وزیر امور خارجه ایران با انتشار یک پیام ویدیویی به زبان انگلیسی درباره مذاکرات هسته‌ای، ضمن تأکید بر این موضوع که «هیچ گاه به این اندازه به دستیابی به یک راه حل پایدار نزدیک نبوده ایم»، یادآور شد: «هنوز رسیدن به راه حل قطعی نیست» و درباره الزامات دستیابی به توافق نهایی در این مرحله از مذاکرات، نکاتی را به طرف غربی متذکر شد.
به گزارش «تابناک»، محمد جواد ظریف در پیامی به امریکا و متحدین غربی آن در 5+1 خود تأکید کرد، به رغم پیشرفت‌هایی که در دو سال گذشته طرفین به آن دست یافته اند، هیچ تضمینی به دلیل ادامه دلبستگی آنها به تداوم فشار وجود ندارد و آنها باید بین توافق و فشار یکی را انتخاب کنند.
رئیس تیم هسته ای ایران هشدار داد، اگر طرف های غربی و آمریکایی فاقد شجاعت برای مصالحه، خودباوری برای انعطاف، پختگی برای تصمیمات منطقی، خردمندی برای کنار گذاشتن توهمات و جسارت برای عبور از عادت‌های کهنه باشند، هیچ توافقی در کار نخواهد بود.
ظریف با اشاره به تجربه ملت سرافراز ایران در جریان مقاومت در برابر تحریم ها و مقابله با تجاوز و جنگ تحمیلی هشت ساله صدام به ایران ـ که با حمایت و پشتیبانی آمریکا و متحدین غربی اش همراه بود ـ خاطرنشان ساخت که توهمات غیرمنطقی جنگ طلبان غربی، صرفا به افزایش تنش و دشمنی ها می انجامد.
متن کامل پیام به شرح زیر است:
من در وین هستم تا به یک بحران غیرضروری و طولانی که مدت ها قبل می بایست خاتمه می یافت پایان دهم. علی رغم برخی اختلافات باقی مانده در این ساعات آخرین، هیچ گاه به این اندازه به دستیابی به یک راه حل پایدار نزدیک نبوده ایم. با این حال هنوز رسیدن به راه حل قطعی نیست.
دستیابی به توافق نیازمند شجاعت برای مصالحه، خودباوری برای انعطاف، پختگی برای تصمیمات منطقی، خردمندی برای کنار گذاشتن توهمات و جسارت برای عبور از عادت های کهنه است.
برخی لجوجانه معتقدند که فشار اقتصادی و نظامی به تسلیم می انجامد. آنها فکر می کنند که می توانند کماکان به هزینه جان و مال دیگران، خیال‌پردازی های موهوم خود را دنبال نمایند.
با این حال من امیدوار هستم، چراکه نشانه های غلبه منطق بر توهم را مشاهده می کنم. احساس می کنم که طرف های مذاکراتی ما بالاخره درک کرده اند، فشار و تهدید نه تنها هیچ گاه به راه‌حل‌های پایدار نمی انجامد، بلکه تنش ها و دشمنی ها را افزایش می دهد. آنها شاهد بوده اند که تجاوز هشت ساله صدام و حامیانش به ایران، نتوانست ملت ایران را ـ که در برابر همه این کشورها به تنهایی ایستاده بود ـ به زانو درآورد.
آنها متوجه شده اند که کورترین و ظالمانه ترین تحریم های اقتصادی علیه کشور من، آنها را به هیچ یک از اهداف اعلام شده‌شان نرسانده و در عوض، باعث آسیب افراد بی گناه و خشم ملتی صلح طلب و با گذشت شده است.
به همین دلیل، آنها میز مذاکره را انتخاب کرده اند، ولی هنوز باید یک تصمیم حساس و تاریخی بگیرند: توافق یا تحمیل. در سیاست همچون زندگی، نمی توان به هزینه دیگران به اهداف خود رسید، چرا که عمر چنین دستاوردهایی همواره کوتاه خواهد بود. تنها توافقات متوازن هستند که می توانند از آزمون زمان سربلند بیرون آیند.
ما آماده دستیابی به یک توافق خوب و متوازن و گشودن افق های جدیدی برای برخورد با چالش های مهم و مشترک هستیم.
امروز تهدید مشترک ما رشد سریع افراط گرایی خشن و بربریت افسارگسیخته است. ایران اولین کشوری بود که در مقابل این چالش ایستاد و با طرح "جهان علیه خشونت و افراط" پیشنهاد داد، مقابله با این تهدید به یک اولویت جهانی تبدیل شود؛ تهدیدی که «ما» با آن رو به رو هستیم، در قالب مردانی نقاب دار نمود یافته که مهد تمدن را هدف گرفته اند. از «ما» صحبت می کنم، چرا که هیچ کس از این خطر جهانی در امان نیست.
برای مقابله با این چالش های جدید، روش های جدید هم به شدت مورد نیاز است. ایران همواره در خط مقدم مبارزه با افراط حاضر بوده است. امیدوارم همتایان من نیز توجه خود را به این موضوع متمرکز نموده و منابع خود را برای مقابله با این تهدید حیاتی متمرکز کنند.
هزار سال پیش، فردوسی شاعر ایرانی گفت:
بکوشید نیکی به کار آورید
چو دیدید سرما بهار آورید
من جواد ظریف هستم و این همواره پیام ایران بوده است.
