ممکن است نوزاد شما زیاد استفراغ کند حتی روزانه اما هیچ مشکل جدی نداشته باشد. استفراغ ممکن است اصلاً نوزاد را آزار ندهد. ممکن است کمی گریه یا بی‌قراری کند، اما به‌طور کلی حال عمومی نوزاد خوب باشد. ریفلاکس معمولاً قبل از یک سالگی نوزاد از بین می‌رود.
در برخی نوزادان، ریفلاکس جدی‌تر است و بر توانایی آن‌ها در جذب کافی مواد مغذی تأثیر می‌گذارد. آن‌ها معمولاً علائم دیگری نیز دارند، مانند استفراغ خونی، افزایش وزن ناکافی یا سرفه‌های مزمن. ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی این علائم را علائم دردسرساز می‌نامند. چنین علائمی تفاوت بین ریفلاکس معده‌ای-مری (GER) و بیماری ریفلاکس معده‌ای-مری (GERD) را نشان می‌دهند.
رفلاکس زمانی رخ می‌دهد که غذا از معده نوزاد به مری بازمی‌گردد، که ممکن است منجر به استفراغ شود. ریفلاکس در میان نوزادان در سال اول زندگی شایع و معمولاً بی‌ضرر است. اما گاهی اوقات می‌تواند نشانه‌ای از بیماری بازگشت اسید معده به مری (GERD) یا سایر شرایطی باشد که نیاز به درمان پزشکی دارند.
رفلاکس معده‌ای- مری (GER) در مقابل بیماری رفلاکس معده‌ای- مری (GERD)
GER و GERD هر دو به رفلاکس اسید معده در افراد در هر سنی اشاره دارند، اما تفاوت‌های مهمی دارند:
- رفلاکس معده‌ای- مری (GER): این حالت یک دوره موقت و متناوب رفلاکس اسید معده است که بزرگسالان آن را به عنوان سوزش سر دل توصیف می‌کنند. این مسئله بی‌ضرر است و یک بیماری محسوب نمی‌شود. GER در نوزادان معمولاً در سال اول زندگی‌شان از بین می‌رود. تغییرات ساده در روتین تغذیه شما ممکن است به نوزاد شما کمک کند کمتر استفراغ کند.
- بیماری رفلاکس معده‌ای- مری (GERD): به یفلاکس مزمن اسید معده اشاره دارد که ممکن است بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد و به مری آسیب برساند. نوزادان مبتلا به GERD نیاز به نظارت دقیق‌تری دارند و ممکن است از درمان‌هایی مانند برخی داروها بهره‌مند شوند.
برخی از علائم حساسیت به پروتئین شیر گاو ممکن است مشابه علائم رفلاکس باشند، به‌ویژه در نوزادانی که اگزما یا آسم یا خانواده‌ای با سابقه اگزما یا آسم دارند.
حدود نیمی از نوزادان تازه متولد شده دچار رفلاکس می‌شوند و معمولاً جای نگرانی ندارد. تقریباً ۹ نفر از هر ۱۰ نوزاد دارای ریفلاکس، تا سن ۱۲ ماهگی بهبود می‌یابند. این به این دلیل است که طی ۱۲ ماه اول زندگی، دستگاه گوارش آن‌ها به طور طبیعی تکامل می‌یابد و با شروع نشستن زمان بیشتری را به صورت عمودی می‌گذرانند.
کدام نوزادان بیشتر دچار رفلاکس می شوند؟
رفلاکس در نوزادانی که زودتر از موعد به دنیا آمده‌اند و نوزادانی که وزن کم دارند بیشتر شایع است. همچنین در نوزادان یا کودکانی با نقص‌های عضلانی و عصبی مانند فلج مغزی، یا در نوزادانی که به پروتئین شیر گاو حساسیت دارند نیز رایج است.
چه زمانی باید به مشاوره پزشکی مراجعه کنید؟
رفلاکس نوزاد معمولاً اگر حال عمومی نوزاد خوب باشد و وزن بگیرد، جای نگرانی ندارد. اما در حالت های زیر باید با ماما، مراقب سلامت یا پزشک خود تماس بگیرید.
۱. اگر استفراغ شدیدتر شد
۲. رفلاکس پس از شش ماهگی شروع شد
۳. رفلاکس پس از یک سالگی ادامه یافت
چگونه به بهبود رفلاکس نوزاد خود کمک کنید؟
می توانید با ایجاد تغییرات کوچک در نحوه تغذیه، به کاهش رفلاکس نوزاد خود کمک کنید.
تا جای ممکن به تغذیه با شیر مادر ادامه دهید، زیرا شیر مادر راحت‌تر از شیر خشک هضم می‌شود. مطمئن شوید که نوزاد در طول تغذیه استراحت می‌کند و با وقفه شیر می خورد. تغذیه‌های کوتاه‌تر اما مکررتر داشته باشید.
سر نوزاد خود را بالاتر از پاها در طول تغذیه نگه دارید. نوزاد خود را بعد از تغذیه کمی به صورت عمودی نگه دارید. اگر نوزاد شما به پروتئین شیر گاو حساسیت دارد، ممکن است نیاز باشد که لبنیات را از رژیم غذایی خود حذف کنید. اگر با شیر خشک تغذیه می‌شود، پزشک شما ممکن است استفاده از شیر خشک مخصوصی را پیشنهاد کند.
نتیجه گیری
رفلاکس در نوزادان اغلب به دلیل نارسایی عضله بین مری و معده رخ می‌دهد و معمولاً با گذشت زمان خودبه‌خود بهبود می‌یابد. در بیشتر موارد جای نگرانی نیست و با تغییرات در روش‌های تغذیه‌ای قابل مدیریت است. اما در صورت بروز علائم شدید مانند استفراغ مکرر، ناراحتی شدید، یا عدم افزایش وزن، نیاز به مشاوره پزشکی است.
