به گزارش «تابناک»؛ با فرا رسیدن موسم بررسی بودجه سال آتی و در شرایطی که جزییات بودجه پیشنهادی دولت منتشر شده و بازار تحلیل و حتی حدس و گمان درباره واکنش مجلس به این لایحه و برخی بندهای آن به شدت داغ شده، سازمان حفاظت محیط زیست کشورمان و دوستانش پیام رضایت از بودجه شان مخابره میکنند!
این را میشود از سکوت امثال عیسی کلانتری، رئیس سازمان و دیگر همکارانش دریافت که تنها واکنش شان به بودجه منتشر شده، تاکید بر افزایش ۱۶ درصدی بودجه شان به نسبت سال جاری و یک گلایه کوچک نسبت به در نظر گرفتن بودجه برای اجرای یک قانون خاص بوده است.
البته افزایش ۱۶ درصدی بودجه میتواند خوب به نظر برسد و حتی نشانه توجه دولت به این حوزه تعبیر شود، اما نه زمانی که میدانیم سهم سازمان حفاظت محیط زیست کشورمان از بودجه از بسیاری نهادها و ارگانها و مجموعههای بعضا ناشناس، کمتر است و حتی کفاف حل یکی از مشکلات زیست محیطی کشور را برای کوتاه مدت هم نمیدهد.
جدای ناچیز بودن بودجه این سازمان که تقریبا عموم مردم شناخت خوبی از وظایفش و قصورهایی که در عمل به این وظایف دیده میشود، دارند، اگر بدانیم بودجه شرکتهای دولتی و بسیاری از بودجه بگیران دیگر هم برای سال ۹۹ رشد ۱۶ درصدی یافته، میزان افزایش بودجه سازمان حفاظت محیط زیست برای سال آتی رضایت بخش به نظر نمیرسد.
اما چرا این افزایش اندک و جبران نشدن کمبودهای مالی بزرگ این سازمان که میراث سالهای طولانی است، با اعتراض مسئولان و مدیران این سازمان مواجه نمیشود؟ چرا ایشان نمیکوشند با تکاپویی وسیع و جلب کردن نظر همگان به نواقص و ایرادات و ترسیم دورنمای محیط زیست کشورمان در سایه این کمبودها، سهم این مجموعه را در بودجه کشور افزایش دهند؟
مگر نه اینکه هر بار محیط بانی در درگیری با شکارچیان جان به جان آفرین تسلیم میکند و منتقدان از چرایی مجهز نبودن ایشان به امکانات و لوازمی مانند جلیقه ضد گلوله میپرسند، «کمبود بودجه» ورد زبان مسئولان میشود؟ یا زمانی که بیماریهای واگیر به جان حیات وحش میافتند یا وقتی بحث به آموزش یا حفاظت از گونههای مختلف یا موضوعات متنوع دیگر میرسد؟
سوالات و ابهامات فراوانی که پاسخ مسئولان ریز و درشت سازمان حفاظت محیط زیست به همه شان در طول سال، کمبود بودجه است الا در موسم تهیه و تصویب بودجه! موسمی که ترجیح میدهند به خواب بروند و بگذارند بودجه تصویب شود و بعد که از ایشان پرسیدند چرا، بگویند چون بودجه نداریم!
سوال و جوابی که یک نمونه اش به شدت دردآورتر است. اینکه وقتی میپرسند چرا سازمان پروانه شکار میفروشد و دعوت نامه حضور بر سر سفرهای لاغر، اما ناب را برای شکارچیان سراسر جهان میفرستد و پاسخ میدهند، چون بودجه نداریم و با فروش این پروانهها به محیط بانان حقوق میدهیم و شرایط را برای حفاظت از گونههای باقی مانده فراهم میآوریم!
این پاسخی است که بارها در یکی دو سال اخیر از زبان مدیران مختلف سازمان حفاظت محیط زیست کشورمان و دوستانشان شنیده شده است. کدام دوستان؟ همانهایی که مسئول رساندن دعوت نامه سازمان به شکارچیان سراسر جهان هستند و آوردنشان به ایران برای شکار گونههای مختلف هستند و از این راه سود هنگفتی به جیب میزنند و جالب اینکه ادعاهای زیادی نیز در علمی و مفید بودن کارشان مطرح میکنند.
ادعاهایی شبیه آنچه رئیس گروه تورهای ورودی شکار به ایران در روزهای گذشته و در یک نشست تخصصی بیان کرد و مدعی شد، نتیجه سفرش به گوشه و کنار جهان این بوده که شکار یکی از وظایف حفاظتی سازمان حفاظت محیط زیست است و مثلا آلمان برای عمل به این وظیفه سالانه هزار پروانه شکار صادر میکند! ادعایی که پشت بند آن تقاضای افزایش صدور پروانه شکار در ایران را مطرح کرده و تاکید میکند که سازمان محیط زیست در عرصه حفاظتی ضعیف است و باید به کمک پول فروش پروانه تقویت شود!