استاد نصیریان (15 بهمن 1313 تهران) بی‌اغراق هنرمند بزرگی است. من ایشان را ابتدا با برنامه‌هایی که اداره هنرهای دراماتیک در دهه چهل از تلویزیون آن زمان پخش می‌کرد، شناختم. در همان زمان کارهایی هم از ایشان روی صحنه تئاتر می‌رفت که می‌دیدم. بعد هم وقتی که به اداره تئاتر آمدم، به گروه نمایش استادان نصیریان و انتظامی که «گروه تئاتر مردم» بود پیوستم و افتخار آشنایی بیشتر با ایشان را پیدا کردم.
استاد نصیریان هم در زمینه بازیگری و هم در عرصه کارگردانی تئاتر در جایگاه بسیار بالایی قرار دارند. در زمینه سینما و تلویزیون هم کارهای بسیار ارزنده‌ای انجام داده‌‌اند که مردم ما با اکثر آن کارها خاطره دارند. یکی از مشخصات ایشان نظم و انضباط‌‌‌شان در زمینه کارهای نمایشی است. برای کار هنرهای نمایشی ارزش بسیار والایی قائلند و اگر کسی کار را سرسری بگیرد، هرگز از جانب ایشان قابل بخشش نیست. من سال‌های سال شاهد این ویژگی استاد در گروه‌شان بودم. استاد نصیریان با صمیمیت هر چه تمام‌تر سعی دارند که همه چیز با نظم و برنامه‌ریزی پیش برود. یعنی ضمن اینکه بسیار مهربان هستند و نسبت به همه افراد نرمش و ملاطفت خاص هنرمندانه‌ای دارند اما در مورد بی‌نظمی و سرسری گرفتن کارها ابداً کوتاه نمی‌آیند.
مسأله زمان و وقت‌شناسی برای ایشان بسیار مهم است. در تمام سال‌هایی که در اداره تئاتر با ایشان کار کردم، به یاد ندارم تمرین یک بار دیرتر از زمان مقرر شروع شده باشد. زمان آغاز تمرین ما ساعت هشت صبح بود و یاد ندارم کسی دیرتر از 10 دقیقه به هشت سر تمرین آمده باشد. این نظم و انضباط در ما تأثیر بسیار بسزایی داشت.
در زمینه کارگردانی و نحوه رفتار و برخورد با بازیگران هم سعی ایشان به تمامی بر این بود که راهنمای بازیگر باشند نه اینکه به او حکم کنند. یعنی بازیگر را هدایت می‌کردند به جای اینکه به او دستور بدهند و دست و پای او را ببندند. بازیگر هم در کار ایشان برای رسیدن به آنچه نقش می‌طلبید و اقتضا می‌کرد، این آزادی عمل را احساس می‌کرد.
استاد نصیریان به هماهنگی میان بازیگران بسیار اهمیت می‌دادند. خیلی برایشان مهم بود که بازی‌ها یکدست باشد و دور از هم نباشد. طبیعی بود که در یک نمایش ممکن است افراد حرفه‌ای‌تر در کنار افراد تازه‌کار بازی کنند. هماهنگی میان این دو دسته از افراد، هنری است که کارگردان باید از آن برخوردار باشد و استاد نصیریان بخوبی این هنر را دارند. آقای نصیریان در تمام سال‌هایی که ما با هم کار می‌کردیم، همیشه دغدغه این را داشتند که همه عوامل نمایش از جمله بازیگران بتوانند از همه ظرفیت‌ها و توانایی‌های خود به بهترین وجه استفاده کنند. به همین دلیل کارهایی که ایشان روی صحنه می‌بردند همواره موفق بود. به یاد ندارم که حتی یک شب یک صندلی در سالن خالی مانده باشد. حتی گاهی کارها از مدتی قبل خریداری می‌شد. استاد نصیریان همواره در تمام این سال‌ها بدون هیچ حاشیه‌ای کار کردند. این اخلاقی بودن ایشان که همواره بر رعایت اصول و حفظ حرمت‌ها تأکید داشتند، به گروه هم منتقل می‌شد و ما گروهی به قاعده اخلاقی داشتیم که اعضای آن همیشه حرمت یکدیگر را حفظ می‌کردند. ما با گروه‌مان به سفرهای مختلفی رفتیم و نوع رفتار اعضای این گروه با هم به گونه‌ای بود که انگار یک خانواده با هم به سفر آمده‌اند. یعنی مثل اعضای یک خانواده به هم احترام می‌گذاشتیم. این اخلاق‌مداری، نظم و وفاداری به ارزش‌ها در زندگی خانوداگی ایشان هم مشهود بود. به هر حال استاد علی نصیریان یکی از شاخص‌ترین و ارزشمندترین هنرمندان این کشور هستند. تولدشان را تبریک می‌گویم و برای از دست دادن همسر گرامی‌شان از خداوند برایشان طلب صبر می‌کنم.
* بازیگر
این مطلب نخستین بار در روزنامه ایران منتشر شده است.
