دست رد روحانی به پیشنهاد مکارانه ماکرون، چرا همه اختلاسگران به کانادا می‌گریزند؟!، اجرای رتبه‌بندی معلمان از اول مهر، پشت پرده ترور نافرجام «مادورو» در سال ۹۷، بیانات رهبر انقلاب در جمع مدال‌آوران المپیاد‌های علمی و اعضای تیم ملی والیبال جوانان، رد پای احیای داعش، آغازی بی‌پایان در عرصه خبر و خبرنگاری، نامه ظریف به روحانی، انفجار بزرگ در پایتخت افغانستان و دومینوی تسلیم در یمن، پشت دروازه‌های ریاض از مواردی است که موضوع گزارش‌های خبری و تحلیلی روزنامه‌های امروز شده است.
به گزارش «تابناک»؛ روزنامه‌های امروز پنجشنبه هفدهم مردادماه مصادف با روز خبرنگار در حالی چاپ شدند و بر روی پیشخوان مطبوعات قرار گرفتند که تیتر‌هایی مرتبط با گرامیداشت روز خبرنگار همراه با سخنان مقامات دولتی درباره اهمیت رسانه و کار خبرنگاری در کنار یادداشت‌ها و تحلیل‌هایی در این باره در صفحات نخست آن‌ها به چشم می‌خورد.
بیانات رهبر انقلاب در دیدار مدال‌آوران المپیاد‌های علمی و اعضای تیم ملی والیبال جوانان با عنوان مشکلات نباید جوان را متوقف و نا امید کند و ناامیدی سم است در چند روزنامه در مرکز صفحه نخست قرار گرفت؛ عناوینی همچون سرنوشت چهره‌های دولتی در سازمان میراث فرهنگی، پیشنهاد‌های پاریس به تهران برای بقای برجام با عنوان فرانسه؛ میانجی یا مکار؟! و دست رد روحانی به پیشنهاد مکارانه ماکرون و همچنین ترامپ بیمار یک عکس با روحانی یا ظریف در روزنامه‌های امروز تیتر گزارش‌های اصلی تعدادی از روزنامه‌ها شده است.
در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم؛
فرانسه دنبال جنگ بدون گلوله با ایران؟!
فریدون مجلسی طی یادداشتی با عنوان جنگ بدون گلوله در شماره امروز آفتاب یزد نوشت: اظهارات اخیر مربوط به راه‌اندازی خط اعتباری ۱۵ میلیارد دلاری درباره اینستکس برای سازوکار مالی اروپا مانند یک آسپرین می‌ماند که می‌تواند تا حدی درد‌ها را تسکین بدهد. آن هم به شرطی که اینستکس عملیاتی شود. در هر صورت ایران خواهان فروش محموله نفت خود در اینستکس است. در حالی که همین الان نفتکش حامل نفت ایران توسط انگلیس توقیف شده است؛ این نشان می‌دهد تمام این‌ها بهانه‌ای است برای وادار کردن ایران به توافق اصلی. همان توافقی که به نوعی ترامپ هم به دنبال آن است؛ بنابراین تا زمانی که توافق اصلی صورت نگیرد این اقدامات ادامه پیدا می‌کند.
در این میان، اما فرانسه بیش از همه خواستار حل و فصل اختلافات و تنش‌ها و پیدا کردن راهی برای جلوگیری از خروج ایران از برجام می‌گردد. فرانسه مایل نیست که شرایط کنونی به جنگ ختم شود چرا که این موضوع بازار اصلی این کشور را در خاورمیانه به هم می ریزد. عربستان، امارات کویت، قطر، همه این کشور‌ها برای غرب و اروپا بازار خیلی خوبی هستند. مطمئنا آشوب در منطقه تمام این کشور‌ها را درگیر خواهد کرد و این پالس‌های مثبت که هم اکنون از عربستان و امارات به سمت ایران می‌آید تا روابط را کمی از تنش کاهش دهند نیز فریبی بیشتر نیست برای اینکه اگر جنگی آغاز شود ایران این کشور‌ها را مورد هدف قرار ندهد. اما تلاش فرانسه این است تا وضعیت موجود یعنی جنگ بدون گلوله ادامه پیدا کند.
خبرنگار، رکن چهارم یا ستون پنجم؟!
ولی الله شجاع پوریان، مدیرمسئول روزنامه همدلی در سرمقاله امروز این روزنامه به مناسبت روز خبرنگار نوشت: تجارب مختلف دنیا نشان می‌دهد هرجا که سخن از دموکراسی و حکومت مردم به میان آمده، از مطبوعات و خبرنگار هم نام برده شده است. در اولین قانون اساسی کشور در سال ۱۲۸۵ در دوره مشروطیت، در کنار اصول مهم و برجسته قانون اساسی در اصل ۱۳ آمده است: «مذاکرات مجلس شورای ملی از برای آن که نتیجه آن‌ها به موقع اجراء گذارده شود باید علنی باشد و روزنامه‌نویس و تماشاچی مطابق نظامنامه داخلی مجلس حق حضور و استماع دارند بدون این که حق نطق داشته باشند تمام مذاکرات مجلس را روزنامه‌جات می‌توانند به طبع برسانند بدون تحریف و تغییر معنی تا عامه ناس از مباحث مذاکره و تفصیل گزارشات مطلع شوند هرکس صلاح اندیشی در نظر داشته باشد در روزنامه عمومی برنگارد تا هیچ امری از امور در پرده و بر هیچکس مستور نماند» تا این مهم نمایان شود که صیانت از ارکان دموکراسی با وجود مطبوعات آزاد معنا می‌یابد.
از آن روزگار تاکنون گرچه به طرق مختلف بر آزادی مطبوعات تاکید شده، اما در عمل در دوره‌های مختلف محدودیت‌هایی برای اهالی رسانه و خبرنگاران اعمال شده و خبرنگاران زیادی بر اثر تفسیر‌های ناصحیح از قانون یا عملکرد غیرمنصفانه دچارضرر و زیان شده‌اند و بعضا بازداشت یا حبس شده‌اند.
یکی از نگاه‌های نادرستی که در دوره‌های مختلف نسبت به خبرنگاران حاکم بوده، نگاه‌های امنیتی و غیرحرفه‌ای و سوءظن به جماعت خبرنگاران و حرفه خبرنگاری است، به گونه‌ای که در نگاه برخی، خبرنگار به جای رکن چهارم دموکراسی به عنوان ستون پنجم دشمن شناخته می‌شود، مگر اینکه خلاف آن ثابت شود! این رویکرد که برآمده از نگاه غیر معتمدانه و بدبینانه و امنیتی به حوزه رسانه است به هیچ وجه شایسته جایگاه شامخ خبرنگار نیست، چرا که خبرنگار به عنوان چشم و گوش و وجدان بیدار جامعه رسالت اطلاع‌رسانی و آگاهی‌بخشی به جامعه را دارد و اگر فساد یا رفتاری از کارگزاران حاکمیتی و دولتی توسط خبرنگاران افشا می‌شود، هدف نه تضعیف کارگزاران و کشور بلکه خدمت به مردم و صیانت از سلامت نظام است. خبرنگاری که با پذیرش بیشترین کاستی‌ها در حقوق، دستمزد، پاداش و مزایای شغلی، به این شغل روی می‌آورد ستون پنجم دشمن نیست، بلکه دغدغه صیانت از جامعه و خدمت به کشور را دارد و شایسته تکریم و تجلیل و حمایت بیشتر است.
در این روز‌ها که بیش از هر زمان دیگری شعار حمایت از خبرنگار در جامعه مطرح است،ای کاش تلاش می‌شد تا رویکرد‌های ناصواب و ستون پنجمی به خبرنگار به نگاه رکن چهارمی دموکراسی تغییر داده شود. کارگزاران حاکمیتی و دولتی اگر بپذیرند حتی خبرنگاری که برخلاف میل آن‌ها فعالیت می‌کند، تلاشش معطوف به اصلاح و کاهش فساد در جامعه خواهد شد، آن وقت شاید ما کمتر شاهد برخورد‌های سلبی نهاد‌های نظارتی و کنترلی با جامعه خبرنگاران خواهیم بود.
دولت تعارف نکند روزنامه‌ها در آستانه تعطیلی است
روزنامه جمهوری اسلامی در بخشی از یادداشتی با عنوان تعارف کم کن و بر کاغذ افزا، در شماره امروز خود با اشاره به مشکلات رسانه‌های مکتوب نوشت: گرانی‌های کمرشکن هزینه‌ها که دولتمردان برای مقابله با آن کاری نمی‌کنند، بماند. لااقل فکری برای مقابله با مافیای کاغذ کنند و روزنامه‌ها را از این بلاتکلیفی نجات بدهند. چند ماه است که گروهی از مسئولین بلندپایه با تشکیل جلسات، وعده می‌دهند که تا فلان روز و فلان هفته مشکل کاغذ حل می‌شود، ولی متاسفانه مشکل همچنان باقی است. نمی‌دانیم بدنه دستگاه‌های دولتی نمی‌خواهند یا نمی‌توانند کاری انجام بدهند یا مافیای کاغذ اجازه نمی‌دهد و یا هردو؟ ولی هرچه هست، اکنون این روزنامه‌ها هستند که درحال نزع بسر می‌برند و متاسفانه فریادرسی پیدا نمی‌شود.
در این ایام به‌مناسبت روز خبرنگار، تعارفات زیادی می‌بینیم و می‌شنویم، ولی اقدامی که مرهمی باشد بر زخم عمیقی که بر تن اصحاب مطبوعات است یافت نمی‌شود. پیام ما در روز خبرنگار به دولتمردانی که پیام می‌فرستند و این روز را به ما روزنامه‌نگاران تبریک می‌گویند اینست که تعارف کم کن و بر کاغذ افزا.
شما فقط مشکل کاغذ را حل کنید، بقیه وعده‌ها و تعارف‌ها پیشکش! این سخن را جدی بگیرید حضرات دولتمردان که مطبوعات با وضعیت کنونی گرانی کاغذ و اقلام چاپ در معرض تعطیلی قرار دارند و این واقعه برای شما و نظام جمهوری اسلامی زیبنده نیست.
چرا در ۱۸ سال مسأله طالبان حل نشده است؟
ژوبین صفاری در سرمقاله امروز ابتکار که به ناامنی‌های اخیر در افغانستان اختصاص یافته نوشت: با ناکارآمدی و ضعف دولت کنونی و ازهمگسیختگی ملی در افغانستان، به محض خروج نیرو‌های آمریکایی از این کشور، طالبان احتمالاً کل افغانستان را خواهد بلعید. نه اینکه که آمریکایی‌ها حافظ صلح و امنیت در افغانستان هستند و خلا ناشی از حضورشان کشور را از هر زمان دیگری بی‌ثبات‌تر خواهد ساخت، بلکه منظور این است که نحوه کنش ایالات متحده پس از ۱۸ سال حضور در افغانستان کار را به جایی رسانده که علاوه بر مشروعیت بخشیدن به طالبان، برآیند کارشان در بزنگاهی حساس افغانستان را تحویل این گروه خشن خواهد داد. گروهی که بنا بر شواهد موجود نفوذ قابل ملاحظه‌ای را در اقصی نقاط کشور به خصوص مناطق روستایی دارد. از سوی دیگر علاوه بر مشکلات داخلی و معضل طالبان، اکنون بلای داعش هم بر سر مردم مظلوم افغانستان نازل شده است. در واقع وضعیت این روز‌های افغانستان بیشباهت به وضعیت سال‌های خروج نیرو‌های شوروری از این کشور نیست. زمانی که پس از یک دوره جنگ داخلی، گروه طالبان توانست با ساقط کردن دولت نجیب، حکومت وحشت خود را بر کل کشور تسری دهد.
در شمایی دیگر، سرنوشت افغانستان گویا تکرار تلخ ماجرای حضور آمریکایی‌ها در سایر نقاط دنیاست. پس از جنگ جهانی دوم، آمریکا هر جا که حضور نظامی داشته، با ترک منطقه موجی از وحشت و کشتار و بی‌ثباتی دامنگیر مردم این کشور‌ها شده است. کره، ویتنام، کامبوج، گواتمالا، نیکاراگوئه، عراق و بالاخره افغانستان شواهدی مستند از این طرح مسأله هستند.
موضوع این است که هرچند طالبان جزئی از واقعیت افغانستان محسوب می‌شود و نمی‌توان آن را انکار کرد، اما چرا در طول نزدیک به ۱۸ سال گذشته هیچ اقدامی در حلوفصل سیاسی و اجتماعی معضل طالبان در افغانستان صورت نگرفته. تنها تا بوده موضوع مبارزه با تروریسم، جنگ و زدوخوردی مطرح بوده که به غیر از چهلسال جنگ داخلی و قربانیشدن هزاران انسان بی‌گناه نتیجه دیگری در بر نداشته است. در چنین شرایطی که آمریکا افغانستان را به طور رسمی به طالبان تحویل خواهد داد و مطمئناً از دولت کابل برای مهار این ماشین خشونت کاری ساخته نیست، آیا طالبان از مشی افراط‌گرایانه خود دست برمیدارد؟ پاسخ یقیناً یک خیر قاطعانه است؛ زیرا وقتی این گروه ناچار به ساختن وجهه‌ای ظاهری حداقل در مذاکرات پیشرو است، این حجم از کشتار و خشونت برآیند ماجراست، چه برسد به آنکه پس به رسمیت شناخته شدن، قدرت را نیز قبضه کنند.
پس حالا که افغانستان به سوی سرنوشت تلخ خود گام برمیدارد و سکوتی خائنانه در قبال تحولات آن حکم‌فرماست، انتظار فریادرسی به مردم مظلوم این کشور که پیشکش، اما همسایگان افغانستان بدانند که جبر تاریخ اجازه نمی‌دهد خانه همسایه بسوزد و ویران شود، اما تبعات و پیامد‌های آن متوجه آن‌ها نباشد.
کاش فرانسه ، انگلیس و روسیه از نقشه جهان حذف بشوند 
فقط همین ها؟!!!