رسالت در سرمقاله امروز خود نوشت:
برخي
روزنامه‌هاي دوم خردادي عكس مصاحبه رئيس‌جمهور با خبرنگاران داخلي و خارجي
را به همراه عكس يادگاري آقاي روحاني با رقباي خود كه شنبه بلافاصله پس از
مصاحبه انجام گرفت، در صفحه اول خود به چاپ رساندند و با تيتر درشت از قول
رئيس دولت نوشتند: "راي مردم در 24 خرداد نه بزرگ به تندروها بود".
برخي هم نوشتند پيام انتخابات 24 خرداد «نه» به افراطيون داخل و خارج بود.
راستي
كدام‌يك از نامزدهاي هشت‌گانه انتخابات سال 92 تندرو و افراطي بودند؟
كدام‌يك تندروي و افراطي‌گري را نمايندگي مي‌كردند؟ اگر از آقاي روحاني
سئوال شود، قاعدتا خواهد گفت هيچ‌يك! چرا كه او حاضر نيست عكس خود را در يك
قاب با تندروها و افراطيون داشته باشد.
روحاني در ديدار با رقبا
گفت: "ما امروز همه هدف واحدي را دنبال مي‌كنيم. اين نشست نمادي از همدلي و
وحدت براي پيگيري منافع ملي است."
پس اگر در ميان نامزدها و رقباي
آقاي روحاني، افراطي و تندرو وجود ندارد، او با چه كسي از افراطيون و
تندروها در انتخابات سال 92 رقابت كرده كه پيروز ميدان بوده است؟ به نظر
مي‌رسد به لحاظ اخلاقي اين درست نباشد كه يك پهلوان با حريفي كه در وسط تشك
كشتي نبوده و دست و پنجه با او نرم نكرده، خود را پيروز ميدان بداند و يك
تنه دستش را خودش به علامت پيروزي بالا ببرد. اگر در اين ميدان قرار باشد
كسي دستش را به عنوان پيروز ميدان بالا ببرد، اين شوراي نگهبان است كه
اجازه نداده است عناصر تندرو و افراطي (بخوانيد كساني كه التزام آنها به
نظام، انقلاب، امام و اسلام مورد ترديد است) به رقابت‌ها راه پيدا كنند.
اگر
هم گفته شود يكي از رقبا يا همه رقباي آقاي روحاني تندرو بودند، اساسا
نشست همدلي و وحدت ديروز سالبه به انتفاء موضوع خواهد بود. آيا آقاي روحاني
با اين نشست و نماز جماعتي كه به امامت ايشان برگزار شد، مي‌خواست اين
پيام را برساند كه آنها هم سر به راه شده‌اند و از تندروي و افراط دوري
كرده‌اند و به راه اعتدال آمده‌اند! اگر چنين باشد اين مشمئزكننده‌ترين نوع
تبليغات و غيراخلاقي‌ترين برخورد است.
اما نكته مهم ديگر كه تيتر اين مقال به آن اختصاص يافته، طرح موضوع "اپوزيسيون دولت" از سوي رئيس‌جمهور است.
آقاي
روحاني در مصاحبه مطبوعاتي خود در پاسخ به سئوالي فرمودند: "نهادهاي ملي
نمي‌توانند اپوزيسيون دولت باشند. نهادهاي ملي كارشان تلاش و خدمت به كل
ملت، كشور و جامعه است. دولت، قوه مقننه، قوه قضائيه، نيروهاي مسلح،
شهرداري‌ها، حوزه‌هاي علميه، دانشگاه‌ها و صدا و سيما نهادهاي عمومي و ملي
هستند."
اين سخن درستي است. در گذشته متاسفانه اين اتفاق افتاده است
كه رئيس‌جمهور كشور اپوزيسيون دولت بوده مثل بني‌صدر و برخي نمايندگان
مجلس در دوره هشتم با تحصن در مجلس، اپوزيسيون نظام بوده‌اند و نغمه خروج
بر حاكميت سر دادند و برخي از آنها هم اكنون به غرب پناهنده شده‌اند!
در
همين انتخابات سال 88 برخي مقامات و نامزدها نقش اپوزيسيون نظام را بازي
كردند و تا سرحد "مرگ بر اصل ولايت فقيه" با منافقين و دولت‌هاي استكباري
هم‌صدايي نشان دادند. در اين وادي هيچ ملاحظه و تسامحي نبايد صورت گيرد و
بايد قاطعانه با هر مقامي در هر نهاد ملي كه بخواهد اپوزيسيون‌بازي درآورد،
برخورد شود و در اين برخورد، بي‌ترديد مردم و نهادهاي ملي پيشگام خواهند
بود.
اما در اين مورد بايد يك روشنگري انجام شود و معنا و مفهوم اپوزيسيون و مرز آن با نقد مشفقانه معلوم شود.
اپوزيسيون
در اصطلاح سياست به مجموعه افراد و نهادهاي مخالف اصل نظام سياسي گفته
مي‌شود(1) و يا اپوزيسيون در لغت به معناي ضديت، مخالفت و مقابله است.
اگر
قرار باشد رئيس دولت، نقدهاي مشفقانه مراجع عظام تقليد، رئيس قوه‌قضائيه
يا رئيس قوه مقننه يا نمايندگان و يا برخي مطبوعات و رسانه‌هاي مربوط به
نهادهاي عمومي يا نهادهاي ملي را به حساب مخالفت و ضديت با دولت بگذارد،
مردم در درك مفهوم بيان جديد رئيس‌جمهور محترم دچار مشكل مي‌شوند.
دولتي
كه مستظهر به پشتيباني راي ملت و تنفيذ رهبري است، مخالفت و ضديت با آن
حرام است، چه از سوي يك نهاد عمومي باشد، چه از سوي گروه‌هاي سياسي و يا هر
فرد از آحاد ملت. هيچ كس نمي‌تواند مجوز مخالفت و ضديت با دولت را صادر
كند. اگر چنين كند، حتما مي‌خواهد فتنه‌گري كند و در برابر راي ملت بايستد.
كاري كه عده‌اي روسياه در انتخابات سال 88 مرتكب شدند و دنيا و آخرت خود
را تباه كردند و عده‌اي هم متاسفانه در برابر اين ستم عظيم به نظام و آراي
ملت سكوت كردند.
انتقاد از دولت يا به تعبير اسلامي آن، نصيحت به
ائمه مسلمين يك تكليف است. اين تكليف در چارچوب عمل به فريضه امر به معروف و
نهي از منكر انجام مي‌شود.
اگر كسي چه از نهادهاي ملي و عمومي، چه
از نهادهاي مدني و چه هر يك از آحاد ملت به اين تكليف عمل كرد، نبايد برچسب
تندرو، افراطي، بي‌سواد، زندگي‌كننده در عصر حجر، بيكار، متوهم و... و
بالاخره اپوزيسيون دولت برآن زد.
تفوه به اين مفهوم آن هم در شرايطي
كه حتي رقباي آقاي روحاني با او عكس يادگاري به علامت همدلي، همكاري و
وحدت مي‌گيرند، چه معنايي دارد؟ كساني كه به نظام معتقدند هرگز در هيبت
اپوزيسيون دولت ظاهر نمي‌شوند. كساني كه نقد مشفقانه، رصد هوشمندانه، حمايت
حكيمانه و همكاري صميمانه را در دستور كار دارند، نبايد از اين سخن
رئيس‌جمهور كه بوي بي‌مهري مي‌دهد، برنجند.
پي‌نوشت:
1- ويكي‌پديا، دانشنامه آزاد
