان هم دیش‌های ماهواره را خودشان داوطلبانه جمع می‌کردند و درون انباری می‌گذاشتند.
از سوی دیگر آموزش و پرورش نیز درگیر موضوعات حاشیه‌ای بسیاری است که امور آموزشی و پرورشی در آن میان دیده نمی‌شود.
طبیعی است که در چنین شرایطی همه مسؤولیت را بر دوش پلیس بگذاریم و کم‌کم به سمتی برویم که چند سال دیگر سه‌شنبه‌های پایان سال از ساعت ۲۰ تا ۶ صبح روز بعد در همه شهرها حکومت نظامی اعلام کنیم، تانک و نفربر به خیابان‌ها بیاوریم و بلوک‌های نیوجرسی بچینیم و نیروهای پیاده مستقر کنیم و به شیوه تصمیم‌گیری خود ببالیم و در بولتن‌های سازمان از درایت خودمان تجلیل کنیم، همان‌طور که تا هر اتفاقی رخ می‌دهد اینترنت را قطع میکنیم، گویی ما مسؤولان هند هستیم و مردم هم اهل کشمیرند.
مردم حق دارند شاد باشند، اما تا زمانی که فرهنگ شادی در کشورمان تدوین و نهادینه نشود، شاهد حوادثی هستیم که نوروز را به کام همه تلخ می‌کند.
بزرگ‌ترین مشکل این است که تعریف گروه‌های مختلف جامعه از «شادی» تفاوت دارد و همزمان مسؤولان و دستگاه‌ها نیز تعبیر دیگری درباره آن دارند. نتیجه این اختلاف دیدگاه‌ها همین می‌شود که کودکان برای شاد بودن در معرض شعله‌های آتش و ترکش نارنجک‌های دست‌ساز قرار می‌گیرند و مادر و پدرشان هم می‌گویند: «نمی‌تونید مارو توی خونه نگه دارید، همین یه چهارشنبه‌سوری رو داریم، اونم می‌خواین ازمون بگیرین!»
فرورتیش رضوانیه
مطالب قابل ملاحظه و تامل برانگیزی مطرح شد و شایسته است فرهنگ سازی در این زمینه توسط تمامی سازمان ها و نهاد های مسئول انجام شوداما برای من جالب بود نویسنده تنها بخشی که سعی در آگاه سازی در این زمینه بود و منظور همان صدا و سیما هست را زیر سوال برد
من انتقادات زیادی به صدا و سیما دارم اما انصافا در این مساله بیشترین آگاه سازی. هشدار توسط صدا و سیما و پلیس بود
نویسنده با غرض ورزی عملا حرف حق و مطالبه درست را به حاشیه برده است
| 
مشکل صدا سیما این نیست که اطلاع رسانی نمی کنه درمورد خطرات این موضوع، مشکل اینه که وقتی بیننده اعتمادشو از دست داده به اون پلتفرم دیگه هرچی بگی یا بسازه یا نگاه نمیکنن یا اتفاقا از لج موضوع برعکسشو انجام میدند 
| مطلب را من نوشتم. صداوسیما دیگر گسترده‌ترین رسانه جمعی ایران نیست و تقریبا مخاطبی ندارد. مادر و پدری که درک نمیکنند فرزندشان را نباید وارد محدوده خطر کنند، از فقر فرهنگی یا اختلالات روحی رنج می‌برند. صداوسیما در این سال‌ها می‌توانست رسانه اصلی کشور باشد، اما حالا چه شده؟ | لابد کارمند صدا سیمای میلی هستی ناراحت شدی | فرورتیش دلبندم ، هنوز صدا و سیما بیشترین رجوع را بین مردم دارد . خوب یا بد ، خوشت بیاید یا نیاید ، این واقعیتی است که چشم بینا می خواهد . | 11:45آیا همه چیز صدا و سیماست؟ از نظر شما خداوند چیزی به نام عقل به آدمیزاد نداده؟ آیا در کشورهای دیگه هم مردمان برای درک ابتدایی ترین اصول هم نیازمند فرهنگ سازی و صدا و سیما و مسئول هستند؟
چرا ادم نمیشیدید دولت باید یک محلی برای چهارشنبه سوری تعبیه کنه | آره چقدر هم که مردم گوش میدن به این کار اين عكسهايي كه گذتشتي عمدتا از قربانيان اين حوادث در خيابان هستند نه انجام دهندگان آن | آیا این کودکان در خانه بوده‌اند که دچار سوختگی شده‌اند یا جای ترکش با بدن‌شان برخورد کرده؟ این بچه‌ها در محدوده خطر بوده‌اند. مردمی که به خودشان رحم نمیکنند و حتی گزارش های اشتباه به اورژانس میدهند یا عجبا . | واقعا حقمونه هیچ وقت درست نمیشیم | تازه تو مسافرت های نوروزی هم همدیگرو میکشن این جنگ هست نه چهارشنبه سوری | بی فرهنگی تمام. من سالهاست به دلیل همین وحشی گری هابیرون نمیرم تا حالا که تلویحا می گفتید صداو سیما قصد برداشتن رسم باستانی ایرانی و چهارشنبه ی آخر سال را دارد و با شادی مردم مخالف است اما در حرکتی جالب مصدومین این کار اشتباه را هم به گردن صدا و سیما انداختید. بنده به عنوان یک کاربر از شما می پرسم چند مقاله و چند کار چندرسانه ای تابناک برای اصلاح فرهنگی در این زمینه انجام داده است که تاثیر گذار باشد؟ چند راهکار مناسب و رسمی در این زمینه ارائه کرده اید؟ مگر شما از بازیگران حیطه فرهنگ این کشور نیستید؟ مگر پیاپی دم از مرده بودن صدا و سیما نمی زنید؟ چرا شما منتظر تدوین فرهنگ شادی !! ایستاده اید مگر در حیطه های دیگر مانند حجاب چهارچوب های قانونی شما را محدود کرده بود که این بار منتظر فرهنگ های تدوین شده و نشده نشسته اید؟ | تو داری از صداوسیما دفاع می‌کنی؟ حالت خوبه؟ ساکن ایران هستی یا ۴۰ ساله رفتی و از واقعیت‌های جامعه خبر نداری؟ شاید هم همینجا هستی اما ناراحت شدی که صداوسیمای عزیزت زیر سوال رفته! ترقه بازی نشانه بی عقلی آدم است. | چهارشنبه سوری هیچ ارتباطی با این ترقه ها ندارد. چطور این همه مواد محترقه ی خطرناک قدم به قدم فروخته می شود و هیچ ارگانی پاسخگو نیست؟ والا جشن باستانی چهارشنبه سوری این نیست نهایتا یک آتش روشن میکنن و دور هم هستن ، بمب و نارنجک و ترقه و ... از کجا اومد دیگه ! | چین ده ساله که این روز نحس رو از خانه بیرون نمیرم واقعا روز نحس و مزخرفیه مثل خانه تکانی جز ضرر و زحمت و اعصاب خردی و هزینه چیزی نداره. با جیب خالی چه عیدی؟ داریم تمرین جنگ شهری میکنیم سایت تابناک از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.