اوضاع کاری در کشورمان وخیم است و دستمزدها کفاف زندگی را نمیدهد؟ احتمالا بارها و بارها چنین گلایههایی را از زبان افراد مختلف شنیده باشید، اما امروز اعتراضی با این مضمون شکل گرفت که اگر نگوییم بی سابقه، دست کم به شدت کم سابقه است!
به گزارش «تابناک»؛ به فاصله یک ماه از برگزاری نمایشگاه دستاوردهای وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در سالن سابق غذاخوری این وزارت خانه و در شرایطی که وزیر و همکارانش بر رقم خوردن پیشرفتهای شگرف در زیرمجموعه شان تاکید دارند و بر این باورند که انتقادات مطرح به عملکردشان، ناشی از گِرا دادن دشمنان برای حمله به ایشان و همچنین زیر سوال بردن و کم اهمیت جلوه دادن دستاوردهای ایشان است، ساعاتی پیش اتفاقی در این مجموعه رخ داد که چشم بسیاری را از تعجب گرد کرد!
تجمع اعتراضی کارکنان یک وزارت خانه در محوطه آن، اتفاقی نیست که یافتن رد و نشانی از آن ساده باشد و از این رو، آنچه امروز در وزارت تکاور رخ داد، اگر بی سابقه نباشد، احتمالا به شدت کم سابقه و نادر است. اتفاقی که اگر بدانیم شعارهای مطرح در تجمع پرسنل ستادی این وزارتخانه، فراخواندن وزیر و تقاضای رسیدگی وی به مشکلات معیشتی و حقوق و دستمزد معترضان بود، عجیبتر جلوه میکند. شعار دادن معترضین در حیاط وزارت خانه، درست جایی زیر اتاق وزیر در ساختمان!
تا همینجای ماجرا مشخص میشود که پرسنل وزارت خانه آنقدر از دیدن وزیر و شنیده شدن صدای اعتراض شان مایوس بوده اند که ترجیح دادهاند با تجمع مقابل در ورود و خروج وزیر به ساختمان و سر دادن شعار، مجالی برای طرح اعتراضات صنفی شان بیابند و تاکید کنند که حقوق و رفاهیات تعلق گرفته به ایشان ناکافی است و با حذف اضافه کاری شان هم مخالفند؛ وضعیتی که ظاهرا هیچ گوش شنوایی برای مطرح کردنش نبوده که اگر بود، لزومی به تجمع احساس نمیکردند.
اعتراضی که سوای بعد مطرح شده (عدم دسترسی به مسئولان یا فقدان گوش شنوا برای طرح آن)، از منظر دیگری هم قابل تامل است؛ اینکه نظام پرداخت در کشورمان ایرادات جدی دارد تا جایی که افزایش حقوق منجر به تعدیل نیرو میشود و تداوم وضعیت قبلی، بسیاری را به مرز فقر سوق داده و آسایش و آرامش را از ایشان سلب کرده است؛ وضعیت بغرنجی که نتیجه تصمیمات نادرست در بلندای زمان است و تنها متوجه دولت فعلی که عمرش به یک سال هم نرسیده، نیست.
نکتهای که در پی اعتراض پرسنل وزارت کار و زمانی که معترضان به سالن اجتماعات وزارت خانه رفتند و با وزیر دیدار کردند، از زبان حجتالله عبدالملکی هم مورد تاکید قرار گرفت که گفت: پرداخت حقوق و دستمزد در دستگاههای اجرایی ناعادلانه است و شخص رئیس جمهور هم چندین بار در جلسات هیات دولت نسبت به ضرورت واریز عادلانه حقوق و دستمزد تأکید داشته و در این خصوص سازمان اداری و استخدامی و سازمان برنامه و بودجه نیز کارگروهی ویژه تشکیل دادهاند.
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در ادامه با صدور دستور تشکیل کمیتهای ویژه برای ساماندهی امور رفاهی کارکنان ستاد وزارت کار، تاکید و مدیرکل امور بازرسی وزارتخانه و یکی از کارمندان را مأمور برگزاری انتخابات کمیته ساماندهی امور رفاهی وزارت مردم کرد، با این یادآوری که به پیشنهاد وزیر، قرار شد کمیته یاد شده ۵ عضو داشته باشد که یکی از ایشان نماینده وزیر باشد و ۴ تن دیگر به انتخاب کارمندان برگزیده شوند.
تاکید عبدالملکی بر تلاش وافر برای افزایش بودجه وزارت خانه [احتمالا در بخش حقوق و دستمزد]، لزوم بهرهمندی از تجربیات نیروهای بدنه وزارت [احتمالا در اعتراض به ورود افرادی از خارج بدنه وزارت کار] و همچنین تکرار نشستهای وزیر با کارمندان به صورت دورهای ـ که قابل حدس است، علت طرح این تقاضا از طرف معترضان چه بوده است! ـ از دیگر تصمیمات اتخاذ شده در نشست وزیر با معترضان بود.
فرجام ماجرایی که شاید آخرین جایی که انتظار وقوعش میرفت، وزارت کار بود؛ وزارت خانهای که وزیر آن را «وزارت مردم» میخواند و شعارهای زیادی پیرامون آن سر میدهد، اما اعتراض امروز نشان داد که در شنیدن اعتراض پرسنلی که دیوار به دیوار مدیرانش در حال خدمت هستند هم ناتوان بوده است؛ ناتوانی که قرار است با تدابیر ویژه جبران شود و در آینده مشخص خواهد شد آیا در این مسیر موفق بوده یا خیر؛ هرچند بد نیست از ایشان بپرسیم، آیا مشابه کمیته ویژهای که در وزارت خانه تشکیل شده، در جای دیگری هم تشکیل خواهد شد یا قرار است ناشنیدههای دور از ساختمان وزارت، ناشنیده بمانند؟!