این اوضاع را میشود با نیم نگاهی به تصویر فوق نیز دریافت؛ در تغییرات نقشه رنگ بندی که مدتهای مدید تنها با دو رنگ زرد (کم خطر) و آبی (عادی) رنگ آمیزی میشد و حالا دومین هفته است که روند تغییرات در آن پی گرفته شده و آبی و زرد جایشان را به نارنجی و قرمز میدهند تا جایی که شمار شهرهای قرمز در یک هفته از ۴ به ۱۵ شهرستان افزایش یافته است.
بر اساس نقشه جدید که از فردا، ۲۵ تیرماه اعمال خواهد شد، شمار شهرهای نارنجی هم از ۱۴ به ۳۵ شهرستان افزایش یافته است؛ شهرهایی که در آستانه وضعیت بحرانی یعنی قرمز قرار دارند و پراکندگی شان در نقشه به گونهای است که میشود بحرانی شدن اوضاع در استانهای پرشمارتری را در هفته آتی پیش بینی کرد. وضعیتی که میتوان با تدابیر ویژه از بروز آن جلوگیری نمود.
پیش بینی فوق زمانی قابل اعتناتر به نظر میرسد که بدانیم شمار شهرهای زرد از ۱۴۲ به ۲۰۸ شهرستان افزایش یافته و در نتیجه همه این تغییرات، شمار شهرهای آبی ـ که تا دو هفته قبل، رنگ غالب نقشه بود ـ از ۲۸۸ به ۱۹۰ شهرستان کاهش یافته است. کاهشی که با سرعت زیاد رقم میخورد تا برخی نگرانیها از جمله عدم رعایت پروتکلهای مراقبتی و کندی شدید برنامه واکسیناسیون را به یادمان آورد.
مواردی مهم که اگر عزم همگانی برای رعایت آنها در ماههای گذشته جزم نشده بود، بی شک روزهای آبی کرونایی در کشور رقم نمیخورد؛ بنابراین، ساده انگارانه است اگر تصور کنیم بی توجه به آنها و رعایت پروتکلها در عین تزریق دوزهای اضافه واکسن، بتوانیم از موج بعدی کرونا در کشورمان که آغاز شده، ساده و بی آسیب بگذریم.