سخن از آنانی است که گویا رفته‌اند و ما مانده‌ایم؛ آنان که نام و مال و جان خود را بر زمین نهادند و برای دفاع از این خاک، مردم و اعتقاداتشان رفتند. آنان که گویا رفته‌اند؛ اما فقط گویا رفته‌اند که فرموده‌اند گمان ما این است که شهدا رفته‌اند و ما مانده‌ایم، ولی حقیقت این است که شهدا مانده‌اند و زمان ما را با خود برده است!
به گزارش «تابناک»، امروز پنجشنبه و شب جمعه است؛ روز و شبی که ما که در گذر زمان خود را گم کرده‌ایم، دقایقی می‌‌ایستیم و به عقب بر‌می‌گردیم تا خود و خاطراتمان را هر چند مبهم به یاد بیاوریم؛ خودمان را، پدر و مادرمان را، دوستان و آشنایمان را، امام راحل عظیم‌الشأن را و شهدا را؛ آنان که با هستی خود به این مردم و مملکت هستی بخشیدند.
فرصتی است تا دمی از سنگینی بار این کالبد جسم را زمین بنهیم و روح خود را به پرواز درآوریم و از زمان هم به درآییم و تجدید عهدی کنیم با همه آنانی که در روی این کره خاک روزی با ما بودند؛ آنانی که روزی گرمابخش محافل و مجالس ما بودند؛ آنان که برخی‌شان نگاه به صورت‌هایشان برایمان ثواب عبادت داشت و آنانی که در نگاهشان برق امید و بارقه‌های توکل به خداوند متعال دیده می‌شد.
فرصتی است با عطر آیات خداوند به دیدار کسانی برویم که به عطر آیات خداوندی خشنود و رضا می‌شوند؛ فرصتی تا با یادآوری آن همه خوب و نازنینانی که اکنون در جمع ما در این کره خاک نیستند، اندکی به فرجام کار بیندیشیم که:
ای خاک اگر سینه تو بشکافند بس گوهر قیمتی که در سینه توست
امروز و در میانه‌های ماه رمضان، ماه مهمانی خداوند، از پوسته زمین و زمان به درآییم و با یادی از شهدا، آنانی که عاشقانه جان فدای دوست کردند، بخوانیم که:
آن فرو ریخته گل‌های پریشان در باغ کز می جام شهادت همه مدهوشانند
مستیم و هشیار، شهیدای شهر،
