پس از کشمکشهای فراوان و خط و نشانهای کشیده شده برای عدم اکران «خانه پدری»، این احتمال میرفت تا حرکت قطار رفع توقیف فیلمها بار دیگر به تعویق بیافتد اما ساعتی پیش با آغاز اکران آخرین ساخته کیانوش عیاری، روند رفع توقیف فیلمها آغاز شد؛ اتفاق مهمی که باید دید استمرار خواهد یافت یا با افزایش فشارها، در همین ابتدای مسیر متوقف خواهد شد؟
به گزارش «تابناک»؛ پس از کشمکشهای فراوان در خصوص رفع توقیف فیلمهای سینمایی، بالاخره فیلم «خانه پدری» ـ که کمترین حساسیت دربارهاش وجود داشت و تنها سکانس نخست این اثر به دلیل خشونتش مناسب رده سنی نوجوانان تشخیص داده نمیشد ـ در ابتدای صف رفع توقیفها قرار گرفت اما حرکت قطار رفع توقیف فیلمها با پرتاب سنگ همراه شد؛ عملی که این بار نتوانست منجر به توقف قطار شود و فیلم «خانه پدری» نخستین فیلم رفع توقیفی لقب گرفت.
اکران خانه پدری در حال از ساعتی پیش در چندین پردیس سینمایی در تهران آغاز شد که بلیتهای این فیلم برای روزهای آینده به صورت آنلاین پیش فروش شده و در واقع همه حملاتی که در هفتههای اخیر به آخرین ساخته کیانوش عیاری صورت پذیرفت، تنها منجر به افزایش حساسیت عمومی نسبت به این فیلم شد و تجربه نشان داده که این مدل حمله، تنها منجر به افزایش توجه مخاطب عام به یک اثر میشود.
آخرین ساخته سینمایی عیاری که برای مخاطبان بالای شانزده سال در نظر گرفته شده بود، در پردیسهای کوروش، آزادی، موزه سینما، خانه هنرمندان، هویزه مشهد و سوره اصفهان از هشتم دی ماه اکران شود اما این فیلم از عصر امروز (پنجشنبه 4 دی ماه) به نمایش درآمد. در این میان، اتفاق عجیب تکرار وقایع دوران مدیران پیشین سینمایی این باره بر سر اکران «خانه پدری» و در دوران مدیران کنونی سینما است و آن هم عدم اکران این فیلم در سینماهای حوزه هنری است.
در واقع در گروه «هنر و تجربه»، سینماهای آزادی، هویزه مشهد و سوره اصفهان اقدام به اکران این فیلم نکردند و حوزه هنری سازمان تبلیغات، وزارت فرهنگ و ارشاد و سازمان سینمایی را در اکران این فیلم اجتماعی تنها گذاشت و طبیعتاً این عدم همراهی، در مقاطع حساس بعدی میتواند هزینه ساز باشد که همین امر، توجه ویژه رئیس سازمان تبلیغات اسلامی را میطلبد.
اکران «خانه پدری» از مدتها پیش مشخص بود و هیچ واکنش یا نگرانی نداشت؛
اما زمانی که مشخص شد این فیلم نخستین حلقه از زنجیره رفع توقیف فیلمهاست،
یکباره موضعگیریها آغاز شد. در واقع نگرانیها نه به دلیل اکران خانه
پدری که به دلیل رفع توقیف فیلمهاست و هر فیلم دیگری با هر ممیزی از لیست
فیلمهای توقیفی در صف اکران قرار میگرفت، با واکنشهای مشابهی مواجه
میشد و به عبارت سادهتر، مشکل لایه پنهان مخالفان رفع توقیف هر فیلمی است
که به منزله افزایش اعتماد سینماگران به دولت خواهد بود.
در روزهای اخیر برخی اشخاص که حتی در مقابل اکثر فعالیتهای سازنده فرهنگی در این یک سال اخیر موضع میگیرند و حتی در برابر دیجیتالی شدن سینماها که منجر به افزایش کیفیت اکران و افزایش چشمگیر فروش فیلمها در شهرستانها شد، نیز موضع داشتند، از عدم اکران این فیلم سخن به میان آوردند و حتی از قول مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیرامون اکران نشدن این فیلمها سخن به میان آوردند اما در نهایت با اکران این فیلم، مشخص شد این اظهارنظرها نیز فضاسازی رسانهای بوده است.
این فیلم که قصه اتفاقهای یک خانه قدیمی را از سال ۱۳۰۸ (اواخر دوره قاجار) تا ۱۳۷۹ روایت میکند با بازیگرانی همچون مهدی هاشمی، شهاب حسینی و مهران رجبی، ناصر هاشمی، مینا ساداتی، نازنین فراهانی و... در چند اپیزود ساخته شده است. در این فیلم ناصر هاشمی (نقش کودکی) و مهدی هاشمی (نقش بزرگسالی) کاراکتر اصلی این فیلم را، که روایت زندگیاش از پانزده تا هشتاد سالگی به تصویر کشیده شده، بازی میکنند.
باید دید روند رفع توقیف فیلمها استمرار خواهد یافت یا با افزایش فشارها، این قطار در ایستگاه «خانه پدری» متوقف خواهد شد. جای تردید نیست که در روزهای آینده حجم تولید خبرها توسط یک گروه با محوریت یک رسانه ی مشخص، درباره خانه پدری افزایش خواهد یافت و در نهایت تلاش خواهد شد با عدم اکران این فیلم به سینماگر ایرانی این پیغام منتقل شود که حق طرح یک نقد اجتماعی ساده را نیز ندارد اما آیا مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد دستهایشان را برابر این جریان به نشانه تسلیم بالا میبرند؟ باید صبر کرد و دید.