این کشته فتاده به هامون حسین توست

این کشته فتاده به هامون حسین توست
وین صید دست و پا زده در خون حسین توست

این ماهی فتاده به دریای خون که هست
زخم ستاره بر تنش افزون حسین توست

این رفته سر به نیزه اعدا حسین توست
این مانده بر زمین تن تنها حسین توست

این آهوی حرم که تن پاره پاره اش
در خون کشیده دامن صحرا حسین توست

این لاله گون عمامه که در خلد بهر او
معجر کبود ساخته زهرا حسین توست

این لاله زار ساخته هامون، حسین توست
این کرده خاک، ماریه گلگون، حسین توست

این نوح کشتی امده نزدیک جودیش
بشکسته و نیامده بیرون، حسین توست

این یوسف فتاده به چنگال گرگ غم
پیراهنش دریده و پر خون، حسین توست

این کشته نهان شده در خون حسین توست
وین جسم چاک ناشده مدفون، حسین توست

این تشنه فرات که شد تشنه لب شهید
وز دیده راند دجله و جیحون ، حسین توست

این رهنمای با دل و دانش که عقل پیر
اندر مصیبتش شده مجنون ، حسین توست

این پاره پاره پیکر بی سر، حسین توست
این کشته کومراست برادر، حسین توست

این سرخ رو ز خون شهادت که در غمش
زهرا سیاه ساخته معجر، حسین توست

این فخر سرروان ، که به قهر از قفا سرش
ببریده شمر شوم بد اختر، حسین توست

این لؤلؤتر و دُر گلگون حسین توست
وین خشک لعل غرقه در خون حسین توست

این هادی عقول که در وادی غمش
عقل جهانیان شده مجنون حسین توست

این صید خون تپیده به صحرا حسین توست
وین مرغ تیر خورده بر اعضاء حسین توست

این مرهم جراحت دل ها که از ستم
بگذشته درد او زمداوا حسین توست

این سرو باغ فاطمه کز تیشه ستم
افتاده نخل قامتش از پا حسین توست

این شاه صبر پیشه غم پرور شکیبا
کز ما ربوده صبر و شکیبا حسین توست

این بنده خدا و عاشق بی چون حسین توست
قلبش دریده و غرقه دریا خون حسین توست

سردار سر به نیزه و تن به دیر و تنور
زخم های قلب او شده از تن برون حسین توست