بیکاری جوانان و آسیب های اجتماعی و خانوادگی از تبعات قاچاق کالا و ارز است و امروز آینده کشور به خاطر پدیده شوم قاچاق کالا و ارز در معرض خطر جدی قرار دارد.
بررسی های علمی نشان داده است با توقف خروج سرمایه ای که به مدت دو سال از طریق قاچاق کالا از کشور خارج میشود، مسائل اشتغال جوانان قابل حل است.
در نقطه مقابل قاچاق کالا باعث می شود تولید داخل سقوط کند و با خرید کالاهای خارجی اما قاچاق و به ظاهر ارزان، کارخانه های داخلی یکی پس از دیگری تعطیل میشوند.
به عنوان مثال در گذشته صنعت ایران در بسیاری از اجناس بویژه در بخش پوشاک در سطح خاورمیانه برتر بود اما ورود و عرضه کالاهای بی کیفیت چینی با قیمت های به ظاهر ارزان باعث از بین رفتن تولید و سرمایه گذاری در کشور شد.
بنابراین ریشه بسیاری از مشکلات کنونی کشور، خرید و فروش کالاهای قاچاق خارجی است. در نقطه مقابل میبینیم که کشورهایی مانند هند و ژاپن با تحریم کالاهای خارجی به پیشرفت و توسعه مد نظر خود دست یافتند.
علاوه بر آنچه ذکر شد هر چند در ایران مدت ها است جنگ تحمیلی پایان یافته است، اما جنگ های دیگر از طریق حمله به حوزه اقتصادی و فرهنگی همچنان ادامه دارد و بخشی از تهاجم فرهنگی هم از طریق قاچاق کالاهای ضد فرهنگی انجام میشود.
در همین راستا برخی نظریه پردازان معتقدند که هر کالای خارجی فرهنگ خود را نیز وارد می کند و وقتی فرهنگی از طریق کالا وارد می شود مبارزه با آن بسیار سخت تر و پیچیده تر است.
همچنین استفاده از کالاهای قاچاق برای سلامتی افراد و جامعه بسیار خطرناک است. مواد آرایشی و بهداشتی قاچاق و بی کیفیت، بیماریهای پوستی و سرطان را بدنبال داشته و داروهای مکمل قاچاق باعث معلولیت و حتی مرگ و میر برخی از افراد شده است.
شاید به همین دلیل است که مقام معظم رهبری تاکنون بیش از 60 مورد در خصوص ضرورت مبارزه با قاچاق کالا و ارز ایراد سخن فرموده و در یکی از سخنرانی های خود تاکید کردند که با مصرف کالاهای خارجی آینده کشور در معرض تهدید قرار دارد و در فرمان خود به رئیس جمهور وقت در سال 1381 اعلام فرمودند بر همه دستگاههای اجرایی واجب است که در خصوص مبارزه با قاچاق کالا سهم خود را ایفا کنند.
من معتقدم باید تحریم کالاهای قاچاق خارجی را از خانواده خود آغاز کنیم و با مصرف کالاهای داخلی و نخریدن کالاهای خارجی، صادقانه در صحنه باشیم. پس بیایید از خودمان شروع کنیم و منتظر دیگران نباشیم.
