سردبیر روزنامه رأی الیوم با اشاره به مداخله نظامی احتمالی آمریکا در ونزوئلا؛ گفت که واشنگتن پس از تخریب اغلب کشورهای خاورمیانه حالا به دنبال تکرار این سناریو در ونزوئلا است؛ اما با این تفاوت که ونزوئلا لیبی و عراق نیست و مداخله نظامی آمریکا در این کشور محکوم به شکست است.
به گزارش ایسنا، "عبد الباری عطوان"، سردبیر روزنامه رأی الیوم و تحلیلگر سرشناس عرب در سرمقاله این روزنامه نوشت: آمریکا پس از تخریب بیشتر کشورهای خاورمیانه از عراق گرفته تا سوریه، لیبی و در نهایت یمن، حالا به دنبال تکرار این سناریو در آمریکای جنوبی است. واشنگتن این رویکرد خود را ابتدا از ونزوئلا با إعمال حصاری خفه‌کننده علیه کاراکاس آغاز کرد تا از ونزوئلا به خاطر سیاست‌های سوسیالیستی حامی حق و حقوق‌ها در جهان تلافی جویی کرده و همچنین ترس و وحشت را در طرف‌های دیگری در این منطقه ایجاد کند که به اتخاذ رویکردی همچون رویکرد استقلال‌طلبانه کاراکاس و مخالفت با سلطه‌گری واشنگتن می‌اندیشند.
در ادامه این یادداشت آمده است: "دونالد ترامپ"، رئیس جمهوری آمریکا که پیشتر صرفاً بنا به دلایل انتخاباتی با مداخله نظامی در عراق مخالفت کرده بود، حالا در تلاش است تا رویکرد جورج بوش پدر را در پیش بگیرد و با ونزوئلا بجنگد. وی (ترامپ) به دنبال تغییر نظام "نیکولاس مادورو"، رئیس جمهوری ونزوئلا و جانشین "هوگو چاوز"، (رئیس جمهوری پیشین این کشور) است که با آمریکا و سلطه‌گری آن مقابله کرد و با ارسال رایگان نفت به افراد فقیر در سراسر جهان به ویژه در آمریکا و انگلیس از این افراد حمایت کرد. وی همچنین علاوه بر سوریه از ملت فلسطین و ایران در مقابل محاصره آمریکا و اسرائیل حمایت کرد و توطئه‌ها در سوریه و پیش از آن در عراق را محکوم نمود.
در این یادداشت با اشاره به اوضاع اقتصادی ونزوئلا آمده است: اقتصاد ونزوئلا در حال فروپاشی است، تولید ملی در این کشور در مقایسه با سال گذشته (میلادی) به نصف رسیده و درصد تورم به حدود "یک میلیون" درصد رسیده است، اما آنطور که تحلیلگران حامی آمریکا می‌گویند، این سقوط اقتصادی به دلیل سو مدیریت نیست بلکه دلیل آن تحریمهای سفت و سخت (آمریکا) است.
در بخش دیگری از این یادداشت با اشاره به رویکرد آمریکا برای از بین بردن نظام‌ها و سازمان‌های مخالف خود در کشورهای دیگر آمده است: تجربه عراق، لیبی، یمن و نوار غزه به ما آموخت زمانی که دولت‌های آمریکا به دنبال برنامه‌ریزی برای تغییر نظام‌هایی هستند که با سلطه‌گری آمریکا و تسلط آن بر قیمت نفت مخالفت هستند و در مقابل زورگویی اسرائیل نیز مقاومت می‌کنند، واشنگتن به محاصره اقتصادی این کشورها پناه می‌برند تا این سازمان‌های ملی را تضعیف کند و پس از آن رهبران این سازمان‌ها و حامیان آنها را در لیست تروریستی خود قرار می‌دهد تا بدین وسیله مردم این کشورها را به انقلاب و شورش وادار کند تا مداخله نظامی آمریکا در این کشورها را توجیه کرده و مأموریت‌های واشنگتن را در کشورهای مذکور تسهیل بخشد.
عبدالباری عطوان در ادامه می‌گوید: ونزوئلا لیبی و عراق نیست، چراکه شرایط تغییر کرده و آمریکا دیگر حرف اول را در جهان نمی‌زند و نمی‌تواند خواستار تصویب قطعنامه‌هایی در سازمان ملل و شورای امنیت برای توجیه جنایات خود و دست‌یابی به حمایت سازمان ملل از خود شود و آنچه در جلسه روز گذشته شورای امنیت رخ داد، تأکیدی واضح و شفاف بر گفته‌های ماست. امروز ائتلاف دوجانبه روسیه و چین وجود دارد که مورد حمایت قدرت‌های بزرگ منطقه‌ای از جمله ایران، ترکیه، مکزیک، هند و آفریقای جنوبی هستند و می‌توانند با تمام قدرت و توان خود وارد میدان چالش علیه سلطه‌گری آمریکا شوند.
وی عنوان داشت که آمریکا با سختی‌های بزرگی برای اجرای طرح‌های خود به منظور تغییر نظام ونزوئلا و تحمیل فرد وابسته خود خوان گوآیدا، (رهبر اپوزیسیون ونزوئلا) به عنوان رئیس جمهور این کشور مواجه خواهد شد، چراکه بخش نظامی ونزوئلا از مادورو حمایت کرده و وی را رئیس جمهوری شرعی و قانونی این کشور می‌داند و کودتای آمریکا را نیز نمی‌پذیرد، موضوع در رابطه با دادگاه عالی قانون اساسی ونزوئلا نیز همین‌گونه است.
در ادامه این یادداشت آمده است: اینکه گوآیدا مخفیانه به آمریکا سفر کند و به همپیمانان و یا به عبارت بهتر عناصر خود در برزیل، کانادا، کلمبیا و آرژانتین سر بزند و دولت ترامپ نیز در عرض چند دقیقه وی را به رسمیت بشناسد، این نوع جدیدی از کودتاهای بی‌سابقه است، آیا ترامپ از "جیمز ماتیس"، وزیر دفاع خود و "اچ آر مکمستر"، مشاور امنیت ملی سابق آمریکا نخواسته است که طرحی را برای جنگ با ونزوئلا و ترور "بشار اسد"، رئیس جمهوری سوریه آماده کنند؟
عطوان در ادامه مقاله خود با اشاره به اولتیماتوم هشت روزه اسپانیا، فرانسه، آلمان، انگلیس و اسپانیا به مادورو برای برگزاری انتخابات در ونزوئلا؛ تاکید کرد: اتحادیه اروپا چه طرفی است که بخواهد به مادورو برای برگزاری انتخابات آزاد و شفاف طی هشت روز هشدار دهد و اگر این گونه نشد؛ گوآیدو را به عنوان جانشین وی به رسمیت بشناسد؟ آیا اتحادیه اروپا وجهه قانونی در این زمینه دارد؟ آیا این نهاد جانشین سازمان ملل شده است؟ و یا اینکه ما همچنان در قرن نوزدهم و عصر استعمار اروپا زندگی می‌کنیم؟
وی در ادامه با اشاره به آثار تحریم‌ها و محاصره إعمال شده توسط آمریکا علیه سایر کشورها عنوان داشت: آری.. یک میلیون آواره ونزوئلایی به دلیل اوضاع نامساعد معیشتی به کشورهای همسایه مهاجرت کرده‌اند، آیا این موضوع ما را یاد ده‌ها میلیون پناهنده و آواره سوری، سه میلیون لیبیایی، گرسنگی و بیماری‌های واگیردار که جان ملت یمن را گرفته و پیش از آن دو میلیون پناهنده عراقی در سوریه و اردن نمی‌اندازد؟ ما نمی‌توانیم آوارگان فلسطینی را فراموش کنیم، آیا این افراد در نتیجه مداخلات، محاصره و جنگ‌های آمریکایی- اسرائیلی که کشورهای عضو اتحادیه اروپا از آن حمایت می‌کنند، مهاجرت نکرده‌اند؟
سردبیر رأی الیوم گفت: بدون تردید ما برای مقابله با این توطئه آمریکا در سنگر مادورو می‌ایستیم؛ نه به این دلیل که وی در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته میلادی ۶۷ درصد آرا را به خود اختصاص داد، بلکه به این دلیل که وی سلطه‌گری آمریکا را نپذیرفت، از افراد فقیر حمایت کرد، خواستار کاهش بهای نفت شد، کاخ و هواپیماهای لوکس ندارد، زندگی ساده‌ای دارد و همان لباسی را که ملتش بر تن می‌کنند، می‌پوشد و مانند معلم خود؛ چاوز پیراهن قرمز رنگش را عوض نکرده است. علاوه بر این و مهم‌تر از این مسائل، مادورو همیشه در سنگر مسائل عادلانه و در رأس آن مسأله اول عرب‌ها (فلسطین) ایستاده و جنگ‌ها و محاصره آمریکا در منطقه را نپذیرفته است.
این تحلیلگر سرشناس عرب در پایان خاطرنشان کرد: طرح آمریکا در عراق، سوریه و ایران شکست خورده است و نشست ترامپ در ورشو پیش از اینکه آغاز شود، از هم فروپاشید، محاصره نفتی ایران فرسوده می‌شود، معامله قرن مرده و فاسد شده است و اسرائیل نیز به دلیل موشک‌های مقاومت در اضطراب به سر می‌برد، به همین سبب ما اطمینان داریم که هرگونه مداخله نظامی آمریکا در ونزوئلا شکست خواهد خورد و عواقب فاجعه‌باری را برای صاحبان خود به همراه خواهد داشت. باید هرچه سریع‌تر به این قلدری و زورگویی آمریکا پایان داد، در غیر این صورت جهان به سمت آشوب خونین پیش خواهد رفت و شاید بحران کنونی ونزوئلا نقطه آغاز این آشوب باشد. باید نشست و دید که چه اتفاقی می‌افتد.
