با نزدیک شدن به روز‌های پایانی خردادماه، سال تحصیلی ۹۸-۹۹ هم به مانند هر سال به آخرین روز‌های خود رسیده است؛ انگار نه انگار کرونا آمده و همه چیز را زیر و رو کرده است!
به گزارش «تابناک»؛ به فاصله حدود چهار ماه از شیوع ویروس کرونا در کشورمان، تامل در اقدامات ویژه اتخاذ شده برای مقابله با آثار و عواقب این پدیده به نکات جالب توجه و بعضا تامل برانگیزی می‌رسد. اقداماتی که یافتن شان در برخی وزارت خانه‌ها به جست‌وجوی زیادی نیازمند است که ممکن است در نهایت به نتیجه چندانی هم منجر نشود.
از جمله این وزارت خانه‌ها می‌توان به آموزش و پرورش اشاره کرد که از حیث جمعیتی که با آن سر و کار دارند، تقریبا رتبه نخست را در اختیار دارد. وزارت خانه‌ای با حدود ۱۶ میلیون دانش آموز، معلم و اولیای مدارس که از روز‌های ابتدایی شیوع کرونا مشمول تعطیلی‌های وسیع و تقریبا کامل شد و نه تنها مشمول بازگشایی نشد که وضعیت آن برای سال تحصیلی آتی هم در هاله از‌ای ابهام قرار دارد.
البته این تعطیلات با توجه به ریسک بالای انتقال و
شیوع ویروس کرونا در مدارس، الزامی و اجباری بود و قرار نگرفتن مدارس در زمره فعالیت‌های مشمول بازگشایی نیز تصمیمی از سر تدبیر و در راستای مقابله و مبارزه با کروناست، اما کافی است به ساز و کار‌های اتخاذ شده برای تداوم آموزش و پرورش دقیق شویم تا به عمق خسارتی پی ببریم که متحمل شده ایم.
آموزش فعلی هیچ شباهتی به آموزش رایگان برای عموم مردم ندارد
از اجبار دانش آموزان به حضور شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی گرفته تا عمیق شدن شکاف میان دانش آموزان برخوردار و محروم، کرونایی چهره‌ای از آموزش در کشورمان پیش روی همگان قرار داده که هیچ شباهتی به آموزش رایگان برای عموم مردم ندارد و حتی نزدیک به آن هم نیست؛ عدالتی که پیشتر هم مدارس کپری نشانه آشکاری از رعایت نشدن آن بود و اکنون حال و روز وخیم تری یافته است.
به این موارد، اشکالاتی که تعطیلی مدارس برای والدین پدید آورده را هم باید افزود که مسئولان کوچکترین تلاشی برای رفع برخی از آن‌ها از خود نشان نداده اند؛ از اختلاف میان والدین دانش آموزان و مدارس غیردولتی بر سر شهریه گرفته تا نادیده گرفتن حق و حقوق برخی معلمان حق التدریس در این ایام ویژه و کرونایی که نیاز به دریافت حق و حقوق بیش از پیش احساس می‌شده است.
افزون بر اینها، رها کردن «پرورش» را هم باید مورد توجه قرار داد که هیچ جایی در برنامه‌های وزارت آموزش و پرورش در این ایام نداشته است. درست مثل نقشی که باید این وزارت خانه در امر آموزش در مواجهه دانش آموزان با شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی ایفا می‌کرد، اما نکرد. وزارت خانه‌ای که تنها دانش آموزان را ملزم به حضور در شبکه‌های اجتماعی کرد و حتی زیرساخت تدریس در این فضا را هم فراهم نیاورد.
وضعیت غیرقابل قبول و حتی تاسف باری که حالا با پایان یافتن سال تحصیلی تشدید هم شده است؛ پایانی به روال هر ساله و در خردادماه که می‌شد با توجه به شرایط ویژه و کرونایی و دورنمای تداوم این بیماری و حتی اوج گیری آن در فصول سرد و ابتدای سال تحصیلی آتی، رقم نخورد و سال تحصیلی تداوم پیدا کند تا شاید کمی از لطمات وارد آمده به آموزش و پرورش دانش آموزان کاسته شود.
اتفاقی که رخ نداده تا باقی ماندن آسیب‌های کرونا با دانش آموزان در دراز مدت، پیش بینی دور از انتظاری به نظر نرسد؛ پیش بینی شرایطی که می‌شود با اقداماتی ویژه از وقوع و بروزش تا حدی جلوگیری کررد، به شرطی که مسئولان تنها عملکرد به موقعشان، پایان دادن به سال تحصیلی در موعد هر ساله نباشد و قصد و دغدغه آموزش و پرورش آینده سازان این کشور را داشته باشند!
با نزدیک شدن به روز‌های پایانی خردادماه، سال تحصیلی ۹۸-۹۹ هم به مانند هر سال به آخرین روز‌های خود رسیده است؛ انگار نه انگار کرونا آمده و همه چیز را زیر و رو کرده است!
مگه آموزش و تربیت مهمه؟ 