«هامون»، نهمین فیلم بلند سینمایی داریوش مهرجویی در مقام کارگردان و محصول سال 1368 است. حمید هامون که با همسرش، مهشید، دائم کش‌مکش دارد زندگی کابوس گونهٔ خود را مرور می‌کند. او که مشغول نوشتن رساله‌اش دربارهٔ عشق و ایمان است، در پی دوست قدیمی و مرادش علی عابدینی می‌گردد. خانه و کاشانه را ترک می‌کند و دست به اعمال دیوانه‌واری می‌زند. او در حالتی پریشان، در پی شکایت‌هایش، خود را به امواج دریا می‌سپارد، اما عابدینی او را نجات می‌دهد. همچنین، این فیلم به دغدغه‌های جوانان روشنفکر بعد از انقلاب می‌پردازد؛ میان دنیاخواهی و آرمان‌خواهی. تصویری از آرمان‌خواهی که به‌دلیل حبّ دنیوی (زیبایی و...) در تلاطم است و درمقابل، علی عابدینی فردی که تکلیفش با خودش مشخص است و دنیا را فدای آرمان‌ها و عقایدش کرده‌است. مهرجویی خود می‌گوید که داستان این فیلم با الهام‌گرفتن از بوف کور صادق هدایت نوشته شده است. خسرو شکیبایی، بیتا فرهی، عزت‌الله انتظامی و فتحعلی اویسی چهار بازیگر اصلی این فیلم سینمایی هستند که مقابل دوربین تورج منصوری رفتند. ناصر چشم‌آذر براساس تم‌هایی از یوهان سباستیان باخ، موسیقی متن این فیلم را ساخت و حسن حسن‌دوست نیز این اثر را تدوین کرد. خسرو شکیبایی به دلیل بازی متفاوتش در این فیلم بسیار مورد توجه قرار گرفت. بیتا فرهی نیز که 31 ساله بود، به تازگی از امریکا بازگشته بود و نخستین تجربه بازیگری‌اش را در این فیلم داشت. از حواشی جالب این فیلم سینمایی، اینکه صحنه کتک‌خوردن فرهی توسط شکیبایی واقعی است و مهرجویی بی آنکه از این صحنه اطلاع قبلی به فرهی دهد، آن را جلوی دوربین برد تا واکنش و شوک ناشی از برخورد، طبیعی از آب دربیاید. سکانس‌هایی از این فیلم سینمایی را در «تابناک» تماشا می‌کنید
