یک دیپلمات بازنشسته نگاهی متفاوت به سخنان رییس‌جمهور در نشست روسای نمایندگی‌های سیاسی جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور داشت.
به گزارش ایسنا، احمد عزیزی، دیپلمات بازنشسته، در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: «بخشی از سخنان رییس‌جمهور در نشست روسای نمایندگی‌های سیاسی جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور و خصوصا رسانه‌ای کردن آن را، چندان با الزامات اعتدال و دیپلماسی سازگار ندیدم؛ با وجود حظی که معمولا از موضع‌گیری‌های ایشان در حوزه سیاست خارجی داشته‌ام. آقای روحانی در سخنان یاد شده بر حدس و گمان‌های پیشین در خلال سفر اروپایی خود بر سر بستن تنگه هرمز مهر تایید زدند که هیچ، از «تنگه»هایی بیشتر گفتند و آمریکا را از ماجراجویی و بازی با «دم شیر» برحذر داشتند. در این که ایران‌مان «شیر» منطقه خلیج فارس است، شکی نیست و چون و چرایی در آن نمی‌توان کرد. وقتی پا روی حلق کسی بگذارند، کیست که بهره‌گیری از هر چنگ و دندانی را برای غلبه بر تنگنا و پس راندن دشمن - البته با محاسبه‌ای خردمندانه، دقیق و پیشاپیش بر سر هر سود و زیانی در این میان - به مصلحت نداند و توصیه نکند.
قبل از ته کشیدن مهمات زرادخانه دیپلماسی اما، چه مستقیم و چه غیر مستقیم، به استقبال جنگ رفتن و بهانه دمیدن در شیپور جنگ‌طلبی کشورمان را به دست دشمن دادن شاید نه قابل توصیه باشد و نه اصلا سازگار با مصالح بلندمدت‌مان؛ آن هم در نشستی با سفرایی که در کتاب دیپلماسی، وجوب آزمودن همه راه‌ها را، قبل از شعله‌ور شدن آتش جنگ و درگیری، آموخته‌اند و چه بسا چشمداشت شنیدن سخنانی غیر از این را نیز از رییس‌جمهورمان داشته‌اند.
اگر رییس‌جمهور برای چنین اظهاراتی، بنا به هر مصلحت و تدبیری، در جمع بسته حرفه‌ای‌های سیاست خارجی کشورمان، دلیل و توجیهی هم داشته باشند، همان طور که اشاره کردم، رسانه‌ای کردن آن را می‌توان گره‌ای تازه بر گفتمان اعتدال، چراغ راهنمای سیاست داخلی و خارجی ایشان، محسوب کرد. در سیاست خارجی آموخته‌ایم که جنگ و حتی کوبیدن بر طبل آن را همواره گزینه غایی برای عبور از گذرگاه‌های خطیر تاریخی بدانیم و تنها آن زمان که ماشین دیپلماسی از نفس افتاده و تیغ آن کند شده باشد. ناممکنی عملی کردن تهدیدها در عرصه عمل و در رودررویی‌های احتمالی، چاقوی دفاع از امنیت ملی را کند کرده و از کارایی آن در شرایط خطیرتر قابل پیش‌بینی در آینده خواهد کاست.»
