قهرمان دیروز کشتی فرنگی ایران که روزگاری همه را اسیر قدرت خود میکرد، حالا با بیماری دست و پنجه نرم میکند و هیچ کس نیست که در این نبرد نابرابر به او کمک کند
به گزارش ایسنا، روزگاری نه چندان دور محسن پودنکی پای ثابت تیم ملی کشتی فرنگی بود. او وقتی در جام جهانی ۲۰۰۵ تهران حریف قزاق خود را شکست داد، خیلیها را خوشحال کرد. آن زمان بود که مسئولین برای پیروزی او کف میزدند و هورا میکشیدند اما همان ملیپوش و قهرمان ۶ – ۷ سال قبل، حالا دچار ضایعه مغزی شده است. دردناکتر اینکه همانهایی که روزگاری به او افتخار میکردند حالا ملیپوش ۷۴ کیلویی سابق را از یاد بردهاند و حتی برخی همتیمیهایش نیز حالی از او نمیپرسند.
پودنکی در جام جهانی ۲۰۰۵ تهران در کنار مجتبی باباجانزاده ملیپوش وزن ۷۴ کیلوگرم بود و به همراه تیم ملی کشتی فرنگی ایران عنوان سوم جام جهانی را به دست آورد؛ تیمی که حسن بابک سرمربی آن بود و محمد بنا جام سومی را روی سکو در سالن هفتم تیر تهران بالای سر برد.
محسن پودنکی حریفش را این طور اسیر قدرت خود کرده است
او در دورانی که عضو تیم ملی بود، با چهرههای شاخص جهان نبرد تنگاتنگی داشت. او با وارترس سامورگاشف قهرمان المپیک سیدنی و دارنده دو مدال طلای جهان در سالهای ۱۹۹۹ و ۲۰۰۵ سابقه رقابت دارد.
این کشتیگیر قمی حتی تا آستانه حضور در المپیک ۲۰۰۴ آتن هم پیش رفت اما در مسابقههای گزینشی بخت با او یار نبود. الکساندر دکتراشویلی ملیپوش آن زمان ازبکستان در مسابقههای گزینشی مقهور قدرت پودنکی شد و شکست خورد اما همین کشتیگیر با توجه به وضعیت جدول که در آن سالها وجود داشت، جواز حضور در المپیک را گرفت و پودنکی این فرصت را از دست داد. اما همین بازنده پودنکی، در المپیک آتن از سکوی قهرمانی بالا رفت و مدال طلا را برگردن آویخت. این طلا در حالی برای کشتیگیر ازبک به دست آمد که چند ماه قبلش مغلوب ملیپوش ۷۴ کیلویی آن روزهای ایران شده بود.
وی در سال ۲۰۰۳ هم به عضویت تیم ملی درآمد و در آسیایی هند چهارم شد. او همچنین دارای قهرمانی های متعددی در تورنمنت های داخلی و مسابقات کشوری نیز بوده است.
حسن رنگرز، مهدی توکلی، رضا زیدوند، پرویز زیدوند، علیرضا غریبی، سید حسین مرعشیان، سجاد برزی و... از جمله همتیمیهای پودنکی در آن سالها بودند اما حالا این قهرمان بااخلاق مجبور است کنج خانه با ضایعه مغزی دست و پنجه نرم کند و کسی جز خانوادهاش کمکحال او نیست.
همسر پودنکی: وزیر ورزش قول کمک داد اما هنوز کاری نکردهاند
برای قرار گرفتن در جریان وضعیت پودنکی، خبرنگار ایسنا با همسر وی گفت وگو کرد.
تیم ایران در جام جهانی ۲۰۰۵ تهران- از چپ به راست: رنگرز، باوفا، توکلی، پودنکی، میکائیلی، رضا زیدوند، برزی، بنا
شیرین شیرزاد در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره آخرین وضعیت محسن پودنکی که دچار ضایعه مغزی شده اظهار کرد: هزینههای درمان محسن بسیار زیاد است و فدراسیون کشتی هم نمیتواند از پس آن برآید. در صحبتهایی که با وزیر ورزش داشتم ایشان قول همکاری دادند و گفتند هرچقدر هزینه باشد پرداخت میکنند اما تاکنون خبری نشده است. زمان در حال سپری شدن است و همان طور که میدانید بیمار ضایعه مغزی با گذشت زمان وضعیتش وخیمتر میشود.
وی افزود: فکر میکنم کسی که ۱۵ سال عضو تیم ملی کشتی فرنگی بوده و مدالهای زیادی کسب کرده ارزش این را داشته باشد که مسئولین ورزش و حتی دولت برای او هزینه کنند.
همسر پودنکی ادامه داد: چندین بار به فدراسیون کشتی رفتهام و با آقایان خطیب و رنگرز دیدار کردهام. آنها قول همکاری دادهاند اما تاکنون حتی یک زنگ هم نزدهاند که حال محسن را بپرسند و در صحبتهایی که با مدیرکل ورزش و جوانان قم داشتهام ایشان گفت که آقای وزیر، حسن رنگرز را مسئول پیگیری وضعیت پودنکی کرده اما تاکنون که چیزی ندیدهایم.
وی در ادامه گفت: تنها از وزارتخانه آقای پیش نمازی به محسن سرزده و حمید سوریان هم خودش به دیدن او آمد اما کس دیگری سراغی از این قهرمان سابق کشتی فرنگی ایران نگرفته است.
محسن پودنکی
شیرزاد همچنین درباره دلیل بیماری پودنکی بیان کرد: سال ۸۸ یک تومور در گوش محسن بود که عمل کرد و بهبود یافت اما قرار شد که ۱۵ جلسه رادیوتراپی داشته باشد که تومور عود نکند. او را به رادیوتراپی میبردیم اما ۱۵ جلسه به ۱۸ جلسه افزایش پیدا کرد و مسئولین بیمارستان گفتند که سه جلسه دستگاه خراب بوده و حال محسن در طول این جلسات بد میشد طوری که نمیتوانستیم از تهران به قم برگردیم.
وی ادامه داد: بعد از یک سال علائمی از قبیل عدم تعادل، مشکل در تکلم، بلع و... در او به وجود آمد که پزشکان دلیل آن را خراب بودن دستگاه رادیوگرافی دانستند و متاسفانه این قضیه منجر به ضایعه مغزی او شد.
همسر پودنکی در پایان تصریح کرد: حاضرم هیچ کس سراغی از محسن نگیرد اما سلامتیاش را به دست آورد.
به گزارش ایسنا، گفته میشود در صورت اعزام پودنکی به خارج از کشور، احتمال درمان شدن وی وجود دارد اما این معالجات هزینه زیادی(حدود ۶۰ هزار یورو) دارد و توجه مسئولین بلند پایه ورزش را میطلبد.