عصرايران در گزارشي زلزله اخير ژاپن را كابوسي براي ايرانيها دانسته و خواستار علمي شدن ساختوسازها در كشور شده است.
در اين گزارش آمده است: زلزله مهيب اخير ژاپن بيگمان از بزرگ ترين زمين لرزههاي تاريخ بشر است؛ زلزلهاي با قدرت نزديك به 9ريشتر! شدت زلزله به حدي بود كه ژاپنيها كه به زمين لرزه عادت دارند و حتي به آن خو گرفته اند، از آنچه رخ داده، وحشت زده شدند بهويژه آن كه همزمان با اين زلزله، سونامي سهمگيني با امواجي به ارتفاع 10 متر، بنادر اين كشور را در هم كوبيد و حدود 1200 نفر را به كشتن داد.
هر چند كه زلزله و سونامي ژاپن به عنوان يك فاجعه انساني مورد توجه است و از اين بابت نيز تاسف خود را ابراز ميداريم، اما اين زلزله، تن ما ايرانيها را هم ميلرزاند چه آن كه ايران نيز همانند ژاپن روي كمر بند زلزله قرار دارد و كشوري زلزله خيز است اما بر خلاف ژاپنيها كه ايمنسازي را به عنوان يك «خط قرمز» حياتي در ساخت و سازهايشان قرار داده و بدان پايبندند، در ايران، هنوز كه هنوز است ساختمانهاي غيراستاندارد ساخته ميشود تا بسياري از ما، شبها در خانههايي بخوابيم كه معلوم نيست كي بر سرمان فروخواهند ريخت.
زلزلهاي كه در ژاپن آمد، تقريبا دو و نيم ريشتر بيشتر از زلزله «بم» بود و اين در حالي است كه آمار تلفات، اصلا قابل مقايسه نيست(بم:25000 كشته و 50000 مجروح) و بخش قابل توجهي از قربانيان ژاپني هم نه بر اثر زلزله كه به دليل سونامي و غرق شدن در آب جان باخته اند.
حال تصور كنيد كه چنين زلزله سهمگيني در تهران بيايد؛ در آن صورت آيا چيزي از تهران باقي خواهد ماند؟ فقط بلديم شعار بدهيم و اين آفتي است كه به كل جامعه افتاده است، از آن مهندسي كه در ساخت خانه با بساز و بفروش تباني ميكند تا كارگري كه خوب جوشكاري نميكند و آن مسئول كه خود را به نديدن ميزند تا... همه و همه مقصرند و آيا سرنوشت محتوم چنين جامعهاي مرگ گروهي در شب يا روزي نيست كه آن اتفاق بزرگ بيفتد؟!