لیگ عجیب بدون مقام سومی؛ شاهکاری از فدراسیون والیبال

در تصمیمی عجیب و بی‌سابقه، سازمان لیگ فدراسیون والیبال ایران اعلام کرد که تیم‌های شهرداری ارومیه و چادرملو اردکان مشترکاً در جایگاه چهارم لیگ برتر والیبال قرار گرفته‌اند؛ تصمیمی که نه تنها باعث حیرت علاقه‌مندان به والیبال شد، بلکه لیگ برتر ایران را به نخستین لیگی تبدیل کرد که بدون تعیین تیم سوم، دو تیم را به عنوان چهارم مشترک معرفی می‌کند.

به گزارش سرویس ورزشی تابناک، ماجرا از آنجا آغاز شد که با پایان مرحله نیمه‌نهایی و مشخص شدن دو تیم فینالیست [شهداب یزد و فولاد سیرجان] قرار بود دیدار رده‌بندی میان شهرداری ارومیه و چادرملو اردکان برگزار شود. با این حال، هر دو تیم در مکاتبات رسمی با فدراسیون، با اشاره به مشکلات مالی، شرایط خاص برگزاری مسابقه در تهران و نیز سابقه سال‌های گذشته، از حضور در این دیدار انصراف دادند.

درخواست دو تیم حاضر در رده‌بندی این بود که عنوان سوم مشترک به آنها تعلق گیرد؛ رویکردی که همین ماه قبل در لیگ برتر زنان اتخاذ شده بود و دو تیم فولاد مبارکه سپاهان و تیم زیر ۲۰ سال ایران به طور مشترک عنوان سوم را از آن خود کرده بودند.

اما برخلاف انتظارات، فدراسیون والیبال نه تنها با این درخواست مخالفت کرد، بلکه تصمیمی اتخاذ کرد که در نوع خود در تاریخ ورزش جهان کم‌نظیر است؛ هیچ تیمی عنوان سومی نگرفت و هر دو تیم بازنده نیمه‌نهایی به صورت مشترک در رتبه چهارم قرار گرفتند. این موضوع نه‌تنها با عرف رایج در تمامی لیگ‌های ورزشی در تضاد است، بلکه نوعی سر درگمی در نحوه اجرای قوانین و مقررات از سوی فدراسیون را به نمایش می‌گذارد.

دوگانگی در اجرای قانون
نکته قابل تأمل اینجاست که همین فدراسیون ماه گذشته و در لیگ برتر والیبال بانوان، تصمیم به تعیین مقام سوم مشترک برای دو تیم گرفت. حال این پرسش پیش می‌آید که اگر امکان ثبت عنوان سوم مشترک وجود داشته، چرا در لیگ مردان -آن هم در سطحی حرفه‌ای‌تر و پرهزینه‌تر- چنین امکانی لحاظ نشده است؟

به اعتقاد بسیاری از منتقدان، این تصمیم نشانه‌ای روشن از رفتار سلیقه‌ای و گاه غیرمنطقی مسئولان فدراسیون است که اجرای قوانین را نه براساس اصول و مقررات مدون، بلکه با توجه به نوع روابط، شرایط و ترجیحات خاص خود فدراسیون و صد البته رئیس جوان این فدراسیون انجام می‌دهند. واضح است چنین تصمیماتی اعتبار لیگ برتر والیبال و ورزش ایران را زیر سؤال می‌برد.

نکته‌ای که در این میان نباید فراموش شود، طراحی غیراستاندارد ساختار رقابت‌هاست. طبق استاندارد‌های جهانی، فینال لیگ‌های معتبر به صورت ۳ برد از ۵ دیدار برگزار می‌شود، در حالی که در لیگ برتر والیبال ایران، فینال به صورت ۲ برد از ۳ بازی تعریف شده است. درباره دیدار رده‌بندی هم، برگزاری تنها یک مسابقه، آن هم به صورت متمرکز در تهران، شرایط نابرابری را برای تیم‌ها ایجاد می‌کند و باعث بروز مشکلات مالی و فنی برای باشگاه‌ها می‌شود. با توجه به این شرایط، انتظار می‌رفت فدراسیون تصمیمی عادلانه‌تر اتخاذ کند، نه آنکه با راه‌حلی عجیب، از مسئولیت خود شانه خالی کند و عملاً رده سوم را از تقویم لیگ حذف کند.

اگر فدراسیون والیبال واقعاً قصد اجرای قانون را داشت، انصراف از دیدار رده‌بندی باید با مجازات مشخص و صریح همراه می‌شد؛ نه اینکه دو تیم انصراف‌دهنده، همچنان در جمع چهار تیم برتر باقی بمانند و تنها یک پله از جایگاه واقعی‌شان پایین‌تر اعلام شوند.

سؤال اصلی اینجاست آیا اجرای قوانین در فدراسیون والیبال ایران بر پایه اصول حرفه‌ای و مقررات بین‌المللی انجام می‌شود یا بر اساس روابط، فشار‌ها و ترجیحات فردی؟

فدراسیونی که از اجرای درست و قاطع قوانین عاجز است، نمی‌تواند انتظار داشته باشد که باشگاه‌ها، مربیان و بازیکنان آن را جدی بگیرند. والیبال ایران امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند بازنگری در ساختار مدیریتی و شفاف‌سازی در تصمیم‌گیری‌هاست؛ در غیر این صورت، باید هر روز منتظر رخ دادن تصمیماتی باشیم که ورزش کشور را به سخره می‌گیرند.

فرزاد کفیلی