در شرایطی که پخش زنده مسابقات مهم ورزشی به خصوص فوتبال، جزو اصلی‌ترین ابزار صداوسیما برای نگه داشتن مخاطب پای تلویزیون محسوب می‌شود، اما در همین موضوع هم اوضاع واقعاً آزار دهنده است.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، مدت زیادی است که انتقادات از عملکرد و خروجی سازمان عریض و طویل صداوسیما اوج گرفته و بسیاری از شواهد و نظرسنجی‌ها مؤید ریزش شدید مخاطب است. گرچه پیمان جبلی به عنوان رئیس سازمان صداوسیما این موضوع را قبول ندارد و اخیراً هم در اظهارنظری اعلام کرد که مجموعه‌اش بالای ۷۰ درصد مخاطب دارد.
در این بین یکی از اصلی‌ترین راه‌ها برای نگه داشتن مخاطب پای تلویزیون، پخش زنده مسابقات مهم ورزشی به خصوص فوتبال از شبکه‌های سه و ورزش است. اما اگر جزو میلیون‌ها عاشق فوتبال و جزو مخاطبان پروپا قرص آن باشید، یا باید از اعصاب پولادین بهره ببرید یا قبل از تماشای پخش زنده از قرص آرامبخش استفاده کنید تا بتوانید بر اعصاب‌تان مسلط باشید! واقعیت این است که مسئولان و دست اندرکاران این شبکه‌ها حتی به چشم و گوش مخاطبان‌شان هم احترام نمی‌گذارند. در واقع برای تماشای فوتبال با مشکلاتی بزرگ مواجه خواهید شد که بسیار آزادهنده است.
به عنوان مثال دیدار یکشنبه شب منچستریونایتد و چلسی از شبکه ورزش پخش زنده شد، اما کیفیت تصاویر آنقدر پایین بود و تصویر مات و کدر بود که از دوربین اصلی پخش بازی که به اصطلاح نمای بازتر و دورتر است، چهره بازیکنان که هیچ، حتی شماره پیراهن آنها هم به سختی قابل تشخیص بود. مشخصاً شبکه ورزش حق پخش مسابقات را خریداری نکرده که اگر چنین بود می‌توانست تصاویر را از خط اصلی دریافت و با کیفیت بالا پخش کند. متأسفانه این مورد استثنا نیست و در همین مدت اخیر بار‌ها این اتفاق افتاده و بینندگان مجبور شده‌اند بازی را با کیفیت پایین تماشا کنند.
از سویی با گزارشگر‌هایی طرف هستید که نتیجه معکوس دارند و جذابیت‌های بازی را کاهش می‌دهند و بعضاً فاقد استاندارد‌های لازم هستند. تلویزیون مثل بخش‌های دیگر، در این عرصه هم تهی از چهره‌های محبوب و حتی توانمند شده و پروسه جایگزینی نفرات با شکستی غیرقابل انکار مواجه است. از سویی به تازگی برخی فوتبال‌های خارجی با زوج گزارشگری (دو گزارشگر) پخش می‌شود که اوضاع را برای مخاطب بدتر هم کرده و به شکل واضح تجربه‌ای موفق نبوده است.
موردی که در این شرایط باید به آن اشاره کرد، اینکه با توجه به فراگیری اینترنت و گسترش سایت‌ها و اپلیکیشن‌هایی که مسابقات مختلف را پوشش می‌دهند، ممکن است برخی مخاطبان ترجیح دهند از این امکان استفاده کنند، اما با توجه به فیلترینگ با مشکلاتی بزرگ مواجه می‌شوند که چاره‌ای نیست جز اینکه قیدش را بزنند. در وهله اول اینکه بسیاری از سایت‌ها یا اپلیکیشن‌هایی که می‌توان شبکه‌های ورزشی خارجی را دید، فیلتر هستند. اگر هزینه کنید و از فیلترشکن استفاده کنید، هم سرعت پایین است هم اینکه حجم زیادی از ترافیک را مصرف می‌کند و اصلاً مقرون به صرفه نیست.
در مورد فوتبال‌های داخلی هم با نوع دیگری از زجر برای مخاطب مواجهیم. علاوه بر اینکه در بسیاری از بازی‌هایی که در شهرستان‌ها برگزار می‌شود، کیفیت تصاویر اصلاً مناسب نیست و بار‌ها مجریان ورزشی تلویزیون هم به این مهم اعتراف کرده‌اند، وضعیت افتضاح چمن ورزشگاه‌ها، کیفیت نه چندان بالای بازی‌ها از بعد فنی و درگیری‌ها و حواشی پرشمار حین بازی، مخاطب را دلزده و دلسرد می‌کند. در این شرایط تنها چیزی که با کیفیت بالا شاهد آن هستیم، پخش زیرنویسهای پولساز تبلیغاتی است. این وضعیت پخش زنده فوتبال در سازمانی است که فقط ۲۴ هزار میلیارد تومان بودجه به طور مستقیم از جیب مردم به آن اختصاص می‌یابد. در چنین اوضاعی شاید تنها یک راه باقی بماند؛ فوتبال‌های خارجی را با بستن صدای تلویزیون تماشا کنید و بازی‌های داخلی را از رادیو گوش کنید که همچنان تعدادی از گزارشگر‌های قدیمی با صدای گرمشان در آنجا فعالیت می‌کنند.
صدا و سیما که کلا تعطیله... 
گل گفتید. به ندرت ثانیه ای از بازی را می توان بدون این زیرنویس های سوهان روح ، تماشا کرد