سفر رئیس جمهور چین به عربستان در اواسط آذرماه ۱۴۰۱ و همراهی وی با مواضع کشور‌های شورای همکاری خلیج فارس در همه حوزه‌ها علیه جمهوری اسلامی ایران، بار دیگر موضوع اهمیت جزائر سه گانه ایرانی در خلیج فارس و مسئله تمامیت ارضی ایران را در افکار عمومی مطرح کرده است. صرف نظر از تجزیه و تحلیل و چرایی رفتار زشت حکومت چین با ایران، باید بررسی شود که برای نا امید کردن دولت امارات از طرح دائمی مسئله جزائر ایرانی در اجلاس‌های مختلف چه می‌توان کرد؟
به نظر می‌رسد که خوبست تا دولت جمهوری اسلامی ایران، دو اقدام اساسی را برای حفاظت از این جزائر در دستور کار دائمی خود قرار دهد. یکی اقدام سیاسی و آن اینکه وزارت امور خارجه مأمور شود تا قبل از سفر مقامات کشور‌های مختلف به منطقه خاورمیانه، همه آن‌ها را نسبت به حساسیت ایران در باره حفظ تمامیت ارضی خود توجیه نماید و به آن‌ها هشدار دهد که مراقبت کنند تا در دام برنامه‌های کشور‌های عربی حاشیه خلیج فارس علیه ایران نیفتند.
باید به کشور‌های مختلف یادآور شد صدام حسین یکی از بهانه‌ها و دلایلی را که برای شروع جنگ خود با ایران اعلام کرده است این بوده که به ایران فشار نظامی وارد کند تا این سه جزیره مهم در خلیج فارس به اعراب واگذار شود.
اما جمهوری اسلامی ایران با ۸ سال مقاومت در برابر تجاوز ارتش متجاوز بعثی که با حمایت همین کشور‌های عربی از صدام انجام شد، قادسیه صدام حسین بعثی را ناکام گذاشت.
دوم اینکه ایران هرچه سریعتر برنامه‌ای را برای تبدیل این سه جزیره به سه قطب گردشگری و تفریحی و اقتصادی، برنامه ریزی کند. بدین منظور همانطور که بار‌ها پیشنهاد کرده ام سه شهر بزرگ "فردوسی"، "حافظ" و "سعدی" را در این سه جزیره با احداث حداقل پنجاه برج بلند بیش از یکصد طبقه در دستور کار قرار دهد تا با سرمایه گذاری همه ایران دوستان، این سه جزیره تبدیل به سه قطب بزرگ ورزش‌های دریایی، گردشگری و تفریحی در منطقه میانی خلیج فارس شوند.
اگر چنین کاری صورت گیرد می‌توان انتظار داشت که حدود یکصد هزار ایرانی و گردشگر به طور شبانروزی در این جزائر اسکان یابند و ایرانیان به جای رفتن به دبی و ترکیه برای سرمایه گذاری و تفریح به این جزائر بروند. آنگاه با رفت و آمد شبانه‌روزی گردشگران به این جزائر طبیعتاً چشم طمعِ خارجی‌ها از آن‌ها دور خواهد شد.
پنجاه برج یکصد طبقه؟