دانلد ریچی منتقد معروف سینما و متخصص سینمای ژاپن در سن 88 سالگی درگذشت.
به گزارش خبرآنلاین، ریچی روز سه‌شنبه پس از اینکه قلبش در آپارتمان محل زندگی‌اش در توکیو از حرکت بازایستاد به بیمارستان دانشگاه توکیو منتقل شد و همانجا درگذشت. او چند سال بود که وضعیت جسمانی مناسبی نداشت.
دانلد ریچی یکی از منتقدان پرکار سینما و فرهنگ بود و جدا از این نوشته‌های متعددی درمورد سفر و زندگی در ژاپن دارد، کشوری که سال‌ها در آن زندگی می‌کرد و شاهد خیزش آن از میان خاکسترهای جنگ و رسیدن به اوج تکنولوژی و ثروت بود.
او در لیما در ایالت اوهایو آمریکا متولد شد و اولین بار در 1947 در سن 22 سالگی به عنوان ماشین‌نویس نیروهای آمریکایی به ژاپن رفت. او 66 سال بعدی زندگی خود را اغلب در توکیو گذراند و نزدیک به 40 کتاب از نقد سینما گرفته تا رمان تاریخی و کتاب درمورد پرورش گل منتشر کرد.
شهرت ریچی در غرب به تصویر متفاوت و حساسی است که در آثارش از ژاپن ارائه داده است. یکی از آثار معروف او سفرنامه سال 1971 او به نام «دریای درون» (Inland Sea) است و در آن تصویری جدید از افراد مشهور و غیرمعروف ژاپن که زمانی دشمن آمریکا بود، ارائه داد.
اما ریچی بیش از همه چیز به دلیل نوشته‌هایش درمورد سینمای ژاپن و معرفی کارگردان‌های پس از جنگ این کشور شهرت دارد. او به همراه جوزف اندرسن در سال 1959 اولین کتاب انگلیسی درمورد سینمای ژاپن به نام «سینمای ژاپن: هنر و صنعت» را نوشت.
این منتقد برجسته در دهه 1940 ضمن بازدید از استودیویی در ژاپن با آکی‌را کوروساوا، کارگردان بزرگ ژاپنی و توشیرو میفونه، بازیگر شاهکارهای کوروساوا مثل «هفت سامورایی» و «راشومون» آشنا شد و دوستی آن‌ها سالیان سال ادامه داشت.
ریچی چند کتاب درمورد کوروساوا که سال 1989 اسکار یک عمر دستاورد هنری را گرفت و فیلم‌های او از جمله شاهکارش «راشومون» نوشت. او «راشومون» را بهترین فیلم تاریخ سینمای ژاپن توصیف کرده است. او همچنین زیرنویس انگلیسی سه فیلم کوروساوا از جمله «کاگه‌موشا» را ترجمه کرده است.
این منتقد همچنین معرف یاسوجیرو اوزو، دیگر کارگردان برجسته سینمای ژاپن به غربی‌ها بود. اوزو به دلیل پرداختش به زندگی خانوادگی و شاهکارش «داستان توکیو» (1953) شهرت دارد و کارگردان‌های بسیاری از جمله ویم وندرس را تحت تاثیر قرار داده است.
یکی دیگر از شخصیت‌های معروف ژاپنی که ریچی درموردش قلمفرسایی کرده یوکیو میشیما، رمان‌نویس است که در سال 1970 به شکل آئینی خودکشی کرد. ریچی درمورد فلسفه خودکشی در کتابش درمورد میشیما به تفصیل توضیح داده است.
ریچی اغلب عمر تنها زندگی کرد و پس از فارغ‌التحصیلی در سال 1953 از دانشگاه کلمبیا برای زندگی به ژاپن برگشت. او دلیل زندگی در ژاپن را شرایط باز زندگی اجتماعی در آن توصیف کرده بود.
