سرانجام «شیار ۱۴۳» اثر ماندگار نرگس آبیار با محوریت مادران منتظرِ شهید اکران شد تا دومین فیلم این کارگردان زن سینما، نخستین فیلم او باشد که بر پرده سینماهای کشور نقش می‌بندد؛ اما آیا این اثر مهم در حوزه دفاع مقدس با توجه و اقبال مواجه خواهد شد؟
به گزارش «تابناک»، امشب مراسم اکران افتتاحیه فیلم سینمایی «شیار ۱۴۳»، ساخته نرگس آبیار با حضور برخی مقامات لشکری و کشوری، هنرمندان و ۱۴۳ مادر شهید در مرکز همایش‌های برج میلاد تهران برگزار شد تا دومین ساخته آبیار، که در جشنواره فجر برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران ـ به صورت مشترک با «خط ویژه» ـ شد، فرصت اکران بیابد.
نرگس آبیار نخستین تجربه کارگردانی‌اش را با فیلم «اشیاء از آنچه در آیینه می‌بینید، به شما نزدیک‌ترند» ثبت کرد و این فیلم به رغم کیفیت قابل توجه و نگاه متفاوت به زن، هنوز فرصت اکران نیافته و احتمالاً در گروه مخاطب خاص اکران خواهد شد؛ اما هم‌اینک دومین فیلم آبیار که اتفاقاً این اثر نیز با مضمونی زنانه ساخته شده، در معرض نمایش عمومی است.
آبیار که پیش از این سابق نویسندگی داشته، در نگارش فیلم‌نامه دو اثر اخیرش و به ویژه «شیار ۱۴۳» موفق عمل و فیلم‌نامه‌ای منسجم را عرضه کرده و سپس در به تصویر کشیدن فیلم، ریزه‌کاری‌های زنانه را نیز به اندازه مورد توجه قرار داده و تماشاچی به ویژه زنان را با خود به خوبی همراه کرده که همین مسأله در افزایش چشمگیر آرای مردمی این فیلم در جشنواره تأثیرگذار بود، هرچند حرف و حدیث‌هایی نیز در پی داست.
«شیار ۱۴۳» روایت «الفت» (مریلا زارعی)، زن جوانی است که از دوران کودکی فرزندانش به تصویر کشیده می‌شود و در نهایت با اعزام پسرش به جبهه، زندگی او به شدت دستخوش حوادث عجیبی می‌گردد. او روزگار پردردی را پشت سر می‌گذارد، تا اینکه یک خبر خوش برای این مادر دردکشیده می‌آید.
اصل داستان تکراری به نظر می‌آید اما روایت به گونه‌ای به تصویر کشیده شده که تماشاگر را تا انتها با «الفت» همراه می‌کند. در واقع فیلم در یک‌سوم ابتدایی تمام نمی‌شود و میانه و انتها دارد و اتفاقاً همین تأمل کارگردان در لحظه‌ها، باعث شده این اثر، بی‌رمق و ملال آور نشود و به رغم آنکه جزو فیلم‌های سرگرم کننده قابل طبقه‌بندی نیست، مخاطب ارتباط عمیقی با این اثر داشته باشد.
هرچند ممکن است فضای روستایی و لهجه‌ها برای اهالی بومی محل مورد اشاره در فیلم با واقعیات موجود تفاوت‌های حداقلی داشته باشد برای عموم تماشاگران، لهجه‌ها باورپذیر است و بازیگران متناسب با فضاسازی صورت پذیرفته برای فیلم پیش رفته‌اند و مشخصاً مریلا زارعی به خوبی از پس نقشی که به او سپرده شده، برآمده و حضور مؤثری داشته است.
تولید شیار ۱۴۳ به عنوان یکی از آثار ارزشمند در حوزه سینمای دفاع مقدس ـ که غیرمستقیم و با نگاهی روزآمد به عقبه جنگ پرداخته ـ بسیار قابل احترام است. نوع نگاه آبیار به زن در دو فیلم اخیرش نشان می‌دهد، در میان کارگردان‌های زن سینمای ایران، نگاه تازه در حال شکل گیری است که عمق بیشتری نسبت به گذشته دارد و از این حیث باید حامی چنین رویکردی بود.
شیار ۱۴۳مصداق بارز این تعبیر است که برای ساخت یک اثر فاخر، به اعتبارات چند میلیاردی و هزینه‌های آنچنانی نیازی نیست، بلکه باید در پی سناریویی جدی و منسجم بود و این سناریو را به یک کارگردان توانمند سپرد.
سلام . من این فیلمو خرداد ماه تو دانشکده پزشکی شیراز دیدم.واقعا آدمو داغون می کنه.فقط می تونم بگم یک روایت از زندگی زنان دردمندی هست که کم و بیش در اطراف ما وجود دارن و ما بی اعتنا و بعضا طلبکارانه از کنارشون رد میشیم. 