آیا نباید به حال این سینما گریه کرد؟!

سرویس فرهنگی ـ با وجودی که برخی مسئولان سینمایی وزارت ارشاد آشکارا اعلام می‌کنند حال و روز سینما خوب است، فروش برخی از بهترین آثار سینمایی تولید شده، نشان از حال احتضار سینمای حرفه‌ای در کشور دارد.

به گزارش «تابناک»، این روزها که شاهد رکوردزنی بی سابقه اکران همزمان چهارده تا هفده فیلم سینمایی در کشور هستیم و این روزها با توجه به سردی هوا و کم رونق شدن بازار اکران و نزدیکی به جشنواره فیلم فجر، به نوعی فصل مرده اکران است، قربانی بزرگی در جریان سینمایی کشور به راحتی ذبح و به مسلخ می رود که بی صدا و غریبانه سرمایه‌ اصلی سینمای انقلاب ـ تولید فیلم متعهد و حرفه‌ای ـ به تاراج رفته و فیلمسازان و تهیه‌کنندگان حرفه ای سینما که کمتر به فکر گیشه و همچنین تولید فیلم فارسی‌های مدرن هستند، از رفتار متعهدانه خود پشیمان می شوند.

بنا بر این گزارش، اکران همزمان این تعداد فیلم در کشوری که از نظر سالن سینمایی تقریبا حرفی برای گفتن ندارد و از لحاظ سرانه مخاطب نیز رتبه چندان موجهی به ازای تولید بی حد و حصر(!) فیلم سینمایی ندارد، یک خودزنی فرهنگی به شمار رفته و به عبارتی عرصه رقابت برای تولیدات همسانی از جنس «افراطی‌ها» آزاد می شود.

رفتار یک سال اخیر معاونت سینمایی به ویژه در بحث اکران به خوبی بیانگر این موضوع است که سینما تنها و تنها یک ابزار سرگرم‌کننده است که نیازمند هیچ نگرش خاص و هدایت مسئولانه ای نیست!

در جدول اکران اخیر سینمایی کشور، قربانی بزرگی به چشم می‌خورد که می‌توانست برگ برنده اکران پاییزه 89 باشد، ولی متأسفانه به بدترین شکل ممکن، تبلیغ، اکران و حذف شد تا شاید دست‌اندرکاران چنین فیلم ها و سینمایی، دیگر هرگز سراغ چنین پروژه‌هایی نروند.
 
«عصر روز دهم» منحصر به فردترین فیلم تاریخ سینمای ایران در بحث تولید در عراق ـ با توجه به اشتراکات بسیار بالای این کشور با ایران ـ که با موضوعی خانوادگی و تمی مذهبی، روایتی بسیار ملموس و دیدنی از عراق امروز دارد، به دلیل برخی ندانم‌کاری‌ها و البته برخی تنگ‌نظری‌ها به بدترین شکل و زمان ممکن، به شکل مشروط اکران شد و ضربه سنگینی از اکران نصفه و نیمه خود خورد.

این فیلم دیدنی که برای اکران در ماه محرم می‌توانست مخاطبان بسیاری را جذب خود کند، با عقب انداختن جدول اکران از سوی مدیران روبه رو شد، بعد هم به صورت تک سئانس به نمایش درآمد و در پایان، از پرده سینما به شکل غریبانه‌ای پایین کشیده شد.

هرچند این فیلم همچنان در برخی سینماها به صورت تک سئانس در حال اکران است، اما ظلمی که بر این فیلم رفت و در عوض اکران فله‌ای فیلم‌هایی که هیچ تناسبی با این روزها نداشته و ندارند، در کنار بی‌تدبیری مدیرانی که در عمل نشان داده اند زیاد به سینمای حرفه ای و متعهد کاری ندارند، نشانگر حال و روز سرطانی سینمای کشور دارد؛ حتی اگر مسئولانی از مدیریت سینما در برنامه های زنده تلویزیون با صراحت اعلام کنند، حال سینما خوب است و هر کسی که بگوید حال سینما خوب نیست، حال خودش خوب نیست!

نگاهی به جدول اکران بی‌سابقه فیلم‌ها، نکات جالبتری را برای مخاطب این گزارش بازگو می‌کند که مهمترین آن، شلوغی تصورناشدنی و ترافیک فیلم‌هایی است که به راحتی به خاطر کف فروش جای فیلم های دیدنی و صاحب سبک را می‌گیرند.

 

 

داستان فیلم دلنشین و دیدنی «عصر روز دهم» که هم به نوعی ژانر دفاع مقدس به شمار می رود و هم تم مذهبی و ارتباط با دنیای بی بدیل شیعیان (کربلای حسینی) دارد، درباره جستجو برای یافتن دختری است که در طفولیت و در هنگام حمله عراق به خرمشهر، در آواره‌های این شهر به دست یک سرباز عراقی می‌افتد و او دختر را پیش خود نگه می‌دارد و بزرگ می‌کند... هانیه توسلی که در این فیلم در نقش دو خواهر ایرانی ـ عراقی (بزرگ ‌شده در دامان سرباز عراقی) بازی می‌کند، برای یافتن خواهر در قالب یک تیم پزشکی هلال احمر روانه عراق می‌شود... فیلم سرشار از سکانس‌هایی تأثیرگذار از عراق امروز و البته حرم حضرت ابوالفضل(ع) و بارگاه ملکوتی سیدالهشداء(ع) است و به خوبی تصویر عراق ناامن بحران زده این روزها را برای مخاطب آشکار کرده است.

موضوع فیلم که درباره دفاع مقدس و امام حسین (ع) و همچنین ارایه تصویر واقع‌بینانه از عراق امروز بود از جمله مطالبی بود که مورد توجه حاضرین قرار گرفته و در جلسه نقد و بررسی فیلم مطرح شد.

بلایی که بر سر آخرین فیلم مجتبی راعی ـ کارگردان خوش فکر و متعهد کشورمان ـ آمد، جدای از بحث بیماری سینمایی که داعیه انقلاب و ارزش ها را دارد، ولی نمی تواند فیلمی در همین زمینه را به خوبی «اکران» کند، نشانگر بیماری بزرگتری است که دست‌اندرکاران سینما را به سمت تولیدات سطحی، بی‌محتوا و صرفا گیشه ساز می‌برد.