هنوز زمان طولانی از تولید و پخش سریال فارسی در یکی از شبکههای ماهوارهای فارسی زبان نمیگذرد که رژیم اسرائیل نیز به سراغ تولید یک فیلم به زبان فارسی درباره اسرائیلیهای دارای اصالت ایرانی رفته است؛ پروژهای که مشخصاً در راستای احیای تلاش شکست خورده برای برقراری روابط دوستانه میان مردم ایران و این رژیم غاصب است.
به گزارش «تابناک»، در اواخر ماه جاری می، تولید فیلم «بابا جون»، نخستین فیلم تهیه شده در اسرائیل به زبان فارسی، آغاز میشود؛ اتفاقی که باید یک هشدار بزرگ برای تمامی مسئولان فرهنگی ایران در همه نهادها از صداوسیما و سازمان تبلیغات تا وزارت فرهنگ و ارشاد و حتی بخش خصوصی فعال در حوزه سینما و تلویزیون باشد، چرا که کیفیت وقوعش رنگ و بوی یک تهاجم فرهنگی آشکار و بدون نقاب را میدهد.
آنچه در این زمینه جلب توجه میکند، تبلیغ رسمی این سریال در سایت فارسی زبان وزارت خارجه اسرائیل است و ظاهراً صهیونیستها دیپلماسی عمومی را آن هم درباره کشوری که مردمش به اندازه کافی درباره جنایات عوامل رژیم نامشروع اسرائیل ـ که همگی توسط یهودیهای ساکن این ناحیه اشغالی انتخاب شدهاند ـ آگاهی دارند و طبیعتاً با مردمی که به قول وزیر امور خارجه آمریکا (متحد شماره یک اسرائیل) به سمت بدل شدن به رژیمی آپارتاید میروند، نمیتوان طرح دوستی ریخت.
بنا بر خبری که وبسایت وزارت خارجه اسرائیل درباره این پروژه تازه منتشر کرده، نوید نگهبان بازیگر ایرانی تبار این فیلم است، که از جمله کارهای اخیرش «تیرانداز پنهانی آمریکایی» ساخته کلینت ایستوود، فیلم ضد ایرانی «سنگسار ثریا» و «هوملند» و البته در «دِ منتالیست»، «۲۴»، «لاواند اوردر»، «سی اس آی» نیز نقش داشته و همچون «ابو نظیر» برنده جایزه آمریکایی «اِمی» است.
هنرپیشههای دیگر این فیلم عبارتند از «ویس الیوت صفوی»، هنرپیشه ایرانی تبار، خانمی که در فیلم «حپی گو لاکی» مایک لایز، ظاهر شد، و «دیوید دیان»، هنرپیشه ایرانی تبار، که از جمله کارهای او عبارتند از مدیریت هنرپیشه فیلم «دِ اینترویو»، ساخته ست روگِن، «استونیگ آو ثریا»، اثر سیروس نو راسته، نمایشهای «هوملند»، «ویدز»، «ان سی آی اس»، و دیگر نمایشها.
فیلم «بابا جون»، داستان فردی به نام «موتی» (آشر) تنها پسر «ایتسخاک» (نوید) و «سارا» (ویس)، صاحبان یک مزرعه بوقلمون، در روستایی در صحرای «نگِو» در جنوب اسرائیل آکنده از یهودیان مهاجر از ایران است که فرهنگ ایرانی خود را حفظ کرده، در میان خود، به زبان فارسی صحبت میکنند و با علاقه به حفظ میراث، روش زندگی ایرانی ـ یهودی خود را دنبال میکنند.
پدر و پدربزرگ موتی، خواستار آنند که او در کار مزرعه به آنها کمک کرده و از آغل و زاغه بوقلمونها، حفاظت کند. آنها در نظر دارند که وی را آموزش دهند تا سرپرستی و اداره مزرعه را به دست گیرد. وقتی که موتی تصمیم میگیرد از خواسته پدر، نافرمانی و سرکشی کرده و با مقررات و سنی که از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته، مخالفت ورزد، خود را در یک بحران اجتنابناپذیر با پدر و پدر بزرگ گرفتار میسازد. موتی میداند برای استقلال و خودفرمانی، باید بهای گزافی بپردازد و با ایستادگی و انصراف ندادن، همگان را به شگفتی وامیدارد.
این فیلم با مدیریت و کارگردانی «یووال دلشاد» تهیه شده که سناریو و فیلمنامه را با الهام از داستان و قصه شخصی خود به عنوان پسر مهاجران ایرانی، به رشته تحریر درآورده است. یووال تصمیم گرفت این داستان را مانند یک نماد و تمثیل، درباره نبرد و مبارزه در جهت کسب استقلال و آزادی، در محیط و جوی محدود و دست و پاگیر، اعم از محدودیت خانوادگی، مذهبی، اجتماعی و یا محدودیت نظام، به نمایش درآورد! برای تهیه این فیلم، پنج هفته در صحرای «نگِو» در جنوب اسرائیل فیلمبرداری خواهد شد.
فیلم توسط «دیوید سیلبر» از «مترو پروداکشن» («دِ مچ میکر»، «آویوا مای لاو»، «لبانون»، «بیوفورت»، «دِ واندرز»)، و «موشه ادری» و «لئون ادری «، از «یونایتد کینگ» («دِ مچ میکر»، «آویوا مای لاو»، «لبانون»، «بیوفورت»، «دِ واندرز») کارگردانی شده و هزینهاش را «صندوق رابینوویچ برای هنرها»، «صندوق گشِر» برای سینمای چند فرهنگی، و «بنیاد خانوادگی نظریان»، تأمین کردهاند.
این فیلم که احتمالاً همچون فیلمهای آمریکایی اکران جهانی خواهد داشت، نخستین گام صهیونیستها نه برای حضور در عرصه فیلمسازی جهان، بلکه نخستین تلاش برای جذب مخاطب فارسی زبان است، چرا که پیش از این صهیونیستها در سینمای جهان فیلمهای متعددی تولید کرده و بسیاری از چهرههای مطرح سینمای جهان اسرائیلی یا یهودیِ حامی این رژیم غاصب هستند و بنابراین باید با نگرانی در این باره وارد عمل شد و اقدام متقابلی از همین جنس به دست حرفهای سینمای ایران ـ و نه سفارشی سازها ـ انجام داد. سینمای ایران به یک سیف الله داد تازه نیاز دارد که «بازمانده» تنها فیلم ایرانی اثرگذار علیه عملکرد این رژیم را ساخت.