عوارض حداقلی پروژه تازه سد کردن راه کارگردان‌های جوان و فیلم‌اولی؛

تولید غیرقانونی صدها فیلم سینمایی با مقصد جشنواره‌های خارجی

اورسن ولز «همشهری کین» را ‌در ۲۶ سالگی ساخت و زمانی که کریستوفور نولان «تعقیب / Following» را در حکم نخستین فیلم بلند سینمایی‌اش کارگردانی کرد، ‌۲۷ سال داشت و در زمان تولید فیلمی شاهکار چون «ممنتو / Memento» تنها ۲۹ سال داشت؛ اما نه کانون کارگردان‌های خانه سینمایی بود که به او پروانه کارگردانی ندهد و نه شورای پروانه ساختی بود که به او مجوز فیلمسازی ندهد و این فرق سینمای ایران و آمریکاست...
کد خبر: ۴۲۶۶۷۸
|
۲۷ مرداد ۱۳۹۳ - ۰۸:۰۹ 18 August 2014
|
26725 بازدید
|
شیوه جدیدی که برای صدور مجوز به کارگردان‌های فیلم اولی در پیش گرفته شده، عملاً امکان ورود فیلم‌سازان جوان را به دایره کارگردان‌ها بسیار محدود خواهد ساخت اما این محدودیت چه دستاورد و ‌عوارضی برای سینمای ایران خواهد داشت و در تجمیع هزینه و فایده، سینمای ایران سودی به دست خواهد آورد یا بیش از پیش در معرض آسیب قرار خواهد گرفت؟

به گزارش «تابناک»، از مصادیق آزادی عمل هنرمندان در سراسر جهان، آزادی عمل در تولید اثر هنری است که طبیعتاً این رویکرد درباره سینماگران صادق است. در گذشته‌های دور این آزادی عمل با ابزارهایی همچون عدم ارائه دوربین‌های ۳۵ میلی‌متری توسط بنیاد فارابی به کارگردان‌های جوان محدود می‌شد؛ اما گذر زمان و ورود فن‌آوری‌های دیجیتال و همچنین افزایش دوربین‌های ۳۵ میلی‌متری با امکان اجاره مقرون به صرفه، فضای انحصار تکنولوژیک را شکست و بخشی از فلسفه وجودی فارابی به چالش کشیده شد.

انجمن سینمای جوان به عنوان یکی از بخش‌های بسیار پرهزینه سازمان سینمایی در کنار دیگر نهادهای آموزش عالی، اقدام به تربیت آکادمیک سینماگر در گرایش‌هایی ‌از جمله کارگردان در سال‌های اخیر کردند که این اتفاق نیز منجر به شکل‌گیری شمار چشمگیری از کارگردان‌های جوان و بااستعداد شد که امکان ورود به فضای حرفه‌ای سینما را نداشتند و در خوش‌بینانه‌ترین حالت، دستیار یک کارگردان می‌شدند که چه بسا از آن‌ها خلاقیت و نوآوری کمتری داشت، ولی چاره‌ای جز این نداشتند.

تولید غیرقانونی صدها فیلم سینمایی با مقصد جشنواره‌های خارجی
اگر قانون تازه سینمای ایران در آمریکا حاکم بود، «همشهری کین» امکان ساخت نمی‌یافت

در دوره جواد شمقدری اگر یک اتفاق مثبت رخ داده باشد، شکستن همین انحصار بود و برخی از این کارگردان‌ها در اثر شکستن انحصار در دوره پیشین سازمان سینمایی، وارد فضای حرفه‌ای سینما شدند و اتفاقاً آثارشان از بسیاری از فیلم‌های چهره‌های بسیار صاحب نام و خوش سابقه سینما نیز بهتر بود. با این حال سالن‌های سینما، کشش اکران حجم بالای تولیدات سینمای ایران را ـ که بخشی از آن حاصل ورود جوان‌تر‌ها بود ـ نداشتند و برخی از این فیلم‌ها هیچ‌ گاه اکران عمومی نشدند و سرمایه این جوان‌ها نیز آسیب دید.

در دوره مدیریت جدید برای جلوگیری از افزایش شدید حجم تولید، فیلترهای تازه‌ای در نظر گرفته شد. نخستین فیلتر این بود که برای تولید یک اثر سینمایی، یا کارگردان و یا تهیه کننده باید سابقه داشته باشد و تنها یکی از آن‌ها می‌تواند فیلم اولی باشد و ظاهراً علت اصلی نیز چنین تعبیر شده بوده که تهیه کننده باسابقه، درک بهتری از امکان اکران و کیفیت فیلم دارد و ‌روی پروژه هر فیلم‌سازِ فیلم‌اولی متمرکز نمی‌شود.

پس از این قانون، برخی کارگردان‌های جوان سراغ چهره‌های پرسابقه سینما رفتند و تجربه نخستشان را با عبور از این فیلتر آغاز کردند تا این بار یک فیلتر جدید افزوده شود و برای دریافت پروانه فیلم‌سازی به نام کارگردان جوان و فیلم اولی، باید امتیازاتی نیز به دست آورد!

تولید غیرقانونی صدها فیلم سینمایی با مقصد جشنواره‌های خارجی
ثقفی تنها در یک فیلم دستیار پدرش بود اما دو فیلمی که خودش کارگردانی کرد جزو معتبرهاست
آیا می‌توان نسل ثقفی را پشت در اتاق صدور پروانه کارگردانی و پروانه ساخت نگه داشت؟


بر همین اساس در سیستم جدید برای هر فرد ۱۰۰ امتیاز در نظر گرفته‌ شده که از این میزان ۵۰ امتیاز به نمونه کار‌های عملی اختصاص دارد. پس از آن سابقه برای دستیاری کارگردان تا سقف ۱۵ امتیاز، تحصیلات مرتبط با سینما تا سقف ۱۵ امتیاز، جوایز احتمالی برای آثار قبلی تا سقف ۵ امتیاز در نظر گرفته می‌شود و تا سقف ۱۵ امتیاز هم به کسانی که فعالیتی به غیر از کارگردانی در سینما، مانند فیلم‌برداری‌ داشته‌اند، اختصاص داده می‌شود.

بنابراین، شورای پروانه ساخت به ۷۰ نفری که متقاضی دریافت پروانه ساخت بودند، نمره داده و پس از بررسی رزومه و معدل‌گیری در ‌‌نهایت ۲۰ تن را که بالا‌ترین امتیاز را داشتند، انتخاب کرده و به این ترتیب، ابتدا مجوز کارگردانی آن‌ها تأیید شد و در مرحله بعد از آن‌ها خواسته شده، فیلم‌نامه‌های خود را ارائه دهند که در این میان، تعدادی از فیلم‌نامه‌ها مشکل داشت که خواستیم اشکالات آن‌ها برطرف شود و البته گفته شده اگر فیلم‌نامه‌ای خوبی باشد، در دادن امتیاز چشم‌پوشی هم خواهد شد!

این شیوه آن هم در دولتی که گمان می‌رفت، پروانه ساخت را حذف کند و تنها پروانه نمایش به عنوان فیلتر ‌بماند، بسیار جالب است و ظاهراً از این پس برای کارگردانی هم باید اجازه گرفت که این اتفاق نسبت به هشت سال گذشته هم یک پس‌رفت است که به شدت یادآور سیاست‌های سینمایی برخی کشورهای بلوک شرق در سال‌های دور است و فقدان دور‌اندیشی و عدم تحلیل هزینه‌هایش در طراحی‌اش نمایان است.

تولید غیرقانونی صدها فیلم سینمایی با مقصد جشنواره‌های خارجی
با قانون تازه، جایی برای دانش آموختگان جوان سینما از مدارس معتبر جهان در سینمای ایران نیست

با قانون تازه، فرزندان اکثر فیلمبردار‌ها و کارگردان‌ها که به واسطه ارتباط خانوادگی امکان حضور در صحنه تحت عنوان دستیار صحنه، دستیار کارگردان و... را داشته و در این میان چند فیلم تجربی را هم در همین حال و هوا ساخته‌اند، می‌توانند پروانه فیلم‌سازی بگیرند و فضای محفلی و خانوادگی سینما بسته‌تر و مسنجم‌تر خواهد شد و از آن سو، یک دانش آموخته انستیتو فیلم آمریکا یا تحصیل کرده جوان مدرسه فیلم یو سی ال‌ای که به یقین دانش ـ و نه تجربه ـ به مراتب بالا‌تر از بسیاری از کارگردان‌های برجسته کشورمان دارد، مجوز تولید فیلم بلند سینمایی در ایران را نمی‌تواند دریافت کند!

در این شرایط مشخص نیست فیلم‌سازان پرسابقه چه دستاوردی داشته‌اند که باید این گونه برایشان حاشیه امن درست شود و فضای آزادی فیلم‌سازی با این ترفند‌ها محدود شود و اقتصاد آزاد سینمای ایران بسته‌تر از بسته باشد؟ حقیقتاً مگر مهشید افشارزاده کارگردان فیلم اولی با «پنج ستاره» فیلمی بهتر از «اشباح» نساخته و در فروش نیز موفق نبوده است؟ آیا با قواعد تازه کارگردانی چون او توان ورود خواهد داشت یا باید به انتظار نشست، اساتید فیلمشان را بسازند و جوان‌های مستعد تشنه فیلمسازی ‌بمانند؟

در دنیای مدرن که سینمای قابل دفاعی به لحاظ ساختار و فروش دارد، چنین شیوه‌هایی منقرض شده، چرا که مشخص گشته تجربه متضمن موفقیت نیست و اتفاقاً بسیاری از بر‌ترین کارگردان‌های گذشته و امروز سینما، ‌این تجربه اجباری را نداشته‌اند و با این حال استودیوهای هالیوودی برای برخی فیلم اولی‌ها بودجه‌های میلیون دلاری در نظر می‌گیرد و از ایشان سابقه دستیاری اسکورسیزی و اسپیلبرگ را نمی‌خواهد.

تولید غیرقانونی صدها فیلم سینمایی با مقصد جشنواره‌های خارجی
کریستوفر نولان با قانون تازه، در سینمای ایران حداکثر یک دستیار کارگردان می‌شد!

در سینمای آمریکا چهره‌های چون اورسن ولز، شاهکاری چون «همشهری کین» که همچنان در صدر لیست بهترین فیلم‌های تاریخ از منظر منتقدان جایگاهی قابل توجه دارد، ‌در ۲۵ سالگی ساخت یا زمانی که کریستوفور نولان «تعقیب / Following» را به عنوان اولین فیلم بلند سینمایی‌اش کارگردانی کرد، ‌۲۷ سال داشت و در زمان تولید فیلمی شاهکار چون «ممنتو / Memento» تنها ۲۹ سال داشت؛ اما نه کانون کارگردان‌های خانه سینمایی بود که به او پروانه کارگردانی ندهد و نه شورای پروانه ساختی بود که به او مجوز فیلمسازی ندهد و این فرق سینمای ایران و آمریکاست. البته شاید سینمای آمریکا سال‌ها زمان نیاز دارد تا به سینمای ایران برسد و استانداردهای سینمای ایران بالا‌تر از این کشور است!

این شیوه‌نامه ساده‌انگارانه برای صدور مجوز ورود کارگردان‌های جوان به سینما، آن هم در این دوران که می‌توان با یک ۵D MARK II و تجهیزات صوتی نسبتاً ارزان در فضایی همچون درون خودرو و آپارتمان فیلم سینمایی ساخت، در خوش‌بینانه‌ترین برداشت به منزله دامن زدن به فضای گسترده کنونی تولید غیرقانونی و بدون مجوز فیلم‌های سینمایی است که مقصد بخشی از آن‌ها جشنواره‌های خارجی است.

فراموش نکنیم که شمار چشمگیری از نسل دوم کارگردان‌های سینما که پس از انقلاب پشت دوربین نشستند و برخی‌شان اکنون از بهترین کارگردان‌های ایران هستند، ‌یک روز سابقه دستیاری کارگردانی یا یک کار عملی را نداشتند. اندکی از تجربه‌های کشورهای بلوک شرق درس بگیریم و تلاش نکنیم حجم رو به رشد سینمای ایران را محدود کنیم، زیرا در آن صورت صدایش را در آن سوی آب‌ها خواهیم شنید و این عوارض، کفِ هزینه‌هایی است که بستن مسیر سینما خواهد داشت و مرور زمان مشخص خواهد کرد که رسم‌الخط اشتباهی نگاشته شده است.

کارگردان جوانی که بداند آینده‌ای در ایران ندارد و فیلمش نیز در ایران به نمایش در‌نخواهد آمد، از استفاده از تمامی پارامترهای ممنوع در سینمای ایران نظیر ‌سکس، خشونت و سیاه نمایی در فیلم‌هایش ابایی نخواهد داشت و برخی جشنواره‌های خارجی نیز ـ که طبیعتاً زیر نظر سازمان سینمایی نیستند ـ از برخی از این آثار و سازندگان چنین آثاری که ساختار روایی و فنی درستی داشته باشند استقبال می‌کنند و آن هنگام است که درک خواهیم کرد بستن فضای تولید در سینما، چه هزینه‌ای به کشور تحمیل خواهد کرد.
اشتراک گذاری
تور پاییز ۱۴۰۳ صفحه خبر
بلیط هواپیما تبلیغ پایین متن خبر
مطالب مرتبط
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۲
در انتظار بررسی: ۶
انتشار یافته: ۲۷
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۸:۴۱ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
عجب اوضاهی شده ها!!!
پاسخ ها
ناشناس
| Iran, Islamic Republic of |
۱۱:۰۶ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
اوضاهه ات را عشق است!
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۸:۵۰ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
قوانین بی نهایت مسخره و ضد حقوق بشری!
محمد جعفر
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۸:۵۶ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
مثل بورسيه ها شده :دي
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۹:۰۹ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
ایرانه دیگه!
پاسخ ها
ناشناس
| Iran, Islamic Republic of |
۰۹:۴۴ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
يكي از بزرگترين دستاوردهاي دنيا در تخريب ايران عزيزمان همين بود كه در ميان قشر عظيمي از مردم باب شده كه خود تخريبي كنيم . به باعث و باني آن كاري ندارم دولت يا خود ما يا هرچيز ديگر ولي باب شدن عباراتي مثل اين كه هويت ملي و ميهني ما را زير سوال مي برد جاي تامل دارد.
اگر كس يا كساني در درون و بيرون مملكت قصد دارند هويت ديرين و شايسته ايراني را خراب كنند ، دست كم خود ما ايراني ها به آن دامن نزنيم و از اين عبارتهاي سخيف (البته با كسب اجازه از ناشناس عزيز ، خدانكرده قصد جسارت ندارم) در مورد كشور آبا و اجدادي خود استفاده نكنيم.
اگر خاك بر سر صنعت خودرو سازي ما شده ، اگر هواپيماي ما سقوط مي كند ، اگر برخي از جنسها بنجل است و غيره نبايد تماميت و حيثيت كشورمان را (آنهم خودمان) زير سوال ببريم . به اندازه كافي دنيا برعليه ما هست ديگر خودمان به آن دامن نزنيم.
ناشناس
| Iran, Islamic Republic of |
۰۹:۵۶ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
همشهری کین 1941 ساخته شده یعنی 73 سال پیش . وشما می گید که با این قوانین فعلی امکان ظهور چنین فیلم یا فیلمسازانی در ایران نیست . پس نتیحه می گیریم که در چنین مسایلی بیش از 70 سال از غربیها عقب تریم . خوب آیا بهترنیست از تجربیات اونها در این گونه موارداستفاده کنیم ؟
محمدعلی
| United States |
۱۰:۵۷ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
موافق با نظر ناشناس اول که جواب جالبی داده
ناشناس
| Iran, Islamic Republic of |
۱۸:۲۷ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
جناب ناشناس 09:44، همه اینارو گفتی، اما تا وقتی بخاطر حفظ حرمت کشور آبا و اجدادیمون، اشکالاتمون رو نپذیریم و سعی نکنیم اونارو برطرف کنیم، وضعمون از همینی که هست هم خرابتر میشه...
پس منم واسه اینکه زیاد حرص نخورم، مثل ناشناس عزیز 09:09 میگم:
"ایرانه دیگه!"
ufo
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۹:۴۲ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
هنر بطور کل و سینما بطور خاص نباید جولانگاه مافیا شود که لاجرم فساد فرهنگی را به دنبال دارد . البته می دانیم کار در حوزه فرهنگی بسیار دشوار است و لی متولیانی که مسئولیت فرهنگی فبول می کنند باید مهارت این را داشته باشند که جلوی مقدمات فساد را بگیرند باید برای مبارزه با مفاسد و کج روی ها برنامه داست و از آحاد جامعه کمک گرفت.
رضا
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۹:۵۷ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
سينما هم بايد رقابتي باشه
فيلم بهتر = فروش بيشتر
اينا فقط مي خوان نون خودشون آجر نشه با اين فيلماي آپارتماني و افتضاحشون
محمد
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۰:۰۴ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
اگر اوضاعی به مراتب بدتر از این رو میخواین سری به وادی تئاتر بزنین!! به نظر من این قوانین با نسل کشی هیچ فرقی نداره
امین
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۰:۱۱ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
باید عنوان کرد، هر جا اعمال محدودیت بوده باعث ایجاد رانت شده، حالا هم نوبت رانت هنریه، جلوی جوشش هنر رو نمیشه با بخش نامه گرفت، هنر تفسیر نفس نیست، که محدود کنن آدمو بگنن فیلم برای خودت بساز! فیلم ساخته خواهد شد، چه با محدودیت چه بی محدودیت، این وسط ما فقط خودمونو خراب می کنیم و باید جوابگوی این همه استعداد در حال تلف شدن باشیم، دوستانی که در این زمینه مطالعه کردن می دونن خیلی از فیلم های تلویزیونی ما ارزش دیدن ندارن اما به دلیل نامی بودن و ارتباط کارگردان و تهیه کننده داره ساخته می شه، در حالی که محل ورود به صدا و سیما برای جوانان با استعداد ما بسته است، چون سابقه ندارن فقط به جرم داشتن فکر و استعداد
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۰:۱۶ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
بابا بی انصافی می فرماید در خصوص مقایسه سینمای ایران و امریکا....
تو سینما امریکا که سلحشور و ملحشور ندارند عمرا" به ایران برسند با نبودن این موجوات در فضای سینما امریکا بخدا...
پاسخ ها
داریوش
| Iran, Islamic Republic of |
۱۱:۲۲ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
ایرانی هستیم دیگه
توهین به آدمها و اقوام رفتار همیشگی ماست
علي
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۰:۲۱ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
اميدوارم مسؤولان سينمايي اين مطلب بسيار مستدل و منطقي را بخوانند و دست از لجاجت بردارند. روندي كه آنها پيش گرفته اند به گسترش سينماي زيرزميني و افزايش نااميدي در جوانان مشتاق فيلمسازي منجر خواهد شد. اجازه بده جوان فيلمش را بسازد و اگر بد بسازد خودش اتوماتيك از دور خارج خواهد شد. شيوه فعلي قصاص قبل از جنايت است. چه كسي به صرف دستياري مي تواند نگاه زيباشناسانه براي خلق اثر هنري كسب كند؟ ممنون از تو تابناك براي اين مطلب كه درد دل بسياري از جوانهاي فيلمساز است.
برچسب منتخب
# قیمت طلا # مهاجران افغان # حمله اسرائیل به ایران # ترامپ # حمله ایران به اسرائیل # قیمت دلار # سردار سلامی
الی گشت
قیمت امروز آهن آلات
نظرسنجی
عملکرد صد روز نخست دولت مسعود پزشکیان را چگونه ارزیابی می کنید؟