پس از سپری شدن ماهها از تشکیل دولت تدبیر و امید به دلیل بلاتکلیفی استانداری کرمانشاه، خبرهای تکان دهنده ای از یکی از مرزهای واقع در این استان در جولان رانتخواران بگوش می رسد.
به گزارش خبرنگار اعتدال، حدود یکماه قبل مسئولان این نقطه مرزی با استدلالهای مختلف از جمله اینکه توان پذیرش و همچنین کنترل کافی در این نقطه مرزی وجود ندارد و مشکلات امنیتی و اقتصادی برای استان کرمانشاه را دارد اقدام به مسدود کردن مرز بر روی تانکرهای سوختی که عراق را به مقصد بنادر جنوبی ایران ترک می کردند، نمودند.
البته در کنار این دلایل یکی از مقامات محلی مدعی شده بود که به دلیل حجم زیاد ارز بری و زیان دولت در این مبادله هر چه سریعتر باید این نقطه مرزی بسته شود. پس از افزایش فشار بر روی مقامات مرزی و به دلیل عدم تعیین استاندار کرمانشاه که موثر در تصمیمات اینچنینی است، حدود یکماه پیش این مرز حجم مبادلات تانکرهای سوختی را از روزانه 800 تانکر به روزانه 150 تانکر رساند.
اما بنابر گزارشهای دریافتی پنج شنبه شب گذشته یک تاجر نه چندان خوشنام عراقی به نام شیخ سعدوا ، با حضور در ایران و رایزنی با یکی از مقامات محلی، توانست با یک توافق مالی به ارزش روزانه 30 تا 40 میلیارد تومان، موافقت این فرد منتقد را برای رایزنی و عدم مانع تراشی برای بازگشایی این مرز به دست آورد.
از عصر همان روز خبری در کردستان عراق مبنی بر گشودن مرز ورودی و حل و فصل ماجرا در لابی و دادن امتیاز به عوامل دخیل در محدود نمودن مرز توسط شیخ سعدوا اعلام شد که این خبر با گشوده شدن مرز در شب تعطیل دور از چشمان مسئولان ذیربط در همان شب به واقعیت تبدیل شد.
حال سؤال اینجاست که کدام عامل انسداد مرز از دید مسئولان رفع شده که عوامل محلی براحتی با سفر این فرد به ایران به گشودن مرز مبادرت ورزیدند ؟ ایا صرفا جایگزینی افراد ذینفع بجای نفرات قبلی برای لابی و منفعت طلبی برای منافع یک کشور کافیست ؟ آیاچنین پدیده مهمی که مستقیما منافع ملی را هدف گرفته از دید مسئولان مغفول مانده است ؟ و اینکه سهم خواهی کدام گروه در انسداد و گشودن یک مرز مهم تعیین کننده است؟
