بین الملل؛ تابناک: ناآرامی‌های انگلستان از 9 جولای و در پی قتل سه دختر بچه در شهر ساوث‌پورت انگلیس آغاز شد. در این حمله یک نوجوان 17 ساله با سلاح سرد به کلاس رقص کودکان در شهر ساوث‌پورت حمله کرد و سه دختر بچه 6 ساله، 7 ساله و 9 ساله کشته شدند و 8 کودک و 2 بزرگسال دیگر نیز آسیب دیدند.
پس از این حملات شایعاتی در فضای مجازی مبنی بر مسلمان و مهاجر بودن مظنون منتشر شد که این شایعات منجر به آشوب‌های سراسری در کشور، حمله به مساجد و محل اقامت پناهجویان و درگیری‌های شدید میان پلیس و آشوبگران شد. به دلیل قوانین انگلستان مبنی بر عدم انتشار اطلاعات متهمانی که زیر 18 سال سن دارند، دادگاه مربوطه ابتدا نام مظنون را منتشر نکرد؛ اما با ادامه آشوب‌ها قاضی پرونده اعلام کرد که متهم اصالت انگلیسی دارد و پناهجو نیست.
با این وجود این آشوب‌ها متوقف نشد و ادامه پیدا کرد. معترضان در این اغتشاشات شعارهای اسلام‌هراسانه و ضد مهاجران سر دادند و به سمت پلیس این کشور سنگ، آجر و مواد آتش‌زا پرتاب کردند که منجر به زخمی شدن چندین افسر پلیس شد. علاوه بر این اغتشاشگران چندین مغازه را در شهرهای مختلف انگلستان غارت کردند و آتش زدند.
حمله به مساجد، کتابخانه‌ها و محلات مسلمانان و مهاجرین از اقداماتی است که در رسانه و در تریبون‌های سیاسی از سوی نخست وزیر و سیاستمداران محکوم شده اما برای مقابله با رهبران جریانات تندرو و دستگیری مسببین تحریک مردم، اقدامات مؤثری انجام نشده است.
با گذشت چندی از درگیری‌ها، هزاران نفر از شهروندان انگلیس در اعتراض به خشونت گروههای افراطی ضد مهاجران در شهرهای مختلف انگلیس دست به تظاهرات اعتراض آمیز ضد نژادپرستی زدند. تظاهرات کنندگان خشونت گروههای راست افراطی ضد اسلامی را محکوم کردند. مردم شهرهای مختلف از جمله بلفاست، بیرمینگهام، کاردیف، گلاسکو، لندن، نورویچ، پنزانس، ساوتهمتون، شرویزبری، کارلایل، هاستینگز، کمبریج، دوون و... در اعتراض به اقدامات آشوبگران به خیابان‌ها آمدند.
از برخی جهات، اعتراضات متقابل در سراسر انگلیس علیه راست افراطی جالب توجه است. جمعیت زیادی در این کشور تقریباً به طور خودجوش بسیج می شوند تا از پناهندگان، مسلمانان و سایر اقلیت ها در برابر بدترین موج حملات نژادپرستانه در طی دهه های گذشته محافظت کنند. اعتراضات متقابل نشانه آن است که این کشور نسبت به نژادپرستی کمتر مدارا کرده و از لحاظ سیاسی با مهاجران و مسلمانان بیشتر درگیر شده است - به معنای بنیادی و نه حزبی-سیاسی.
مهاجرت و نژادپرستی دو موضوع بسیار مهم در انگلیس است، زیرا همه احزاب سیاسی باید دیدگاه ها و سیاست های خود را قبل از هر انتخابات پارلمانی به وضوح بیان کنند. دولت های متوالی قوانینی را برای حمایت از اقلیت ها و جوامع مهاجر تصویب کرده اند و بخش بزرگی از جامعه انگلیس با جوامع مهاجر مشکل چندانی نداشته است. با این حال، قتل وحشتناک سه دختر توسط یک پسر 17 ساله، که از والدین رواندایی متولد شده بود، در استاکپورت به خشونت خیابانی در سراسر انگلیس و ایرلند شمالی تبدیل شد.
این کینه طولانی مدت نسبت به قایق های کوچکی است که پناهجویان را به این کشور می آورد. بسیاری از مردم بر این باورند که دولت نتوانسته جلوی این قایق ها را بگیرد و پس از حضور پناهجویان، آنها با هزینه مالیات دهندگان در هتل های چهار ستاره اسکان داده می شوند. برخی از اقشار جامعه تمایلات نژادپرستانه خود را حتی علیه مهاجران قانونی نشان داده اند. فوتبالیست‌های سیاه‌پوست بریتانیایی‌تبار در هر مسابقه شعارهای نژادپرستانه را تحمل می‌کنند.
اما واقعیت این است که داستان مهاجران این کشور یک داستان جالب است. در المپیک لندن در سال 2012، مهاجرت عاملی برای کسب حداقل 24 مدال از 65 مدال کسب شده توسط انگلیس بود. بر اساس گزارش اندیشکده بریتیش فیوچر حداقل 11 مدال طلا، سه نقره و 10 برنز توسط ورزشکارانی که خانواده‌های آنها مهاجر بودند به دست آمده است.
در سیاست نیز نمی توان کمک های مهاجران یا فرزندان مهاجران را نادیده گرفت. «ریشی سوناک» نخست وزیر سابق، «پریتی پاتل» و «ساجد جاوید» به خاطر صعودشان به بالای نردبان سیاسی، باید از خانواده های مهاجر خود که سخت تلاش کردند با جامعه میزبان ادغام شوند، تشکر کنند. برخی از افراد ثروتمند انگلیسی اصالتی هندی دارند و امروزه ستون فقرات اقتصاد بریتانیا را تشکیل می دهند.
اما به جرات می‌توان گفت که خشم معترضان این واقعیت را در نظر نمی‌گیرد که بسیاری از مشکلات اقتصادی آنها ریشه در فعالیت شرکتهای آمریکایی در انگلیس دارد. در حالی که آسیب پذیرترین افراد جامعه مقصر شناخته شده اند؛ این شرکت های قدرتمند هستند که سود اقتصادی را در انگلیس از بین می برند. آنها مالیات کمی می پردازند یا اصلاً مالیات نمی پردازند، اما از زیرساخت های بریتانیا استفاده بهینه می کنند.
در طی سال‌ها بسیاری از اقتصاددانان، سیاست‌گذاران و دانشگاهیان انگلیسی تلاش کرده‌اند مردم و سیاستمداران این کشور را متقاعد کنند که شرکتهای آمریکایی کنترل تقریباً کاملی بر اقتصاد بریتانیا دارند. آخرین کسی که این ادعا را مطرح کرد، «آنگوس هانتون» نویسنده انگلیسی است که در کتاب اخیر خود با عنوان فرعی «چگونه آمریکا انگلیس را اداره می کند»، استدلال کرده است که انگلیس تابع شرکت های آمریکایی شده و این امر منجر به تضعیف اقتصاد انگلیس شده است.
باشگاه های بزرگ فوتبال مانند آرسنال، لیورپول و منچستریونایتد که افتخار انگلیس هستند صاحبان آمریکایی دارند. اپل، گوگل، ای‌بی، مایکروسافت، بامبل، تیندر، اوبر، ایر‌بی‌ان‌بی، آمازون و اکنون هوش مصنوعی همگی سهام عظیمی در بازار انگلیس دارند و نیازی به گفتن نیست که آنها دارای مالکیت کامل آمریکایی هستند. هانتون می گوید 25 درصد از اقتصاد انگلیس متعلق به شرکت های آمریکایی است.
این استدلال باید معترضان راست افراطی خشمگین در خیابان ها را متقاعد کند که لندن در حال تبدیل شدن به مطیع شرکتهای آمریکایی با هزینه صنایع و مشاغل انگلیس است. مردم احساسات فروخورده خود را علیه مهاجرت، به ویژه مهاجرت غیرقانونی و پناهجویان ابراز کرده اند. آنها از دولت های متوالی به ستوه آمده اند که به اندازه کافی برای جلوگیری از قایق های کوچک حامل مهاجران غیرقانونی و پناهجویان تلاش نمی کنند.
پوشش رسانه‌ای عمدتاً به برنامه‌های نژادپرستانه آشوبگران کمک کرده است و هدف‌گیری خشونت‌آمیز جوامع مسلمان را با نگرانی‌های عمومی در مورد مهاجرت «غیرقانونی» درهم می‌آمیزد. گزارش‌ها همان‌طور که قبلاً «تروریست» و «مسلمان» را مترادف دانسته بود اکنون نیز «مهاجر» و «مسلمان» را مترادف می داند.
تشکیلات انگلیس متمایل است خشم عمومی بر سر مسائل اقتصادی مانند کمبود شغل و مسکن، فروپاشی سیستم خدمات و هزینه‌های سرسام‌آور زندگی را به سمت گروههای قربانی مانند مهاجران، پناهجویان و مسلمانان هدایت کند. در حالی که «استارمر» نخیت وزیر انگلیس وعده داده است دولت او برای محاکمه اراذل و اوباش و اجرای عدالت هر کاری که لازم باشد، انجام خواهد داد، واقعیت این است که اقدامات خشن و وحشیانه تندروهای راست افراطی علیه مهاجران و مسلمانان، وسیع‌تر از آن است که دولت بتواند با آن مقابله نماید.
اگه ناراضین برگردن 