قضاوت داور ایرانی برای نماینده رژیم غاصب اسرائیل در المپیک پکن در حالی باانتشار فیلم مربوط به آن پس از ماهها مسکوت ماندن افشاء شد که برخی اشخاصی حقیقی و حقوقی تمایلی به علنی شدن این حقیقت نداشتند و همین مسئله نیز سوءظن را نسبت به این جریان بیش از پیش کرد تا پس از بررسیهای تکمیلی جزئیات تازهای از این اتفاق مشخص شود و دیوار حاشای برخی اشخاص کوتاهتر از حد تصور شود.
به گزارش خبرنگار ورزشی تابناک، المپیک نه تنها بزرگترین عرصه جهان برای سنجش سطح ورزش و کیفیت مدالآوری کشورها است، بلکه یکی از بزرگترین فرصتها برای نمایش ارزشها، فرهنگ و تفکرات ملل محسوب می‌شود. فضایی که نه تنها منجر به درخشش کاروان نسبتاً وسیع ایران نشد و تا روزهای پایانی مردم کشورمان را در حسرت فرو برد، بلکه میدانی برای زیرپا گذاشتن ارزشهای انقلاب همزمان با پایان سومین دهه انقلاب بود.
در روزهايي كه مسئولان ورزش كشور در پی کاهش عوارض نتايج ضعيف كاروان ورزشي ايران در المپيك بودند تا ارکان اصلی این دستگاه دستخوش تغییر و تحولات نشود، خبر اهداي مدال به ورزشكاران رژيم صهيونيستي در جريان رقابت‌هاي پارالمپيك توسط مسعود اشرفي دبيركل كميته ملي پارالمپيك موجي از انتقاد را در رسانه‌ها آغاز کرد که به جامعه جانبازان کشور تسری یافت و حتي مجلس شوراي اسلامي نیز در آستانه ورود قرار گرفت اما سكوت فدراسيون جانبازان و معلولان، كميته ملي المپيك و حتي سازمان تربيت بدني پایدار ماند تا در آستانه تحصن جمعي از ايثارگران مسعود اشرفي از سمتش استعفا دهد كه البته این آشوب در افکار عمومی و تحیر همگان از این اتفاق نبود، شاید شرایط به گونهای دیگر رقم میخورد و کار به امضاء حکم استعفاء که باید جایش را به عزل میداد، نمی رسید.
در این میان، چنین پرسشی که مطرح شد: "چه کسی از این موضوع پرده برداشت؟!" کاملاً واضح بود که یک رسانه میتواند در این زمینه نقشآفرین باشد و با خرید عکسها از عکاسی که در پارالمپیک و المپیک حضور داشته، به این افشاگری دست بزند و یک موج خبری ایجاد کند و شاید اگر این عکاس از دفتر برخی اشخاص سردرمیآورد و یا پیشنهادی اغواکننده را دریافت میکرد، این عکسها هیچگاه به دفتر هیچ نشریهای ارسال نمیشد و هیچگاه این اقدام جناب دبیرکل لو نمیرفت!
در حالی که تصور میشد ماجرا به نقطه پایانیاش رسیده اما گذر زمان کوتاهی نشان داد هنوز باید منتظر اتفاقات تازهای بود، چرا که این تنها عکسهایی نبود که در آن میشد ایرانیها و اسرائیلیها را با پس زمینه هفت حلقه المپیک دید. آن عکاس که صحنههای دیگری را نیز در المپیک شکار کرده بود و میدانست این تصاویر چه قدرتی میتواند داشته باشد، این بار مسیرش را به سمت دفتر شخصی دیگر کج کرد و آنها را با مبلغی اندک به صورت انحصاری فروخت تا این بار همه چیز به خیر و خوشی تمام شود اما انتشار فیلم این بازیها بر روی یکی از سایتها باعث شد، تمامی هزینهها بیحاصل بماند و این پشت پرده المپیک پکن علنی شود.
محمدرضا مينوكده رئيس كميته داوران فدراسيون جودو ايران و داور درجه A جهانى به عنوان نماینده داوری جودو کشورمان با تایید مسئولین مربوط راهی بازیهای المپیک پکن شد، در حالی که سیاست ورزش ایران برابر اسرائیل برای یک ورزشکار باشگاهی نیز مشخص است، در بزرگ ترین عرصه ورزش و در حالی که مسئولین ورزش ایران و همچنین نمایندگان سازمان تربیتبدنی و فدراسیون جودو در طول بازیهای المپیک در پکن حضور داشتند، در رفرشارژ وزن 60 کیلوگرم، قضاوت مبارزه جودوکای اسرائیلی با روسلان کیشها کف روس را برعهده گرفت که نماینده این رژیم اشغالگر در وقت اضافه با امتیاز کوکا و با رای داور ایران برنده شد.
فیلم 13 دقیقه و 13 ثانیهای این دیدار نشان داد، چگونه داوری که میتوانست از زیر بار قضاوت با هزار و یک راه شانه خالی کند، چگونه در عرصهای که قهرمانان ایران و شانسهای مدالآوری از مبارزه برابر صهیونیستها انصارف دادهاند، به قضاوت پرداخت و بدین سبب هیچ راه گریزی برای رد زر پا گذاشتن ارزشهای انقلاب نبود.
همزمان با انتشار این خبر که شاید اگر رسانه‌ها به افشاگری در خصوص آن نمیپرداختند، هیچ گاه سرباز نمیکرد، داور ایرانی مدعی شد پنبه در گوش در زمین مسابقه رفته و قضاوت میکند که البته این توجیهات نامعقول کارآیی نداشت و او برکنار شد. در ادامه مسئولان سازمان تربیتبدنی و فدراسیون جودو عنوان کردند، در سالن مسابقات نبودهاند و اصولاً قضاوت داوران ایران را تماشا نمیکردند و متمرکز بر عملکرد جودوکاها بودهاند وحتی یکی از مسئولین عنوان کرد ایمان دارد این داور در جریان ملیت جودوکای اسرائیلی نبوده اما انتشار جزئیات تازهای از به رسمیت شناختن اسرائیل در میدان ورزش، اظهارات مسئولین امر را با چندین پرسش اساسی همراه ساخت.
متاسفانه حتی پس از انتشار خبر تابناک یا این موضوع به طور کامل بررسی نشد و یا توسط نهادهای مسئول به اطلاع عموم نرسید چرا که مشخص می ساخت، چه انگیزهای در پس تلاش برخی اشخاص و جریانها برای جلوگیری از انتشار خبر قضاوت داور ایرانی جودو بوده است.
آنچه مشخصاً تاکنون منتشر شد، فیلم یکی از قضاوتهای محمدرضا مینوکده داور بینالمللی جودو بود که مربوط به دومین قضاوت این داور برای نماینده این رژیم غاصب میشد. در واقع مینوکده دوبار به فاصله زمانی کمتر از 30 دقیقه برای این اسرائیلی در مرحله رپشارژ به قضاوت پرداخته اما متوجه این موضوع نشده که برای چه کسی با چه ملیتی به قضاوت میپردازد که در این صورت باید پرسید آیا او واقعاً جدال این دو جودکار را مشاهده میکرده است و یا چشمانش را در زمین مسابقه بسته بوده است؟!
آیا آرم و پرچم اسرائیل بر روی لباس این جودوکا و همچنین ISR، که به دلیل حساسیتهای موجود نسبت به اسرائیل بر همگان مشخص شده مخفف نام اسرئیل است، برای او قابل مشاهده نبوده است که ایمان بیاوریم او نمیدانسته برای چه کسی قضاوت میکند؟! آیا او در دیدار اول که به عنوان داور کنار برای یاکوتیل گال به قضاوت پرداخت، نتواسنت نهایتاً دریابد چه کسی را به عنوان برنده معرفی میکنند که در مبارزه بعدی این جودوکای صهیونیست نقش داور وسط را برعده گرفت؟!
اما آنچه موضوع را حساستر میکند، برگزاری مسابقه جودوکای ایران در حد فاصل دو قضاوت این داور برای جودوکای صهیونیست بوده است.
به عبارت سادهتر در حالی این داور هنجارشکن راس ساعت 14:24 روز 9 آگوست 2008 برای یاکوتیل گال اسرائیلی تحت عنوان JODGE (داور کنار) پرداخت که راس ساعت 14:30 همان روز، مسعود حاجیآخوندزاده راس ساعت 14:30 دقیقه در تاتامی دیگر با حریف آرژانتینی به مبارزه میپردازد و در حالی که مبارزه حاجیخوندزاده در تاتامی جنبی دقایقی است که پایان یافته، این بار راس ساعت 14:48 به عنوان REFEREE(داور وسط) برای همان اسرائیلی دیدار دیگر را قضاوت میکند که همین مسئله نشان میدهد داور تا چه میزان از اسرائیلی بودن این ورزشکار بیاطلاع بوده است!
پرسشی که با مشخص شدن این جزئیات با جدیت باید طرح کرد و خواستار پاسخی قانعکننده برای آن بود، این است که چگونه مسئولین امر مدعی هستند، قضاوت داور ایرانی را برای ورزشکار رژیم اسرائیل را مشاهده نکردهاند؟ آیا هیچ مسئولی برای مشاهده مسابقه حاجیآخوندزاده نیز راهی سالن مسابقات نشده بود و یا به فاصله چند ثانیه مسابقه حاجیآخوندزاده وارد سالن مسابقات شده، به محض پایان مسابقه سالن را ترک کرده و در حین این دیدار نیز تمام حواسشان به مبارزه آخوندزاده بوده و حتی یک نگاهی به تاتامی کناری نکرده بودند که قضاوت داوری ایرانی را مشاهده کنند و آیا هیچ مسئولی نیز برای این امر راهی این رقابتها نشده بود و در قبل از دیدار حاجیآخوندزاده در سالن مسابقات حضور نداشت؟!
در صورتی که بپذیریم هیچ مسئولی در زمان برگزاری دیدار حاجیآخوندزاده در سالن مسابقه نبوده است، آیا حاجیآخوندزاده از دقایقی پیش از مسابقه به همراه مربی و سرپرست برای چک کردن لباس و کمربند در سالن حضور پیدا نکرد و این روال که برای تمامی جودوکاها پیگیری می‌شود، برای جودکای 60 کیلوگرم ایران، انجام نشده است؟ قطعاً نمی تواند این روال طی نشده باشد و بر این اساس، عدهای با جودوکای ایران به سالن آمدهاند که شاید آنها نیز چشمانشان بسته بوده و یا متوجه نشدند که کدام ایرانی برای جودوکای اسرائیل به قضاوت میپردازد!
در این صورت باید پرسید به چه دلیل ناظر ایرانی که از سوی فدراسیون جهانی انتخاب شده و همواره در سالن مسابقات حضور داشته، گزارش این اتفاقات را پس از باگشت به ایران به فدراسیون جودو و سازمان تربیتبدنی نداده است و چرا این داور خود در این مدت گزارشی از قضاوتش برای فدراسیون و کمیته ملی المپیک ارائه نکرده و در صورت ارائه گزارشات مربوطه، چگونه گزارشی ارائه شده که تعداد قضاوتها و ملیت ورزشکاران که بر روی سایت رسمی بازیهای المپیک پکن به سادگی قابل دسترسی است، در آن ذکر نشده است؟!
آیا واقعاً نهادهای مسئول در حوزه ورزش از این موضوع اطلاع نداشته و یا پس از المپیک اطلاع نیافتهاند که رسانه‌ها میبایست به افشای این موضعات بپردازند تا فشار افکار عمومی منجر به برخورد حذفی شود. آیا در صورتی که پاسخ به این پرسش مثبت باشد، نباید به حال سیستم ضعیف بخشهای نظارتی ورزش در چنین میادین حساسی که امکان وقوع حوادث بدتری نیز وجود دارد، افسوس خورد و یا در صورت رد ضعف بخشهای نظارتی، خطاب به برخی مسئولین متذکر شد که به شعور ملت ایران توهین نکنند؟!
امیدواریم مردم باور کنند و بپذیرند در زمان قضاوت این داور هیچ مسئول ایرانی در داخل سالن مسابقات نبوده و تنها تماشاچیان اسرائیلی در سالن حضور داشته و به تشویق جودوکای خودشان میپرداختند که در تاتامی جنبیای که جودوکای ایران مسابقه میداد، با قضاوت داور ایرانی مبارزه میکرد!
حقیقتاً آیا بهتر نیست در این مواقع با مردم صادق بود تا اینچنین شرایطی با مشخص شدن جزئیاتی غیرقابل انکار از یک دیدار تلخ دیگر، بوجود نیاید و برخی مسئولین به واسطه عملکردشان زیر سوال نروند؟
پيه ره دو کوبرتن پدر المپیک زمانی که این مسابقات را بنا می نهاد هدفش این بود که ورزشکاران صرف نظر از نژاد رنگ و ملیت خود برای مدتی هر چند کوتاه دوستانه در کنار هم به رقابت بپردازند. 
