حمید نقاشیان به جماران گفت: با توجه به خبری که جناب دکتر عارفی اخیرا اعلام فرموده و حقیر از متولیان اداره بیت شنیدم، هیچ جای سئوال باقی نمی ماند که بنده بخواهم کشف آن را به پرونده نسبت بدهم.در ادامه نیز وزارت اطلاعات وجود هرگونه سندی در این راستا را «قاطعانه» تکذیب کرد.
به عنوان اولین سئوال بفرمایید نظرتان در خصوص ورود رسانه های معاند به ماجرای منبعث از مصاحبه شما چیست؟
سلام علیکم و بما صبرتم و نعم عقبی الدار
بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین و انه خیر ناصر و معین
الحمد لله الذی هدی نا لهذا و ما کنا لنهتدی لولا ان هدینا الله
بعد از عروج ملکوتی امام رحمت الله علیه شبهه ای در خرید دارو برای مداوای قلب حضرت امام رحمت الله علیه موجب تشکیل پرونده ای اطلاعاتی و ضد جاسوسی شد و حقیر همراه تیم مبرزی مسئولیت اداره آن را به عهده داشتم و از همه ابعاد به ماجرای بیماری حضرتشان نگاه کردیم که توضیح می دهم.
بالاخره یک روزی موضوع رسانه ای میشد که چند باری رسانه ای هم شد، اما وسعت پرداخت به موضوع در دشمنی رسانه بیگانه شکل گرفت که دلیل آن را می توان ایجاد توهم و انشقاق و به وضوح، دو به هم زنی در کشور میان احزاب و گروه ها و احیانا مسئولین قلمداد کرد. این رسانه ها با مزدوری به دنبال خبر هایی هستند که قابلیت جذب مخاطب بیشتر و ایجاد شبهه در تاریخ انقلاب شکوهمند و پر افتخار ما را داشته باشد. کار ضد انقلاب مگر در طول نزدیک به ۴۴ سالی که از انقلاب گذشته جز این بوده که با ایجاد شبهه بدنبال وحدت شکنی بوده اند؟
اما درباره اصل مطلب لازم است اشاره کنم. اولا، لقب «امام الشهداء» که ملت ایران به حضرتشان داده اند بر جای خود محفوظ است و ثانیا، روایت بسیار مهم «مداد العلما افضل من دماء الشهداء» پیش روی ماست و اما درباره آن پرونده باید اشاره کنم که ما مسیر خرید دارو را دنبال نموده و این مسیر را آلوده قلمداد نموده بودیم. این پرونده بعد از عروج ملکوتی امام (ره) شکل گرفته و طبعا ما دسترسی به دارو ها نداشته ایم که آنها را مورد آزمایش قرار داده و آلوده بودنشان را اثبات یا اعلام کنیم. فرض ما هم این بوده داروهای تهیه شده مربوط به قلب است و حضرتشان در طول دوران مصرف به بیماری معده مبتلا شده اند، اما الان با مراجعه به سخنان پزشکان معلوم شد که اطبای حضرتشان این که دارو علت خون ریزی معده شده باشد را رد می کنند.
من بعد از انتشار جنجالی خبر و تکذیب آن، دو مرحله دیدار با مسئولین محترم بیت امام رحمت الله علیه داشته ام و اسناد و سخنان و گفته های قبلی پزشکان را بررسی کردم.
سیر بیماری حضرتشان را به طور دقیق از سال ۶۵ که حمله قلبی داشته اند و نوع توجهات پزشکی که معظم له را تحت درمان داشته و دقت هایی که تیم پزشکی بدانها توجه میکرده را به صورت کامل و جامع بازنگری کردم.
همه و همه حکایت از این داشته که حتی نانی که برای منزل حضرتشان تهیه می شده از یک محل نبوده تا خدای نکرده زمینه مسموم کردن را فراهم بیاورد. همچنین جناب مستطاب دکتر عارفی اعلام کردند که حتی اگر در آن زمان با نسخه تیم پزشکی دارو هایی از خارج تهیه شده باشد اما با نظارت ایشان و تیم پزشکی این دارو ها کنارگذاشته شده و برای حضرت امام رحمت الله علیه داروهایی که طبق روال از منابع کاملاً مطمئن تأمین می شد تجویز گردیده است و در مسیر درمان ایشان هیچ تغییری در نظم دارویی ایجاد نشده است. لذا تکذیب شهادت حضرتشان با این تمهیدات و دقت تیم پزشکی قابل فهم است.
پس شما قبول دارید که ولو پرونده مسیر تهیه دارو را شبهه ناک میداند اما احتمال بسیار دارد که اساسا حضرتشان از این دارو ها استفاده نکرده باشند؟
با توجه به خبری که جناب دکتر عارفی اخیرا اعلام فرموده و حقیر از متولیان اداره بیت شنیدم، هیچ جای سئوال باقی نمی ماند که بنده بخواهم کشف آن را به پرونده نسبت بدهم.
حضرت امام از سال ۱۳۶۵ دچار حمله قلبی شده اند و تیم صد درصد مطمئنی با مسئولیت جناب دکتر عارفی از سال ۶۵ همه تغییرات در امر سلامت قلب امام(س) را زیر نظر داشته اند.
ایشان در اردیبهشت سال ۶۸ متوجه خون ریزی در معده حضرتشان شده اند و آزمایشات متعددی صورت می پذیرد و این بار حضرتشان نه بخاطر موضوع بیماری قلب، بلکه برای موضوع معده بستری می شوند و نهایتا با مشورت های متعدد و نظرات تخصصی پزشکی با دست با کفایت دکتر فاضل عمل جراحی معده انجام می شود و به اعتبار اینکه همه ابعاد سرطان را خارج کرده اند، عمل را موفق ارزیابی کرده و حتی دکتر فاضل توسط مقام معظم رهبری مورد تفقد واقع می شوند. اما گویا سرطان روی سلسله لنف امام(س) تأثیر خود را گذاشته بوده و کار دیگر نمی توانستند انجام دهند.
از اینکه در مصاحبه با پایگاه خبری جماران شرکت کردید سپاسگزارم و اگر توضیح بیشتری دارید بفرمایید.
من هم از شما متشکرم و معتقدم کار رسانه ای بسیار سخت و دشوار است. یک جمله را مخاطب شما چند جور تفسیر میکند.
اگر چیزی مطرح نشود طبعا سئوال پدید نمی آورد، اما وقتی مطرح شد چاره ای نیست؛ الّا اینکه به سئوالاتی که ایجاد می کند پاسخ بدهیم.
این حق مسلم مخاطب است که پاسخ بخواهد و این وظیفه ماست که پاسخ مخاطب را تا مرز قانع شدن بدهیم
من هم از شما که برای روشن شدن افکار عمومی تلاش می کنید سپاسگزارم و برای شما سلامتی و موفقیت آرزو می کنم.
