بیانیه انجمن هیدرولیک ایران درباره اثرات جاده میانگذر بر اکوسیستم دریاچه ارومیه در سه سطح منتشر شد. آنچه در پیش‌رو می‌آید بیانیه این انجمن برای پاسخ به افکار عمومی است:
دریاچه ارومیه بعنوان بزرگترین دریاچه داخلی در شبکه آبی ایران و به عنوان تالاب بین‌المللی در کنوانسیون رامسر ثبت شده است و از مهمترین میراث‌های طبیعی- تاریخی- فرهنگی ایران بشمار می‌آید. متاسفانه در سال‌های گذشته سطح آب دریاچه ارومیه پایین آمده و خشکیدگی ناشی از آن می‌تواند باعث بحران محیط زیستی در آینده شود. براساس مطالعات علمی، مهمترین عوامل اصلی کاهش آب دریاچه ارومیه، کاهش سهم آب‌های ورودی به دریاچه در اثر توسعه کشاورزی، برداشت‌های غیرمجاز از منابع آب سطحی و زیرزمینی، تغییرات اقلیمی و استمرار خشکسالیهای نسبی در سال‌های اخیر است.
جاده میانگذر دریاچه ارومیه با طولی در حدود ۵/۱۵ کیلومتر، ساحل غربی و شرقی دریاچه را به هم متصل میکند. در حدود ۱۲۵۰ متر جاده به صورت پل آبگذر و مابقی آن بهشکل دیواره سنگریزه‌ای است. ساخت و بهرهبرداری از میانگذر مشکلات زیستمحیطی ایجاد کرده و برای رفع مشکل نیاز به اصلاح وضعیت موجود دارد.
جمع بندی نتایج اصلی و کاربردی مطالعات علاج بخشی میانگذر دریاچه ارومیه بشرح زیر است.
۱) عامل اصلی خشک شدن دریاچه ارومیه کاهش منابع آب سطحی ورودی به این دریاچه از طریق تعدی به حقابه زیستمحیطی این دریاچه در کل سطح حوضه آبریز دریاچه ارومیه است.
۲) جاده میانگذر به دلیل عدم تأثیر بر کاهش حجم آب ورودی به دریاچه ارومیه به عنوان عامل اصلی خشک شدن دریاچه ارومیه شناسایی نمی‌گردد.
۳) پل میانگذر کفایت لازم برای انتقال جریان بین دو ناحیه شمالی و جنوبی دریاچه را ندارد.
۴) اصلاح میانگذر از طریق بازشدگی‌های جدید برای کاهش بحران محیط زیستی دریاچه ارومیه ضروری است.
۵) احیای دریاچه ارومیه، از طریق تامین و انتقال آب به دریاچه، یک ضرورت و اولویت ملی است.
۶) دوره خشکیدگی دریاچه، فرصت مناسبی برای اجرای طرح اصلاح میانگذر دریاچه است.
۷) برای عملیاتی شدن طرح اصلاح میانگذر نیاز است تا مردم کمک و مشارکت نمایند.
