امیر کرمانشاهی بلافاصله بعد از این ماجرا و برداشت سوء مردم از این اقدام که منجر به جریحهدار شدن احساسات بسیاری از هیأتیها شد با انتشار استوری در فضای مجازی تقریباً عذرخواهی کرد. البته این پیام او مانند عواقب ناشی از لباس پوشیدنش دیده نشد و کمتر کسی آن را دید. مسئولین رسانهای این هیأت تاکنون عکس و فیلمی از این مراسم منتشر نکردهاند و دقت نظری در این خصوص داشتهاند و شنیده میشود حتی از این اقدام کرمانشاهی هدفی را هم دنبال میکرده است، اما به دلیل خلط مباحث تاکنون از طرح آن منصرف شده است.
کرمانشاهی در این پیام نوشت: «من وقتی میرم مهمونی، بهترین لباسمو میپوشم، دیشب جشن ولادت صاحبم امام رضا(ع) بود و منم همه تلاشم این بود با وجودم، با برگههای شعرم، با صدام و حتی با لباسم به همه بگم از ته دلم خوشحالم اما ظاهراً باعث دلخوری و تکدر دوستان و محبین امام رضا(ع) جانم شدم. با افتخار خاک پای تمام عاشقان حضرت رضا(ع) هستم و از اینکه حواستون به حقیر هست ممنونم.»
محمود تاری از پیشکسوتان عرصه ستایشگری در فضای مجازی نوشت: «این تیپ زدن یک نفر به نام مداح، دهنکجی و اهانت به کل حوزه ستایشگری مربوط می شود. کجا هستند مدعیان صیانت از عرصه مداحی و مداحان؟ تو را به هرکسی که دوست دارید دیگه با مجالس اهل بیت(ع) بازی نکنید، قبح اینجا را نشکنید»
پیشتر نیز سیدعلی سادات رضوی از پیشکسوتان اهل بیت(ع) نسبت به پوشش برخی مداحان جوان اعتراض کرده بود و گفته بود: «در تغییر روند مداحی، از قالب و شکل و نوع خواندن گرفته تا لباس فرم مداحان گذشته، همه در مداحان امروزی تغییر کرده است، چرا مداحان گذشته نسبت به دوش انداختن عبا اصرار داشتند و آن را لباس فرم مداحی میدانستند؟ خدمتگزاری و نوکری در خانه اهل بیت(ع) افتخار است و خیلی از منکرات و بدیها با این لباس کنار میرود. یعنی همین لباس باعث میشود که ذاکر ائمه (س) حیا کند و از گناه، دور بماند. یکی از افتخارات گذشتگان این بود که بعد از گذران مراحلی، پیشکسوتان و اساتید، عبا روی دوش او میانداختند و او افتخار میکرد که فلانی عبا روی دوش من انداخته است و در جامعه نیز بهواسطه وجود این عبا فرد را میشناختند و احترامش میکردند. دوستان جوان امروز این لباس را بر تن نمیکنند و متاسفانه در فضای مجازی دیدهام برخی از آنان نوع پوششان بهگونهای است که همچون خواندنشان شأن اهل بیت(ع) را زیر سوال میبرند.»
البته برخی نیز نسبت به اقدام این مداح جوان با روی لطیفتری مواجه شده بودند و اعلام کردند در اینکه این اقدام اشتباه است، شکی نیست، اما به جای قضاوت کردن باید دلیل این اقدام را از امیر کرمانشاهی جویا شد. شاید او نیز توضیحاتی داشته باشد. حجتالاسلام احمد صابری تولایی از منبریهای مشهد در خصوص این اقدام نوشت: «چندی است با پدیده سلبریتی مذهبی مواجه شدهایم که عموما در جامعه مادحین اهل بیت دیده میشوند. آرایشگاه لاکچری، جشن تولد لاکچری، ماشینهای گران قیمت، لباسهای خلاف عرف مجالس مذهبی و...
آنچه این خطا را مضاعف میکند، توجیهگری عاملین این رفتارهاست. مداحی اشتباه کرده باید عذر خواهی کند و اصلاح، اما متاسفانه کمتر شاهد این اصلاح و عذرخواهی هستیم. حاج امیر کرمانشاهی در پاسخ به برخی انتقادات ناظر به لباسی که در شب ولادت امام رضا علیه السلام پوشیده بود، متواضعانه قبول و عذر خواهی کرد و این حُسن اخلاق و حسن مواجهه با منتقدین دلسوز جای تقدیر دارد. حاج امیر توانسته جوانان زیادی را جذب هیأت کند و طبیعتاً مجالس شلوغ ایشان دال بر اثرگذاری در مخاطب است، لذا توقع میرود که دقتنظر بیشتری در سلوک خود داشته باشد. البته ایشان برخلاف برخی از مداحان در احترام به بزرگتر، تکریم پیشکسوتان، اقدامات جهادی، نشستن پای منبر، اخلاص و عدم آلوده شدن به مبالغ کذایی و... توفیقات خوبی داشته است و امیدواریم برخی از اقداماتی که ممکن است، دستاویز عدهای برای تخریب مجالس اهل بیت علیهم السلام شود پرهیز کنند اگر چه نیتشان از این عمل کاملاً مطلوب باشد.
مداحان جوان باید با الگوگیری از پیشکسوتان این عرصه با تواضع، اخلاص،ساده زیستی و... تبدیل به الگوهای مطلوب برای مخاطبین شوند.»
یکی دیگر از مخاطبان هم در فضای مجازی در خصوص اشتباه مصداقی امیر کرمانشاهی نوشت: «یک حکم داریم، یک مصداق، یک ضابطه تشخیص مصداق. که فقط اشتباه در وسطی میشود اشتباه در موضوع! مثلاً یک مدرسه میگوید:
ـ ما به ممتازها جایزه میدهیم. (حکم)
ـ ممتاز یعنی معدّل ۱۸ به بالا. (ضابطه تشخیص مصداق)
ـ آقای X ممتاز است. (مصداق)
اشتباه در تشخیص مصداق، وقتی است که به یکی با معدّل ۱۰ جایزه بدهند. ولی اگر بگویند: «ممتاز یعنی معدّل ۱۰ به بالا»، این میشود یه اشتباه کلّی، نه مصداقی!
اینجا هم از متن به نظر میرسد اشتباه در تعیین ضابطه تشخیص مصداق (معیار بهترین لباس بودن و لباس شاد بودن) بوده است، نه خود تشخیص مصداق (بهترین لباس). که البته این را هم عذرخواهی جبران میکند. به این شرط که طرف متوجّه نوع اشتباهش شده باشد.
یک نکته دیگر هم اینکه از نظر فنّی (به قول بنده خدا: «با دقّت بخوانید») این متن، عذرخواهی نیست! (دلجوییه؛ پذیرش اشتباه نیست.) ولی همین هم آن دلخوری و تکدّر را جبران میکند.»