آخرین روز رقابت‌های جهانی وزنه‌برداری برای ورزش کشورمان خوش‌یمن بود. ملی‌پوشان جوان کشورمان توانستند با چهار مدال، آبروی وزنه‌برداری ایران را بخرند؛ هرچند لجبازی‌های مدیریتی در فدراسیون وزنه‌برداری، منجر به این شد که در طول دوازده روز برگزاری این رقابت‌ها، سرود جمهوری اسلامی ایران در سالن برگزاری رقابت‌ها نواخته نشود و همین طور عنوان «قویترین مرد جهان» که چند سالی است در اختیار ایران بوده، از کفمان برود؛ مسأله‌ای که البته به هیچ وجه حسین رضازاده و دوستانش در فدراسیون وزنه‌برداری زیر بار آن نمی‌روند.
به گزارش «تابناک»، آمارسازی و اتکا به آمار، البته موضوعی است که در هشت سال اخیر به یکی از نمادهای مدیریتی دولت احمدی‌نژاد تبدیل شده بود؛ اما گویا مدیرانی که از دولت گذشته مانده‌اند، همچنان بر سنت قدیم خود پافشاری می‌کنند و اینچنین است که حسین رضازاده در دفاع از کارکرد خود در رقابت‌های جهانی لهستان به جایگاه سوم ایران اشاره می‌کند و می‌گوید:«متأسفانه برخی‌ها که اسم خود را کارشناس وزنه‌برداری گذاشته‌اند، اما هیچ چیز جز شکست وزنه‌برداری آنها را خوشحال نمی‌کند، در رسانه‌ها این طور عنوان کرده‌اند که تیم ایران هفتم شده که این موضوع کذب محض است. در رده‌بندی تیمی رقابت‌های وزنه‌برداری چیزی که اهمیت دارد، امتیاز وزنه‌برداران است نه مدالی که به دست می‌آورند. در همین رقابت‌های جهانی کشورهای زیادی مدال کسب کردند اما در پایان، تیم ایران به عنوان تیم سوم رقابت‌ها معرفی شد و کاپ قهرمانی گرفت. در همین رقابت‌ها کره شمالی 10 مدال طلا، نقره و برنز گرفت، اما چرا به مربی آنها کاپ داده نشد؟»
هرچند رضازاده می‌خواست با این مثال از کارکرد خود دفاع کند، همین مثال ساده آقای رئیس خود برهان قاطعی است بر عملکرد ضعیف تیم ملی وزنه‌برداری، چرا که همین آمار و ارقامی را که رضازاده گفت، اگر در معرض قضاوت هر عقل سلیمی قرار دهید، خواهد گفت که بی‌‌گمان کارکرد تیم ملی کره شمالی با ده مدال از تیم ملی کشورمان با چهار مدال بهتر و قابل‌دفاع‌تر است.
حسین رضازاده و کورش باقری از زمان اردوی تیم ملی تا کنون با هم رفاقت عجیبی داشتند. به‌گونه‌ای که رضازاده تا کنون همه‌جوره پای باقری ایستاده و حتی استعفای روز گذشته وی را نیز نپذیرفته است. همین رفاقت هم باعث شده تا در دعوای میان ملی‌پوشان و باقری، رضازاده طرف باقری را بگیرد و ملی‌پوشان را کنار بگذارد.
رضازاده البته در بیان آمار خود نگفته که کره شمالی با چهار وزنه‌بردار، ده مدال به دست آورده که متوسط دوونیم مدال برای هر ورزشکار را شامل می‌شود و تیم ملی کشورمان با هشت وزنه‌بردار، چهار مدال کسب کرده که متوسط جالب نیم مدال به ازای هر وزنه‌بردار را ثبت کرده است.
با این حال، رضازاده بر این باور است که جایگاه ایران در این رقابت‌ها، جایگاه سومی است، ولو این که این جایگاه با مدال‌های شب آخر رقابت‌ها به دست آمده باشد و حتی سرود ملی کشورمان یک بار هم در سالن رقابت‌ها نواخته نشده باشد!
حالا بد نیست بررسی کنیم تا بدانیم ماجرای جایگاه سوم کشورمان با این کارکرد درخشان از کجا سرچشمه می‌گیرد.
فدراسیون جهانی وزنه‌برداری پس از این که شمار وزنه‌بردارهای شرکت‌کننده در رقابت‌های جهانی رو به کاهش نهاد و این رقابت‌ها در حال افول بود، برای ترغیب کشورها به شرکت در این رقابت‌ها، متر و معیار امتیازی را جایگزین متر و معیار مدالی در این رقابت‌ها کرد. به این ترتیب تیم‌ها به جای این که با سه ورزشکار مدال‌آور خود در این رقابت‌ها شرکت کنند، تلاش می‌کنند در همه رشته‌ها وزنه‌بردار داشته باشند؛ این را هم در نظر بگیرید که صرف شرکت هر وزنه‌بردار در مسابقه، اندک امتیازی برای هر تیمی دارد؛ یعنی اگر شما در میان دوازده وزنه‌بردار شرکت‌کننده در یک دسته دوازدهم هم شوید، امتیازی را برای تیم کشورتان کسب کرده‌اید. اینچنین است که مجید عسکری، جابر بهروزی و سجاد بهروزی، رسول تقیان و علیرضا دهقان در این رقابت‌ها بدون اینکه حتی یک بار روی سکو بروند، در مجموع 244 امتیاز برای کشورمان آورده‌اند.
اشاره رضازاده به جایگاه سومی ایران در رده‌بندی امتیازی از یک جهت دیگر هم محل اشکال است و آن این که از 64 کشور شرکت‌کننده در این رقابت‌ها، تنها هشت تیم با ترکیب کامل هشت وزنه‌بردار به این رقابت‌ها پای گذاشته‌اند که سوم شدن در میان هشت تیم هم اتفاق عجیبی برای تیم ملی کشورمان نیست.
حسین رضازاده و کوروش باقری در جریان اختلافات یک سال گذشته میان کادر فنی و ملی‌پوشان با کنار گذاشتن قهرمان‌های المپیکی که از شانس بیشتری برای کسب عناوین قهرمانی و جابجایی رکوردهای جهانی داشتند، سعی در تنبیه آنها داشتند و اکنون با پیش کشیدن نتایج امتیازی رقابت‌های جهانی، سعی در توجیه کارکرد ضعیف خود دارند.
جدول رتبه بندی مدالی کشورهای شرکت کننده در رقابت‌های جهانی لهستان که توسط سایت فدراسیون جهانی وزنه برداری منتشر شده و تیم کشورمان در جایگاه ششم این جدول قرار گرفته است.
تنها اتکا به نتایج امتیازی در این رقابت‌ها از این جهت خنده‌دار به نظر میرسد که همه کشورها دو سال پس از المپیک به قصد کسب مدال در رقابت‌های جهانی قدم می‌گذارند و دو سال قبل از المپیک را به قصد کسب امتیاز در این رقابت‌ها شرکت می‌کنند. جابجایی شش رکورد جهانی در همین رقابت‌های لهستان، گواه رویکرد کشورهای شرکت‌کننده در این رقابت‌هاست.
دو سال پیش از المپیک از این جهت اهمیت دارد که بنا به قوانین جدید جهانی کسب سهمیه المپیکی کشورها به متوسط امتیاز کشورها در این رقابت‌ها بستگی دارد؛ یعنی برای تیم‌های شرکت‌کننده در رقابت‌های 2014 آلماتی و 2015 هیوستون، کسب امتیاز اهمیت بیشتری از کسب مدال دارد، چنان‌که در این دوره از رقابت‌ها، کسب مدال از کسب امتیاز اهمیت بیشتری داشت. با همین گواه ساده هم می‌توان ادعاهای رضازاده را یا جوری شوخی خواند یا سخنان او را از سر بی‌اطلاعی دانست.
به هر حال هر چقدر که حسین رضازاده از بی‌خبری دیگران سخن بگوید و جایگاه درست ایران را در این رقابت‌ها سوم بداند، خود او و ما خوب می‌دانیم که وزنه‌برداری رشته مدال‌آور المپیکی است و در مسابقات المپیک دیگر نمی‌توان همگان را به بی‌خبری متهم کرد.
چوب خدا صدا نداره!!! منتظر هستیم 
اون داره اونجا کیفشو میکنه چوب خدا کجاست پسر جان؟! خرافاتی 