زندگینامه
برنی سندرز متولد بروکلین شهر نیویورک در تاریخ ۸ سپتامبر ۱۹۴۱ است. او یکی از سیاستمداران و سناتورهای آمریکایی است که درازترین دوره حضور به عنوان یک مستقل در کنگره آمریکا را دارد. او نخستین بار در سال ۱۹۹۰ به نمایندگی مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکاانتخاب شد. او در فراکسیون حزب دمکرات شرکت میکند که او را قادر میسازد در صورتی که دمکراتها در اکثریت قرار گیرند در کمیتههای کنگره عضو شود. سندرز بزرگ شده شهر نیویورک است.
تحصیلات
سندرز در بروکلین کالج تحصیل کرد و در سال ۱۹۶۴ ازدانشگاه شیکاگو فارغالتحصیل شد.
آغاز فعالیت های اجرایی
سندرز در سال ۲۰۰۶ به عضویت در سنای ایالات متحده انتخاب شد. او در سالهای ۲۰۱۲ و ۲۰۱۸ مجدداً برای عضویت در سنا آرای لازم را کسب کرد.
سندرز یکی از نامزدهای حزب دموکرات برای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ آمریکا بود. او ۴۳ ٪ از آرای دلیگتهای انتخابات مقدماتی را کسب کرد. هیلاری کلینتون در مقابل ۵۵٪ دلگتها را کسب کرد و به همین دلیل سندرز در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۶ به نفع هیلاری کلینتون از رقابتها کنار کشید.
گرایش و مواضع سیاسی
سندرز که خود را یک سوسیالیست دمکراتیک و یک ترقیخواه میداند، حامی حقوق کارگران بوده و بر مقابله با نابرابری اقتصادی تأکید میکند. او مدافع مراقبت سلامت همگانی و تکپرداختگر، مرخصی زایمان با حقوق، و نیز آموزش دانشگاهی بدون شهریه است. در سیاست خارجی، او حامی کاستن از هزینه کرد نظامی آمریکا، پی گرفتن بیشتر دیپلماسی و همکاری بینالمللی و تأکید بیشتر بر حقوق کار و دغدغههای زیستمحیطی در زمان مذاکره بر سر توافقات تجاری بینالمللی است.
اوایل زندگی
برنی سندرز در سال ۱۹۴۱ در محله بروکلین نیویورک در خانوادهای یهودی متولد شد، پدرش از یهودیان مهاجر لهستانی و مادرش اهل نیویورک بود. سندرز به مدرسه عبری نیویورک رفت و حتی در مراسم جشن تکلیف یهودی شرکت کرد، هر چند از همان نوجوانی علاقهای به دین و مذهب نداشت.
آغاز فعالیت سیاسی
سندرز در دانشگاه شیکاگو به اتحادیه سوسیالیستی خلق جوان، شاخه جوانان حزب سوسیالیست آمریکا پیوست، و به عنوان یک سازمانده دانشجویان برای کنگره برابری نژادی و جنبش حقوق مدنی سیاهپوستان آمریکا فعال بود.
فعالیت های حزبی و انتخاباتی
سندرز حرفه سیاسی خود را در سال ۱۹۷۱ به عنوان عضوی از حزب اتحادیه آزادی که منشأ آن جنبش ضد جنگ و حزب خلق بود شروع کرد. او در سالهای ۱۹۷۲ و ۱۹۷۴ برای فرمانداری ورمانت و در ۱۹۷۲ و ۱۹۷۶ برای سناتوری ایالات متحده رقابت کرد.
در انتخابات ۱۹۷۴ سنا او پس ازپاتریک لیهی دادستان کل ۳۳ ساله شهرستان چیتندن و دیک ملری نماینده جمهوریخواه مجلس نمایندگان از ورمانت سوم شد.
شهردار برلینگتون
سندرز در سال ۱۹۸۰ به شهرداری برلینگتون، ورمانت، پرجمعیتترین شهر این ایالت، برگزیده شد.
مجلس ایالات متحده
در سال ۱۹۹۰ او به نمایندگی حوزه انتخابیه کلی ورمانت در مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا برگزیده شد. واشینگتن پست پیروزی او را به عنوان نخستین راهیابی یک سوسیالیست به مجلس نمایندگان توصیف کرد. سندرز تا زمان انتخاب به سنا در سال ۲۰۰۷ در مجلس نمایندگان فعالیت کرد.
او نخستین سیاستمدار مستقلی بود که پس از ۴۰ سال به نمایندگی مجلس آمریکا برگزیده میشد.
رقابتهای انتخاباتی ریاست جمهوری ۲۰۱۶
کمپین انتخاباتی برنی سندرز از ۲۶ می ۲۰۱۵ آغاز شد، سندرز بر خلاف نامزدهای دیگر به جای حامیان مالی بزرگ از حمایتهای کوچک طبقات متوسط و کارگر آمریکایی برای تأمین هزینههای تبلیغات انتخاباتی بهره میبرد. سندرز در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۶ به نفع هیلاری کلینتون از رقابتهای انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده کنار کشید.
انتخاباتی ریاست جمهوری ۲۰۲۰
برنی سندرز در تاریخ ۱۹ فوریه ۲۰۱۹ نامزدی خود را برای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا اعلام کرد. این دومین شرکت او در انتخابات ریاست جمهوری است. او در نظرسنجیهای اولیه جزو پیشتازان انتخابات مقدماتی حزب دموکرات بوده است.
سندرز در هنگام اعلام کارزار انتخاباتی خود ۷۷ سال سن داشت، که ۵ سال بیشتر از سن دونالد ترامپ در زمان مشابه محسوب میشود. او به دلیل «سن بالا و فرصت ندادن به نامزدهای جوان تر» مورد انتقاد برخی هم حزبیهای خود قرار گرفته است.
از دیگر انتقادات به سندرز «وجود آزارجنسی در کارزار ۲۰۱۶» بوده است. سندرز هنگام اعلام دومین نامزدی خود، کمپین ۲۰۱۶ خود را «انقلاب سیاسی» نامید و اعلام کرد کمپین ۲۰۲۰ فرصت آن است که او و طرفدارانش، «این انقلاب را پیش ببرند.»
وعدههای انتخاباتی۲۰۲۰ سندرز
از جمله وعدههای او میتوان به «پوشش همگانی سلامت رایگان»، «دانشگاههای رایگان» و «شغل تضمین شده برای همه افراد»، اشاره کرد. سندرز همچنین یکی از هدفهای کمپین ۲۰۲۰ خود را تک دورهای کردن ریاست جمهوری دونالد ترامپ میداند و او را «دروغگو»، «نژادپرست»، «جنسیت پرست» و «همجنس گرا هراس» میداند.
واکنش ترامپ به نامزدی سندرز
ترامپ در واکنش به نامزدی سندرز اعلام کرد که او «شانس خود را از دست داده»، اما برای سندرز «آرزوی موفقیت میکنم.»