عصر ایران نوشت:
برای خیلی ها که ترجیح می دهند در گمنامی به فعالیت های اقتصادی شان ادامه دهند، اخذ یارانه ریسک بزرگی خواهد بود. زیرا به بهانه همین 45500 تومان،خود را در معرض بررسی قرار می دهند.
ضمن این که این افراد، با سیستم بانکی و وام های آن سر و کار دارند و نمی خواهند این ارتباطات تحت الشعاع مبلغ اندکی یارانه قرار گیرد.
به عنوان مثال، چنین فردی اگر فردا برای دریافت یک وام کلان به بانک مراجعه و سیستم او را یارانه بگیر معرفی نماید، این سخن را خواهد شنید: شما که نیازمند کمک خرج ماهانه 44500 تومان هستید، چطور می خواهید اقساط چند میلیونی این وام را بازپرداخت کنید؟!
مکانیزم هایی که برای سنجش توانمندی های مالی شهروندان در فاز دوم هدفمندی یارانه ها پیش بینی شده، سبب گردیده است افرادی که واقعاً نیازمند دریافت ماهانه 45500 تومان نیستند، برای استمرار یارانه گرفتن، دچار تردیدهای جدی شوند.
هم اکنون دولت با دسترسی به 43 مرجع اطلاعاتی ، از جمله حقوق هایی که افراد می گیرند، اسناد مالیاتی، اجاره نامه هایی که با کد رهگیری در اتحادیه های املاک ثبت شده است، سهام عدالت ، بورس و ... ، می تواند به راحتی تشخیص دهد که خانوارها چقدر درآمد دارند.
با این حال، بررسی اطلاعات میلیون ها خانوار، بسیار دشوار است و لذا دولت، مبنای اولیه برای دریافت یارانه را
ˈخوداظهاریˈ قرار داده است.
در این روش، بسیاری از کسانی که واقعاً نیازمند 45500 تومان نیستند، برای اجتناب از هزینه های بعدی که بر آنها تحمیل می شود، انصراف می دهند ولی کسانی که به رغم تمکن مالی، خود را نیازمند جلوه دهند و یارانه بگیرند ، عملاً خود را در معرض بررسی اطلاعات مالی شان قرار می دهند.
همان طور که ذکر شد، بررسی اطلاعات همه، به لحاظ وسعت جمعیت و تعداد زیاد خانوارها، بسیار سخت و در اکثر موارد، بیهوده است. اما وقتی کسی خود را نیازمند یارانه معرفی می کند، در واقع خود را در معرض بررسی اطلاعات مالی اش قرار می دهد زیرا از یک سو، با انصراف عده ای، تعداد افراد کمتر و بررسی راحت تر می شود و از سوی دیگر، در بررسی اطلاعات مالی ثبت نام کنندگان، نفعی برای دولت وجود دارد و آن این که اولاً اگر مشخص شود کسی به دروغ خود را نیازمند نشان داده، یارانه اش قطع و ثانیاً طبق قانون، سه برابر یارانه دریافتی به عنوان جریمه از او اخذ می شود.
از این رو، برای خیلی ها که ترجیح می دهند در گمنامی به فعالیت های اقتصادی شان ادامه دهند، اخذ یارانه ریسک بزرگی خواهد بود زیرا به بهانه همین 45500 تومان ، خود را با دست خود در معرض بررسی و شفافیت قرار می دهند. ضمن این که این افراد، در مراودات اقتصادی خود، با سیستم بانکی و وام های آن سر و کار دارند و نمی خواهند این ارتباطات تحت الشعاع مبلغ اندکی یارانه قرار گیرد. به عنوان مثال ، چنین فردی اگر فردا برای دریافت یک وام کلان به بانک مراجعه کند و سیستم او را یارانه بگیر معرفی نماید، این سخن را خواهد شنید: شما که نیازمند کمک خرج ماهانه 44500 تومان هستید ، چطور می خواهید اقساط چند میلیونی این وام را بازپرداخت کنید؟!
البته ناگفته پیداست افرادی که سطح درآمدی پایینی دارند و صادقانه اطلاعات خود را برای دریافت یارانه اعلام می کنند، طبیعتاً نباید نگران باشند زیرا آنها نه مال و اموالی دارند که لو برود و نه اساساً با وام های چند صد میلیونی و میلیاردی سر و کار دارند و نه نگران اعتبار کارت بازرگانی نداشته شان هستند.
