برنامه «هفت» این هفته با محوریت سی و هشتمین جشنواره فجر روی آنتن رفت و به صورت عمده به مهم ترین رویداد فرهنگی کشور پرداخت. در این برنامه اعلام شد این فیلم به عوامل فیلم‌های سینمایی که در چند دوره اخیر فقط در زمان نمایش فیلم‌شان می‌توانستند در کاخ جشنواره حضور یابند، کارت داده شده و می‌توانند در طول جشنواره همراه خبرنگاران سینمایی و منتقدین فیلم باشند.
به گزارش «تابناک»؛ برنامه «هفت» ساعت هشت دقیقه بامداد روز شنبه با اجرای محمدحسین لطیفی آغاز شود تا مشخص شود مدیران مرتبط هنوز توان بستن یک کنداکتور را ندارند و با وجود درخواست‌های مکرر سازندگان برنامه هفت حتی روی آنتن زنده، اهمیت این برنامه برای آنها در همین حد است.
در آغاز این برنامه مسعود نجفی روابط عمومی درباره ترتیب نمایش فیلم‌ها در کاخ رسانه گفت: سانس ها از ساعت ۱۳:۳۰ آغاز خواهد شد که سانس دوم ۱۴:۳۰ دقیقه، سانس سوم ۱۹:۳۰دقیقه و سانس آخر ۲۲:۳۰ دقیقه است. هر روز ما سه فیلم سینمایی و یک فیلم کوتاه یا مستند اکران خواهیم کرد در کاخ رسانه که امسال پردیس سینمایی ملت است.
او درباره حواشی حضور رسانه‌ها گفت: با افزایش تعداد اهالی رسانه مشخصا نیازمند سالن بزرگتری برای اکران فیلم ها بودیم. جشنواره دو سال در برج میلاد برگزار شد و بعدا با درخواست اهالی رسانه مبنی بر اکران فیلم ها در سالن سینما کاخ جشنواره تغییر کرد. امسال در زمان ثبت نام و با توجه به درخواست اهالی رسانه دو گزینه پردیس ملت و برج میلاد را در نظر سنجی گذاشتیم که در انتها با رای پردیس بیشتر ، پردیس سینمایی ملت سینمای رسانه شد. پارکینگ ملت از سه نقطه امکان ورود و گنجایش ۷۵۰ وسیله را دارد. بحث اینترنت و آنتن دهی تلفن همراه در سال قبل داشتیم که امسال اتفاقات مثبتی رقم خورد.
نجفی تاکید کرد: امسال با ارزیابی دقیق و بازنگری در آیین نامه از ۲۱۲۹ نفر، ۱۰۸۵ نفر تایید و حدود ۵۰ درصد حذف شدند. بعضی رسانه ها قبل از جشنواره فعال میشدند که با ارزیابی درست از اسفند سال گذشته بسیاری از آن ها حذف شدند. درمورد هیات داوران جشنواره فیلم فجر هنوز با هیچ کسی هنوز صحبت نشده است. بلیط جشنواره فیلم فجر امسال ده هزارتومان و ۱۵ هزار تومان است. امسال افتتاحیه جشنواره را نداریم. در مورد تندیس سردار شهید حاج قاسم سلیمانی هم امسال تمام فیلم ها از مستند و فیلم کوتاه تا فیلم های بخش نگاه نو و سودای سیمرغ برای دریافت این تندیس بررسی خواهد شد. امسال تفاوتی که با سال گذشته داریم این است که عوامل فیلم ها در کنار اهالی رسانه در پردیس سینمایی ملت حضور دارند و میهمانان و هنرمندان در پردیس سینمایی چارسو به دیدن فیلم ها خواهند نشست.
در بخش بعدی، فیلم‌های حاضر در جشنواره بررسی کلی شد که با خطاهایی در تحلیل نیز همراه بود. امسال شاهد فیلم های خوبی در بخش نگاه نو خواهیم بود. امسال جواد عزتی بازیگر پرکاری در جشنواره فیلم فجر است. برخی فیلم ها روی کاغذ جذاب است. هنوز انگار سرنوشت جشنواره را گروه مدیریتی یک جشنواره رقم میزند. گروهی میگویند این‌جشنواره سبد سال سینمای ایران را رقم‌میزنند و تنوع فیلم های جشنواره باید بیشتر باشند. گروهی میگویند نه باید کیفیت فیلم ها خوب باشد.
این یعنی جشنواره در طی این همه سال به یک نگاه مشخص نرسیده است. باید خط قرمز ما فرهنگ باشد و کیفیت فیلم ها. در ادوار مختلف بسته به نگاه هیات داوران و انتخاب تنوع فیلم ها فرق میکند. هیات انتخاب ۸۵ فیلم دیدند، ما این فیلم ها را ندیدم حتی از فیلم های جا مانده هم خبر نداریم. این درمورد فیلم های که هنجارهای سینمای ایران را در خطر می اندازد نیست.
اما اگر این‌نگاه باعث کوچک شدن سبد جشنواره شود خوب نیست. در چند سال اخیر بخش عمده اتفاقات در جشنواره، در بخش نگاه نو رخ میدهد که هنوز ذوق دارند و درگیر حواشی نشدند. اما این‌فیلمسازان اول وقتی به فیلم دوم به بعد میرسند که اگر برسند، میشوند شبیه بقیه فیلمسازان. در یک نگاه شاید بگویم فیلم بفروشی در سبد جشنواره شاید نباشد. تنوع فیلم ها امسال زیاد نیست. مجموع فیلم ها اولویتشان گیشه و مخاطب نیست. فیلم هایی که دنبال فروش و گیشه هستند به دلایل مختلف فیلم خود را به جشنواره نمیدهند.
در ادامه برنامه هفت که بیشتر به صورت گعده‌ای پیش میرود، میز رسانه با حضور حلقه بسته‌ای که در قسمت‌های پیشین شاهدش بودیم مطرح شد و برخی خبرهای سوخته مطرح شد. همچنین در تحلیلی اشتباه عنوان شد که قرار دادن سانس آخر جشنواره برای فیلم‌های کوتاه و مستند به نفع این آثار است و این در حالی است که قطعاً این وضعیت به ضرر این فیلم‌ها خواهد بود و تماشاگران بعد از دیدن فیلم‌های داستانی، شام می‌خورند و به خانه می‌روند و تا نیمه شب به تماشای مستند نخواهند نشست.
میز نقد و بررسی برنامه سینمایی هفت با حضور فراستی، محمدتقی فهیم و ناصر هاشم زاده برگزار شد. اینکه از میان ده‌ها منتقد مطرح، تعداد اشخاصی که در این بخش امکان حضور دارند دو رقمی نمیشود، نشان میدهد چه فضایی بر این دوره از برنامه هفت حاکم است و تمایز آن به هفت جیرانی مشهود است.
در این برنامه محمدتقی فهیم درباره انیمیشن آخرین داستان گفت: ما سابقه طولانی در ساخت انیمیشن داریم و میتوان‌گفت انیمیشن برای ایران است. اما مطابق معمول در انیمیشن هم پیشرفت زیادی نداشتیم. قبل از انقلاب انیمیشن چندانی نداشتیم ولی بعد آن جهش خوبی داشتیم، اما هنوز تکلیفمان با این پدیده مشخص نیست. مشکل من الان این است که چرا دوستان در بحث تکنیک حرکت شخصیت ها سعی نمیکنند به انیمیشن دنیا نزدیک شوند؟ این فیلم به خاطر پرداختن به تاریخ ایران مهم است ولی مشکل اول یعنی تکنیک حرکت دارد. اگر ما بخواهیم به صنعت انیمیشن دست پیدا کنیم باید دارای کاراکتر شناخته شده شویم. بخش اصلی مخاطبان ما در این ژانر کودک و نوجوان است که این فیلم نتوانسته به آن دست پیدا کند. کاری که در گیشه میتوانست موفق باشد نتوانسته مخاطب زیادی جذب کند.
ناصر هاشم زاده تاکید کرد: شاهنامه فردوسی میراث بزرگ ماست و هر اقتباسی باید به آن نزدیک باشد. در کل فیلم برای من قابل قبول است ولی غفلت از این‌مساله که حکمت داستان چیست و گم کردن ایده اصلی اشتباه است. یکی از ضربه هایی که فیلم دیده سهل بودن شخصیت هاست چون برای فیلم زحمت کشیده شده است.شخصیت های ضحاک و جمشید ناقص هستند. کاوه در این فیلم غایب است. شما وقتی با شخصیت فریدون هم رو به رو میشوید یک چهره پرداخت نشده است. ما اگر اسطوره ها را میخواهیم با زبان انیمیشن بیان کنیم نباید آن ها را تقلیل داد.
مسعود فراستی نیز اظهار داشت: در برخی آثار باید کار جدی تحقیقاتی انجام شود و شخصیت ها نباید نصف و نیمه باشد. ذات انیمیشن برای کودک است و برای آنها به وجود می آید. مشکل ما اول فیلمنامه است و بعد تکنیک. فیلم نامه از پس شخصیت ها برنیامده است. دو جنگ ساخته است که در انیمیشن ایران جلو است. چهره هایی که ساخته است ویژگی های چهره ایرانی دارد که در بیست سال اخیر نداشتیم. شخصیت پردازی خوب نیست خصوصا فریدون و ضحاک. ما هیچ وقت در انیمیشن بلند موفق نبوده ایم. شیاطین و اجنه ما ویژگی هایی دیگر دارند که میشود به آن پرداخت. موسیقی فیلم جز موسیقی آخر خوب نیست چون حماسی نیست اما موسیقی آخر که شهرام ناظری خوانده است بسیار قوی و حماسی است.
در میز نقد فیلم جاندار محمدتقی فهیم گفت: افتتاحیه فیلم‌خوب است ولی نقایصی دارد. برای فیلم چندین فراز گذاشته که اصلا کار درستی نیست چون داستان روی داستان گیج کننده‌است و پایان ندارد. پیام پایان فیلم به نظر من خطرناک است. این فیلم در پایان به یک جنایت و داستان ضد انسانی تبدیل میشود. در آخر فیلم یکی باید کشته شود یا بچه یا زندانی! در چند سال اخیر ۳۰۰ فیلم درمورد خانواده بوده اما خانواده در آن وجود ندارد.
مسعود فراستی نیز اظهار داشت: نسبت شخصیت ها برقرار نشده است. نسبت این فیلم، فیلمفارسی است. فیلمفارسی چه نیست، چگونه است. دعواها خیلی بد است. فیلمسازان ما چند سال است که انگار خانواده ندیده اند. من بعد از بچه های آسمان فیلمی درمورد خانواده ندیده ام.
ناصر هاشم زاده هم گفت: ما با فیلمی روبه رو هستیم که میخواهد موضوعی را پیش ببرد ولی داستان را گم میکند یا تغییر میدهد. داستان میخواهد غیرت را بگوید ولی به حادثه تبدیل میشود. داستان، داستان هیچ کدام از شخصیت ها نیست. دختر با خون خواه برای نجات برادرش مجبور است ازدواج کند ولی داستان حتی برای او هم نیست. من هرچی پیش میروم میبینم قصه هیچ کدام از این شخصیت ها نیست ولی همه هستند. مسائل درست پرداخت نمیشود. مشکل ما این است که سفره بزرگی میخواهیم پهن‌کنیم ولی نمیتوانیم جمع کنیم. بردن صحنه قتل به کوچه خیلی راه پیش پا افتاده ای است.
میز نقد فیلم جهان با من برقص نیز با این موضع گیری محمدتقی فهیم همراه بود: فیلم به عنوان فیلم اول سروش صحت فیلم خوبی است و راه خودش را رفته است و سعی کرده جهان خود را به فیلم تبدیل کرده است. سروش صحت در این زمینه گام خوبی برداشته است. سروش صحت یک آدم حرفه ای است و چند کار انجام میدهد. سروش صحت در آیتم نویسی موفق بوده است. بازی با مرگ هم باور پذیراست و هم تعمیم دهنده. آسیبی که فیلم دارد این است که قصه یکدست ندارد. انقدر داستانک دارد مساله اصلی به حاشیه میرود. قاب ها بیشتر تلویزیونی است. حتی طنز هم سقوط میکند. در مجموع آسیب فیلم از این ناحیه است. مشکل سریالهایش در سینماییش وجود دارد.
مسعود فراستی نیز گفت: فیلم، فیلم بدی است. اشکال اصلی آن هم فیلمنامه است و مفهوم زده است. فیلم با مرگ شروع میشود و پس زننده است. کلا وقتی فیلم با مفهوم شروع میشود مشکل اصلی است. مرگ یک مفهوم فسلفی نیست ولی مساله انسانی است. کار ما در هنر حس کردن است. شخصیت ساخته نمیشود مشکل این است که میخواهی آدم را برای مفهوم انتخاب کنی. ارکستر بی معنی که مشخص نیست از کجا می آید. جای دوربین درست نیست. سینما شوخی نیست. داستان نداریم. شخصیت ها قبل از تیپ است. ما اصلا شخصیت جهان که کارکتر اصلی است را نداریم.
همچنین ناصر هاشم زاده گفت: از یک جهاتی به آقای صحت تبریک میگویم که یک تفکر فلسفی را یا یک کمدی چفت کرده است. کارگردان در این فیلم مساله دارد. اول باید ببینیم ما چه قدر مجازیم مساله شخصی خود را عمومی کنیم. اگر ما آمدیم و یک ما به ازا پیدا کردیم ایراد در همان قدم اول است که مساله مرگ است و شخصیت به یک‌ویلا در روستا رفته که فقط طویله و چند نکته نشان دهنده روستاست. سروش صحت میخواهد جهان را با این دغدغه و مرگ و پرسش از بقیه مطرح کند.
این برنامه پاسی پس از ساعت سه بامداد روز شنبه و عذرخواهی فراستی از تماشاگران بابت اینکه او و دوستانش را تحمل کردند، به انتها رسید.
نکته اول چیزی به نام سینمای کودک امکان تحقق خارجی ندارد. کودک به دلیل کم بودن دانش و تجربه اش، برای فهم موضوعات، محیط، روابط شخصیت ها و ... نیازمند کمک والدین یا مربیان است. بنابراین چیزی که برای کودک تولید می شود باید برای بزرگسالان قابل فهم باشد تا بتوانند در این زمینه به کودکان کمک کنند. حال وقتی که یک پویانمایی (انیمیشن) شاهنامه را هدف قرار می دهد که سالها تحت سانسور بوده و عمده بزرگسالان ما از خواندن یک صفحه ی آن به صورت صحیح و فاقد غلط عاجزند و مفاهیم بسیار پیچیده و بزرگی در داستانهای آن وجود دارد، قطعا این کار نمی تواند کاری موفق باشد. نه در جذب مخاطب و نه در فهم اثر برای مخاطب کودک