دو روز پیش در سالن همایشهای برج میلاد، همایشی با عنوان «جشن بانو» به مناسبت میلاد حضرت زهرا(س) برگزار شد که شهردار تهران، فاطمه راکعی مدیر کل امور زنان، شیخ معاون شهردار و برخی دیگر از مسئولان شهرداری حضور داشتند. در بخشی از این همایش که عمدتا با سخنرانیهایی با موضوعات جنسیتی همراه بود، عدهای از دختران به انجام حرکات موزون در حضور مردان حاضر در سالن مبادرت کردند که انتشار تصاویر آن در روز گذشته واکنشهای بسیاری به همراه داشت.
به گزارش جامجم، هر چند این واکنشها از سوی رسانهها و برخی مسئولان صورت گرفت، اما مسئولان برگزاری این مراسم ترجیح دادند سکوت کنند. اما فراگیر شدن تصاویر این مراسم، شهردار پایتخت را سر انجام مجبور به واکنش کرد، هر چند محدود!
نجفی در کانال تلگرامیاش ابلاغیهای را خطاب به معاون امور اجتماعی و فرهنگی و رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران صادر کرد و نوشت: «توجه به ارزشها و رعایت شئونات در اجرای برنامهها ضروری است. ما معتقد نیستیم که اسلام دین عزاست، اسلام دین شادی، نشاط و زندگی است، اما باید شئونات و چارچوبها در شادی هم رعایت شود و این خود یک هنر است و همه همکارانم موظف هستند در اجرای برنامههای فرهنگی و هنری نسبت به این مهم دقت لازم را داشته باشند.»
واکنش با تاخیر
ابلاغیهای که نجفی در کانالش منتشر کرد نیز واکنشهای منفی به همراه داشت. برای نمونه مهدی چمران، رئیس پیشین شورای شهر تهران با اشاره به موضعگیری شهردار تهران پس از رقص دختران در مراسم یاد شده به تسنیم گفت: اینکه آقای نجفی 24 ساعت بعد از رقص دختران واکنش نشان داد جای تعجب دارد و اگر ایشان نسبت به این برنامه منتقد بودند چه بهتر بود همان جا مراسم را ترک و با برگزار کنندگان برخورد میکرد.
نکته جالب دیگر در رابطه با این ابلاغیه این بود که مراسم مورد نظر بدون هماهنگی این معاونت برگزار شده است و آنطور که مدیر روابط عمومی بخش فرهنگی شهرداری تهران به جامجم گفته است، معاونت فرهنگی اصلا به این مراسم دعوت هم نشده بود. موسوی در این باره به جامجم میگوید: انتشار ابلاغیه شهردار حالتی پیشگیرانه داشت و در آن توصیه شده است برای برگزاری مراسمی اینچنینی شئونات هم رعایت شود.
آنطور که مشخص است برگزارکننده این مراسم مشاور شهردار در امور بانوان یعنی فاطمه راکعی بوده که او هم در جرگه افرادی است که ترجیح داده در این زمان سکوت کند.
این درحالی است که معمولا جزئیات این قبیل برنامهها و مراسمها پیش از برگزاری به تائید مقامهای مسئول شهرداری میرسد. حتی اگر این فرض را بپذیریم که شهرداری و برج میلاد از جزئیات برنامهای که تحت حمایت آنها برگزار شده بیاطلاع بودهاند، این سوال پیش میآید که چرا مقامها و نمایندگان شهرداری که در مراسم حضور داشتند هیچ تلاشی برای توقف قانونشکنیها انجام ندادند؟ صورت نگرفته است؟