رخدادهای اخير كشورهاي عربي و به ويژه قيام مردم زجر کشیده تونس و مصر عليه حكام مستبد اين كشورها، روش هاي در پیش گرفته در اين قيام ها و همچنين غايت و اهداف معترضان به گونه گونه تجربه انقلاب اسلامی ايران و آمال و آرزوهاي مردم انقلابي و مسلمان ايران را در آن روزها را زنده كرده است، به ويژه كه اين قيام هاي استقلال طلبانه و اسلام خواهانه با روزهاي سالگرد انقلاب اسلامي نيز همزمان شده است.
به گزارش «تابناك»، از هر زاويه اي كه به قيام هاي كشورهاي عربي نگريسته مي شود، چه از جانب مردم و چه از جانب حكام مستبد، واكنش هاي مشابه آنچه در بهمن سال 1357 در ايران رخ داد، مشاهده مي شود و اين از عجايب روزگار است كه مردم مصر كه پيشتار مبارزه و مقاومت در برابر استعمار و همچنين مقابله با رژيم صهيونيستي بودند، اکنون سال ها پس از انقلاب ايران، به دنبال همان آمال و آرزوهاي مردم انقلابي و مسلمان ايران به حرکت درآمده اند.
در واقع مفهوم صدور انقلاب، از مفاهيم كليدي بنيانگذار انقلاب اسلامي بود كه از آن براي بسط و توسعه آرمان هاي انقلاب اسلامي ايران در كشورهاي مسلمان استفاده كردند و اتفاقا در همان زمان، عده معدودي سهوا و تعدادي دیگر، اين مفهوم كليدي را لشکركشي و اعلان جنگ براي گسترش انقلاب اسلامي تلقي كردند؛ مفهومي كه اكنون عموما در قالب مفاهيمي چون قدرت نرم و يا ديپلماسي عمومي، استفاده مي شود.
در واقع حضرت امام(ره)، قدرت نرم نهفته در انقلاب اسلامي را كه همانا قدرت نفوذ بر دلها است، عامل کارا براي برانگيختن ملت هاي مسلمان براي احياي هويت واقعي خود مي دانستند كه اينك و پس از سال ها، ملت هايي چون مصر و تونس كه فرصتي پيدا كرده اند به دنبال مفاهيم اساسي انقلاب اسلامي ايران همچون استقلال، آزادي و مقابله با غده سرطانی رژيم صهيونيستي روان شده اند.
به بیان دیگر، آن رهبر حكيم و دوراندیش به خوبي مي دانست كه حاكميت سادات ها و مبارك ها در مصر جز در پرتو قيامي مردمي ريشه كن نخواهد شد؛ بنابراین، در اين باره فرمودند:
«اگر بخواهيد مصر را نجات بدهيد و دیگر ممالك عربى را نجات بدهيد، از دست اين عمال، از دست اجانب، ملت ها بايد قيام بكنند. همه مى دانيم كه جهان اسلام در انتظار به ثمر رسيدن كامل انقلاب ماست، ما از همه كشورهاى زير سلطه براى به دست آوردن آزادى و استقلال، كاملا پشتيبانى مى نمایيم و به آنان صريحا مى گوييم كه حق، گرفتنى است، قيام كنيد و ابرقدرت ها را از صحنه تاريخ و روزگار براندازيد. من بارها گفته ام و هم اكنون هشدار مى دهم كه اگر شرق ستم كشيده و آفريقا به خودشان متكى نباشند، تا ابد گرفتارند.»نکته جالب، اما اينجاست كه برخي از سياسيون داخلي، هم ندا با بوق های ضد انقلاب، به جاي اينكه با دیدن رخدادهای اخير كشورهاي عربي بر شكوه و عظمت و البته تداوم انقلاب اسلامي در دل هاي مسلمین سراسر جهان تأكيد كنند، در درون با قياسي باطل، اين انقلاب ها را با شورش عليه نظام اسلامي در حوادث پس از انتخابات 88 مقايسه مي كنند و این را ملهم از آن می دانند، كه البته خود نيز اگر فراموش نكرده باشند و ادعاي انقلابي بودن و البته انقلابی ماندنشان واقعي باشد، مي بينند و مي دانند كه يكي از مطالبات قيام هاي اخير مردم در كشورهاي عربي، اسلام خواهي است، پس اين آرمان ها كجا و هدف آشوبگران و فتنه گران پس از انتخابات كجا؟
آیا به راستی این آقایان خواست اسلام زدايي اغتشاشگرانی را که شعار جمهوري ايراني را به صورت يك شعار نژادپرستانه سر مي دانند، با مردم انقلابی مصر كه خواهان باز شدن غل و زنجیر استبداد از دست و پا براي آزاد شدن و مقابله در برابر استکبار آمریکا و رژيم صهيونيستی هستند، از یک جنس می دانند؟!
افزون بر اين، بايد گفت، مردم كشوري چون مصر در مقابل حكومتي ايستاده اند كه دست در دست قدرت هاي زورگو در برابر مردم خود ايستاده است، ولی آشوبگران پس از انتخابات كه با توهم بی شماری خود و تقلب نظام ادعاي آزادي داشتند، اتفاقا دست در دست بيگانه داشتند و از پول و رسانه خارجي استفاده مي كردند كه در جلوی نظام اسلامي بايستند و چه قياس ناشيانه اي است، قياس آشوبگران مستظهر به حمايت خارجي عليه يك نظام اسلامي، با مردمي كه براي احياي اسلام، استقلال و آزادی در مقابل حاكم مستبد و نيروي خارجي ايستاده اند.
گویا این مدعيان، اگر تنها لحظه ای با خود بیندیشند، خود مي فهمند كه حب نفس، توهم و غرور کاذب فضا را براي تفكر و عقلانيتي سليم از آنان گرفته و چقدر ناراحت کننده است که به دلیل لجاجت با یک نفر یا یک جریان، به ثمره خون شهدا پشت شود.
ولی به هر حال، آنچه مايه خرسندي است، رسيدن پيام انقلاب اسلامي به سراسر جهان اسلام و بلکه سراسر عالم است؛ انقلابي كه براي اعاده اسلام ناب محمدی(ص)، همچنان تداوم دارد.
*یادآوری: منظور از فتنه گران و آشوبگران، معترضینی نیست که در روزهای پس از انتخابات به هر دلیلی، به برخی رفتارها معترض بوده، ولی دل در گرو ایران اسلامی داشتند، بلکه منظور کسانی است که نخست با ادعای خط امامی بودن بسیاری را فریفتند؛ دوم، قانون شکنی کرده و بی دلیل حیثیت نظام را به سخره گرفتند و به رفتار خود، هنوز که هنوز است، لجوجانه ادامه می دهند و سوم هیچ گاه نخواستند، خط خود را از حمایت دشمنان آشکار این ملت جدا کنند.