در شرایطی که ورزش ایران روزهای خوبی را پشت سر نمی‌گذارد و ورزشکاران به سختی صاحب امکانات حداقلی می‌شوند، وزیر ورزش از بازگشت ورزشکاران مهاجر سخن گفته، در حالی که ورزشکارانی که هنوز سودای مهاجرت ندارند، نیازمند توجه بیشتری هستند.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، مهاجرت ورزشکاران ایران در سالیان اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته و تقریباً می‌توان گفت هر ساله شاهد تعدادی از ورزشکاران ایرانی زیر پرچم کشور‌های دیگر و حتی مدال‌آوری‌هایشان هستیم. بدون شک مهم‌ترین و مؤثرترین دلیل تصمیم برای مهاجرت، بی‌اهمیتی مسئولان به ورزشکاران و نداشتن امکانات کافی بوده و هست.
ورزشکاری که حتی برای خرید یک کفش مناسب دچار مشکل است یا مجبور می‌شود در محل نامناسبی بدون امکانات تمرین کند، قطعاً با یک پیشنهاد مالی خوب وسوسه می‌شود. با توجه به شرایط اقتصادی کشور، ورزشکاران تلاش می‌کنند پیشنهاد‌های مالی حتی متوسط را قبول کنند تا شاید گره‌ای از مشکلاتشان باز شود.
به غیر از یک سری مهاجرت‌ها یا پناهندگی‌هایی که جنبه سیاسی داشته، اگر پای صحبت دیگر ورزشکاران مهاجر بنشینیم، متوجه می‌شویم که عمده مشکل آنها عدم توجه مسئولان و درآمد ناکافی است؛ در واقع همان دلایلی که دیگر شهروندان را مجبور به مهاجرت می‌کند. ورزشکاری که به صراحت به مسئولان می‌گوید پول ندارد و مدال‌هایش را حراج می‌کند، چطور می‌تواند به منبع مالی که تمام مشکلاتش را حل می‌کند «نه» بگوید؟!
بسیاری از ورزشکاران نیز که در حال حاضر در ایران فعالیت می‌کنند، همین مشکلات را دارند و در مصاحبه‌های خود بار‌ها از نواقص گفته و انتقاد کرده‌اند. برخی از آنها هم پیشنهاداتی از خارج از کشور داشتند که هرکدام به دلایلی جواب منفی داده‌اند. در چنین اوضاعی که همه چیز هر سال بدتر از سال قبل می‌شود، احمد دنیامالی وزیر ورزش اعلام کرده ورزشکارانی که از ایران رفتند و اقدامات و فعالیت علیه کشور نداشتند، می‌توانند بازگردند و با آغوش باز از آنها استقبال می‌شود! قطعاً چنین اتفاقی با توجه به حضور برخی چهره‌های معتبر ایرانی در خارج از کشور بسیار مثبت و خوشحال کننده است، اما...
اما سؤالی که وزیر ورزش باید پاسخ دهد، این است که کدام عامل مهاجرت ورزشکاران از بین رفته که آنها برای بازگشت راغب شوند؟! آیا مشکلات مالی حل شده و از نظر اقتصادی ورزشکاران شرایطی را دارند که بدون دغدغه ذهنی فقط و فقط ورزش کنند؟ آیا کمپ‌های تمرینی، نه تمام رشته بلکه المپیکی‌ها به‌سازی شده است؟! آیا در رویه انتخاب ملی‌پوشان برای اعزام‌ها فقط ملاک فنی وجود دارد و هیچ‌گونه حق‌خوری صورت نمی‌گیرد؟ آیا در تمام استان‌ها شرایط برای تمرینات مهیاست و افراد بدون آنکه به مشکل بخورند فعالیت می‌کنند و همه امکانات در تهران خلاصه نمی‌شود؟ آیا تفاوت مزایا میان ورزشکاران توان‌یاب و بقیه از بین رفته است؟
ورزشکاری که به خاطر عدم اعزام به رقابت‌های معتبر که در مسیر پیشرفتش تأثیرگذار بوده از ایران رفته حالا با چه انگیزه‌ای بازگردد؟! مگر فدراسیون‌ها هر روز بیش از گذشته دچار مشکلات مالی نمی‌شوند؟ پس چطور می‌خواهند برای این ورزشکار کاری انجام دهند؟ اگر علیرضا فیروزجا امروز به ایران بازگردد، باید زیر نظر فدراسیون شطرنجی که ماه‌هاست رئیس ندارد، فعالیت کند؟!
باتوجه به شرایط امروز ورزش ایران که فعالیت در آن هر روز سخت‌تر از روز قبل می‌شود و رؤسای فدراسیون‌ها برای برخی اعزام‌ها باید به این در و آن در بزنند، بهتر است وزارت ورزش و احمد دنیامالی وضعیتی را ایجاد کنند که همین ورزشکارانی که در ایران هستند به اندازه کافی انگیزه ماندن داشته باشند.
رضا علیپور بعد از چهارمی در سنگنوردی المپیک از شرایط سخت تمرینی خود می‌گوید و حتی محل تمرینش که بیشتر شبیه دخمه است را خودش درست کرده؛ ساره جوانمردی ملکه پاراتیراندازی جهان بعد از طلایی شدن در پارالمپیک صراحتاً اعلام می‌کند مدالش نتیجه تلاش‌های فردی او بوده و شرایط فنی و امکانات به هیچ وجه خوب نیست؛ بسکتبالیست‌ها از شرایط نامناسب لیگ برتر انتقاد می‌کنند؛ والیبالیست‌ها به بی کیفیت‌ترین باشگاه‌های خارجی فقط و فقط به خاطر درآمد ارزی پاسخ مثبت می‌دهند؛ دوومیدانی کاران روز به روز فاصله‌شان با رکورد‌های روز دنیا بیشتر می‌شود و برخی از آنها کفش میخی یا نیزه و هر امکانات اولیه ورزش را ندارند؛ قایقرانان هنوز برای تمرین در یک پیست استاندارد باید راهی اردوی برون مرزی شوند؛ حتی یک زمین چمن مناسب در کشور وجود ندارد و سرخابی‌های پایتخت در به در این شهر و آن شهر هستند؛ تیراندازان هنوز لنگ فشنگ هستند و هزاران مشکل دیگر برای رشته‌های متفاوت.
در چنین وضعیتی که انگار انتظار برای مشخص شدن نام مهاجر جدید در ورزش ایران عادی شده، وزیر ورزش از بازگشت رفتگان می‌گوید! به نظر می‌رسد این صحبت بیشتر شبیه شعاری جذاب است؛ شعاری که نمایشی تبلیغاتی است و افزایش تعداد مهاجران ورزش احتمال بیشتری نسبت به بازگشت نفرات دارد. در چنین شرایطی بهتر است مسئولان هم این موضوع نمایشی را در مصاحبه‌های خود به کار نبرند. در شرایطی که هنوز کسی نمی‌داند کدام ورزشکار مهاجر به دنبال بازگشت است که وزیر ورزش از این اتفاق سخن می‌گوید!
"بی‌اهمیتی مسئولان به ورزشکاران و نداشتن امکانات کافی بوده و هست"