ورزش یکی از موضوعاتی است که بودجه، امکانات، فضای ساختمانی دانشگاه را به خود اختصاص می‌دهد اما سرنوشت این حجم هزینه در دانشگاه به کجا می‌رسد؟
به گزارش آنا، بسیاری از دانشجویان ورزش دانشگاه را با درس تربیت‌بدنی یک و دو می‌شناسند. درسی که تنها دو واحد درسی را به خود اختصاص داده است و آن‌چنان جایگاهی در بین دانشجویان ندارد.
ورزش در دانشگاه‌های ایران از موضوعات مطرحی است که دیدگاه‌های مختلفی درباره آن وجود دارد و همه بر این باورند که ورزش دانشگاه به هدف و جایگاه خود نرسیده است. ورزش در دانشگاه را برای تمامی دانشجویان به‌جز دانشجویان تربیت‌بدنی به دودسته کلی دانشجویان حرفه‌ای و مبتدی تقسیم کرد.
سرنوشت دانشجویان مبتدی ورزشی در دانشگاه‌های ایران
دانشجویان تمامی رشته‌ها به‌جز رشته تربیت‌بدنی که با ورزش و ورزش حرفه‌ای ناآشنا هستند تنها دو درس تربیت‌بدنی یک و دو را در دوران دانشجویی خود تجربه می‌کنند. این دانشجویان در صورت علاقه می‌توانند در دوره‌های ورزشی که در دانشگاه‌ها برگزار می‌شود شرکت کنند. این دوره‌ها به‌صورت فوق‌برنامه صرفاً با محوریت تمرین ورزش برگزار می‌شود.
بسیاری از صاحب‌نظران و رؤسای دانشگاه‌ها بر این باورند که دانشگاه محلی برای پرورش ورزشکاران نیست، ازآن‌جهت که ورزش به‌ویژه ورزش حرفه‌ای نیاز به تمرین و زمان زیادی دارد که منجر به بازماند از درس و پژوهش می‌شود و متخصصین این امر و مدیران تربیت‌بدنی دانشگاه‌ها بر این باورند که درس تربیت‌بدنی در دانشگاه‌های ایران به هدف خود نرسیده است. هدف از درس تربیت‌بدنی نهادینه‌سازی ورزش و فعالیت‌های بدنی در برنامه‌های روزانه دانشجویان بوده است.
به گفته امین تقی پور مدیر تربیت‌بدنی دانشگاه امام صادق (ع): «تربیت‌بدنی و ورزش، بخش جدایی‌ناپذیر تعلیم و تربیت است که می‌تواند باعث دستیابی به اهدافی همچون بهبود عملکرد تحصیلی، بهبود و تسهیل یادگیری، اعتمادبه‌نفس، تقویت روابط شخصی و اجتماعی، رفتار مسئولانه و آمادگی جسمانی شود.»
نرسیدن به هدف تربیت‌بدنی در دانشگاه آثار منفی خود را بر جامعه می‌گذارد و این واقعیت غیرقابل‌انکار است به گفته کمال جوانمرد مدیرکل تربیت‌بدنی دانشگاه آزاد اسلامی «بر اساس تحقیقات انجام‌شده عدّه قابل‌توجهی از دانشجویان کشور از سلامتی کامل و قابل قبولی برخوردار نیستند و متأسفانه از ناراحتی‌هایی مانند خستگی مزمن، ناراحتی‌های گوارشی، مشکلات اسکلتی و فشارخون رنج می‌برند که این مشکلات در بین دانشجویان دختر بیشتر از پسران دیده می‌شود.
دانشجویان برای پیشرفت در زمینه‌های علمی نیاز به یک جسم سالم و روح سالمی دارند که آن نیز نیازمند ورزش و فعالیت بدنی مستمر است همین امر اهمیت درس تربیت‌بدنی در دانشگاه‌ها را به رخ می‌کشد.
سرنوشت دانشجویان ورزشکار در دانشگاه‌های ایران
دانشجویان ورزشکاری که فارغ از رشته تحصیلی خود به‌صورت تخصصی به یک ورزش می‌پردازند همراه با گذراندن واحدهای عمومی تربیت‌بدنی در دانشگاه با فراخوان‌های دانشگاه جذب تیم‌های دانشگاه می‌شوند و تمرین‌های خود را در دانشگاه ادامه می‌دهند و در مسابقات درون دانشگاهی، منطقه‌ای، کشوری و جهانی (یونیورسیاد) شرکت می‌کنند.
موضوع قابل‌توجه این است که پس از اتمام مسابقات دانشجویی، تمرینات ورزشکاران در دانشگاه نیز به پایان می‌رسد اما دانشجو ورزشکار این شانس را دارد که در میدان‌های ورزشی توانایی خود را به نمایش بگذارد بعضی از ورزشکاران از همین مسیر به گروه ملی راه یافتند.
سرنوشت دانشجویان تربیت‌بدنی در دانشگاه‌های ایران
دانشجویان تربیت‌بدنی در مقطع لیسانس نزدیک ۲۸ واحد عملی رشته‌های ورزشی (والیبال، فوتبال، شنا، بدمینتون و...) که اگر در این رشته‌ها مهارت خوبی داشته باشند عضو تیم‌های دانشگاه می‌شوند.
