یک توله خرس قهوهای در آذربایجان شرقی برای مصرف اجزای بدنش به شکلی فجیع از پای درآمد.
به گزارش «تابناک»، در شرایطی که مرگ و میر گونههای مختلف جانوری کشور با دست درازیهای متعدد شکارچیان و تفنگ به دستان و حوادثی که از دخل و تصرف در زیستگاههای جانوران، مثل عبور جاده از آنها، فزونی یافته و زنگ خطر انقراض برخی گونهها را به صدا درآورده، همچنان یکی از دلایل مهم کشتار حیوانات در کشورمان، باورهای خرافاتی رایج میان مردم است.
از جمله این باورهای خرافی، کشتن و سلاخی حیوانات برای استفاده از بخشی از اندامهای آنها و دوری جستن از طلسم، طلسم کردن دیگران و یا درمان برخی بیماریهاست که گاه دست به دست شهرتطلبی شکارچیان داده و انگیزه کشتار حیوانات حرام گوشت را تقویت میکند.
میشود حدس زد که وقتی سخن از خرافات به میان میآید، یعنی بر خلاف آنکه برای باورمندان به آن خرافه، همه چیز چون روز روشن به نظر میرسد و بی نیاز از تحقیق است، اثبات ادعای مطرح ممکن نیست و گواهی در تقویت ظن آن هم وجود ندارد.
بدین ترتیب، شاید سالهای سال حیوانی برای طبح بخشی از وجودش جهت شفا دادن دردی کشته شود، بی آنکه کسی از خود بپرسد این حقیقت علمی را چه کسی کشف کرده است؟!
آن گونه که دیدهبان حقوق حیوانات گزارش میدهد، توله خرس قهوهای آذربایجان، طعمه هدفی اینچنین شده است، چراکه تصویر و فیلم منتشره از آن حکایت از ذبح شدن آن پیش از سلاخی دارد؛ یعنی حیوان سربریده شده تا مصرف اجزای داخلی بدن آن برای شکارچی مقدور شود.
اما ماجرا هنگامی دردناک میشود که بدانیم باور خرافی که این سلاخی دردناک، یکی از گونههای نادر و در خطر انقراض را رقم زده، درمان بیماریهایی چون بواسیر و رفع ضعف قوای مردانگی است که حتی پیروی کنندگان از این نسخه شفابخش هم نمیدانند کاشف آن که بوده و بنیان آن کجا نهاده شده است!
بر پایه این گزارش، یابنده این خرس اعلام داشته که در مسیر کوهپیمایی با این صحنه روبهرو شده و فردی را دیده که مشغول کندن بخشهایی از پوست و بدن حیوان بوده؛ سخنانی که با برشهای بدن حیوان در تصویر همخوانی و حکایت از آن دارد که غیر از کندن پوست، جدا کردن امعا و احشای حیوان نیز از جمله هدفهای اصلی شکارچی بوده است.
بدین ترتیب، به نظر میرسد پایین بودن میزان جرایم کشتار حیات وحش از یک سو و ناآگاهی افرادی که در نزدیکی زیستگاه حیات وحش هستند از دیگر سو، مسبب اصلی فجایعی از این دست است که چه بسا به دلیل پنهان کردن بقایای حیوان بخشی از آنها هرگز مکشوف نمیشوند.
شاید اگر مسئولان عزم خود را برای دایر کردن آموزش های درست یا تمهیداتی چون گران کردن هزینه برای متخلفان از قوانین محیط زیستی و در نظر گرفتن جرایم سنگین برای کشتار حیات وحش جزم کنند، مجالی برای مقابله با فجایعی از این دست فراهم آید.