روز گذشته طرح خواهرخواندگي مدارس آموزش و پرورش منطقه ۱ تهران با مدارس شهرستانهاي ميرجاوه و نصرتآباد استان سيستان و بلوچستان آغاز شد؛ يكي از راهكارهاي جديدي كه آموزش و پرورش در پيش گرفته تا بلكه بخشي از نياز موجود در استانهاي كمتر برخوردار را از طريق كمكهاي مستقيم و غيرمستقيم مردمي جبران كند.
به گزارش روزنامه اعتماد، شاپور محمدزاده، مديركل دفتر وزارتي آموزش و پرورش در نشست همانديشي طرح خواهرخواندگي از ساخت ١٢٠ مدرسه كم هزينه در سيستان و بلوچستان خبر داد و گفت كه در تلاش هستند تا هر استان چهار مدرسه در استان سيستان و بلوچستان بسازد. اما فرحناز ميناييپور، مديركل دفتر امور زنان وزارت آموزش و پرورش وقتي از اجراي طرح خواهرخواندگي ميان مدارس صحبت ميكند بيشتر بر ايجاد ارتباطات فرهنگي و از ميان رفتن نابرابريهاي آموزشي از طريق خلاقيتها در مدارس تاكيد دارد.
ميناييپور ميگويد كه سه گروه در ذيل طرح خواهر خواندگي مدارس تعريف شده است: حمايت مدارس از يكديگر، حمايت بنگاههاي اقتصادي از مدارس و حمايت اشخاص حقيقي از مدارس. در بخش اول اميد به شكل گرفتن تبادل فرهنگي ميان تهران و ساير استانها است. او در اين خصوص به «اعتماد» ميگويد: «در طرح مدارس خواهرخوانده قرار است مدارس براي ارتقاي آموزش و پرورش به كمك يكديگر بيايند. در همين راستا و براي شروع طرح اوليه چهار منطقه تهران مشخص شده، منطقه يك تهران با مدارس سيستان و بلوچستان، منطقه ٢ با آذربايجان غربي، منطقه ٣ با خوزستان و منطقه ٦ با هرمزگان پيمان خواهرخواندگي ميبندند و در ارتقاي سطح كيفي آموزش و پرورشي به يكديگر كمك ميكنند. در اين ميان شايد كمكهايي جهت ساخت مدرسه در نقاط كمتر برخوردار هم بشود اما تاكيد ما بر بخش خرد اين ارتباطات است.»
به گفته او آموزش معلمان، اوليا و ارتباط ميان مديران مدارس و انجمنهاي اوليا و مربيان از جمله موضوعات مورد توجه اين طرح است: « قصد بيشتر بر اين است كه با به ميدان آمدن انجمنهاي اوليا و مربيان، ارتباطات فرهنگي را ميان مناطق مختلف كشور ايجاد كنيم. ايجاد آشنايي ميان انجمنها، معلمان و دانشآموزان باعث ميشود كه با فرهنگ هم آشنا شوند و ارتباطات عميقتري در ميان استانها شكل بگيرد. ارتباطات به اين معنا است كه مدارس خواهرخوانده از يكديگر بازديد ميكنند، ميان مديران مدارس ارتباط برقرار ميشود و باقي كار به خلاقيت خود مدرسهها بستگي دارد كه چگونه ميتوانند از كمكهاي يكديگر بهره ببرند. شايد حتي بحث بازديد دانشآموزان از مدرسههاي همديگر هم مطرح شود و دوستي هم ميانشان شكل بگيرد.»
اما به هر حال آموزش و پرورش اميدي هم به شكل گرفتن جريان كمكهاي مالي از سوي اولياي دانشآموزان در تهران دارد: «در مدرسههاي برخوردار دولتي و غيرانتفاعي مثلا در منطقه يك تهران اوليايي هستند كه تمكن مالي دارند و ميتوانند از اين لحاظ هم به مدرسههاي خواهرخوانده در استان سيستان و بلوچستان كمك كنند. از طرفي قرار نيست اين يك ارتباط يكطرفه باشد چون در همين استان سيستان و بلوچستان خلاقيتهاي خوبي در حوزه آموزشي و پرورشي در مدارس وجود دارد كه ميتوانند از اين لحاظ تجربههاي خودشان را در اختيار مدارس خواهرخوانده خود در تهران بگذارند. يكي از اهداف ما اين است كه با شكلگيري اين ارتباط و كمكهايي كه به خصوص از سوي مدارس برخوردار كشور به مدارس كمتر برخوردار انجام ميشود، گامي هم به سمت از ميان بردن نابرابري آموزشي در كشور برداريم.»
مديركل دفتر امور زنان وزارت آموزش و پرورش ميگويد قرار است از طريق اجراي طرح خواهرخواندگي پاي مردم بيشتر به ميان بيايد و از ميزان حضور مستقيم و يكجانبه آموزش و پرورش كاسته شود.